لاورف: آژانس نه شاهدی بر «صلح‌آمیز نبودن» برنامۀ هسته‌ای ایران دارد، نه دلیلی بر «نظامی بودن» آن

به گزارش خبرآنلاین، در بخشی از این مصاحبه به موضوع هسته‌ای ایران پرداخته شده است.

بلومبرگ: آیا شما نگران بن‌بست در مذاکرات برنامۀ هسته‌ای ایران نیستید؟ و اگر پیشرفتی در این مذاکرات به‌وجود نیاید، آیا روسیه با تحریم‌های بیشتر سازمان ملل کمتر مخالفت خواهد کرد؟
 
لاورف: خب، ما معمولاً تلاش می‌کنیم تا به‌درستی در موقعیت‌های توافقی با سایر شرکایمان قرار بگیریم. تغییر موضع گروه 3+3 - یا همان 1+5، هر چه ترجیح بدهید – آن بود که از مسیر «تعامل» و «فشار» بین‌المللی استفاده می‌کنیم، این فشار بین‌المللی با هدف ترغیب ایران به مذاکره طراحی شده بود، و از تحریم‌های «شورای امنیت» جهت پشتیبانی از «آژانس بین‌المللی انرژی اتمی» به شیوۀ بسیار هدفمندی استفاده شد، یعنی تحریم آن بخش‌هایی از حکومت ایران و آن افرادی در ایران که به‌صورت مستقیم در برنامۀ هسته‌ای دخیل هستند، صرفاً برای ارسال پیام و اِعمال فشار.  

بنابراین با تصویب یک قطعنامۀ در ژوئن سال گذشته، تمامی عرصه‌هایی که مرتبط با برنامۀ هسته‌ای بود، مورد هدف قرار گرفتند. بنابراین برای این هدف‌های اصلی، تحریم تازه‌ کاری از پیش نمی‌برد و در واقع هدف آن خفه کردن اقتصاد ایران است. 

ملاحظۀ شمارۀ دو این است که وقتی جمعاً موافقت می‌کنیم که به شورای امنیت برویم و در حمایت از خواسته‌های «آژانس بین‌المللی انرژی اتمی» از ایران، از تحریم‌ها حمایت کنیم، ظاهراً می‌گوییم با هم متحدیم، و آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها همین را به ما گفتند. و هنگامی‌که با کمال تأسف در مورد قطعنامۀ آخر مذاکره کردیم، عرصه‌هایی به میان آمد که منافع اقتصادی روسیه، چین و سایر کشورها را در بر می‌گرفت، فلذا مذاکره آسان نبود. 
  
سرانجام به توافق رسیدیم. دوستان ما در ایالات متحده و اروپا فوراً بسته‌های یک‌جانبه خودشان را افزودند، در واقع همان تحریم‌هایی که طی مذاکرات در شورای امنیت با حذف‌شان موافقت کرده بودند. این رویکرد بسیار محترمانه و شایسته‌ای برای مذاکره جمعی نبود.  

بنابراین با این ملاحظات ما هیچ امکانی برای تحریم‌های جهانی بیشتر ایران نمی‌بینیم، اما سؤال نخست شما، آیا نگران بن‌بست مذاکره هستیم، بله، نگرانیم. و داریم شرکایمان را در گروه 3+3 ترغیب می‌کنیم که وقفه در مذاکرات را طولانی نکنند و ضرورت بازگشت به میز مذاکره را فراموش نسازند.  

در آغاز سال 2011 دو ملاقات میان 3+3 به ریاست «کاترین اشتون» و هیأت نمایندگی ایران برگزار شد، که هیچ نتیجۀ خاصی به بار نیاورد، تنها حُسن مذاکرات این بود که بفهمیم اگر خلّاق نشویم، قادر به حرکت نخواهیم بود.

بلومبرگ: ارزیابی روسیه از این‌که زمان دستیابی ایران به بمب هسته‌ای چیست؟

لاورف: هیچ دلیلی در دست نداریم که نشان دهد ایران تصمیمی سیاسی برای تولید بمب گرفته باشد. و اطلاعات آژانس بین‌المللی، از این نتیجه‌گیری حمایت نمی‌کند که ایران هم‌اکنون در حال تولید بمب است. آژانس به تمامی سایت‌های هسته‌ای که باید به بازرسان نشان داده شود، دسترسی دارد. 

همان‌طور که گفتم، ایران قانون اصلاح شده 3.1 و پروتکل الحاقی را اجرا نمی‌کند، مواردی که اجباری هم نیستند، اما تصور می‌کنم بسیار مهم هستند، به‌ویژه برای ایران؛ چراکه جدا از حقوق «پیمان منع گسترش»، ایران الزامات بسیار مهمی دارد، تعهدات در زمینۀ ضرورت اعتمادسازی در مورد ماهیت صلح‌آمیز برنامۀ هسته‌ای و پرسش‌هایی که جامعۀ بین‌المللی خواهان روشن شدن آن‌ها است. 

همان‌طور که گفتم، هدف قطعنامۀ آژانس و شورای امنیت دقیقاً همین است و آن‌‎ها باید محقق شوند، اما ایران نیز باید نوری در انتهای تونل ببیند و امیدی داشته باشد. جمع‌بندی‌های آژانس مقوله‌ای ضروری است. تا کنون، چنان‌که گفته‌ام، آن‌ها به صورت انحصاری نتوانسته‌اند ماهیت صلح‌آمیز برنامۀ هسته‌ای ایران را تأیید کنند، اما نتوانستند به این جمع‌بندی برسند که برنامۀ هسته‌ای ایران اهداف نظامی دارد. بنابراین اگر ما تنها روی کاربرد تحریم‌ها و تهدیدها حساب نکنیم، و مانند سایر شرایط در جهان به مذاکره هم بپردازیم، این روندی است که می‌تواند موفق باشد.

/27216