نزاع های سیاسی به عنوان نمودی از اختلاف سلیقه فعالان سیاسی امری گریز ناپذیر است. به عبارت دیگر، نزاع های سیاسی نشانگر وجود نظرات مختلف در بطن جامعه بوده و باید آن را به رسمیت شناخت اما باید توجه داشت که زمانی نزاع های سیاسی رخ می دهد که امکان وجود گفتگو برای حل مشکلات ، وجود نداشته باشد.
بسیاری از علمای علم سیاست بر این باور هستند که باید حتی المقدور زمینه و بستر لازم را برای گفتگو فراهم کرد اما اگر این بستر فراهم نشد شرایط به سمت نزاع سیاسی پیش خواهد رفت.
هرچند نزاع سیاسی شکل توسعه نیافته گفتگو بین فعالان سیاسی است، اما چون نمودی از اختلاف سلیقه به شمار می رود نمی توان به طور کلی آن را نادیده گرفت. بلکه باید با فرهنگ سازی شرایط را به سمتی پیش برد که فعالان سیاسی بتوانند با هم گفتگو کنند که در درجه اول نیازمند نهادینه شدن فرهنگ مدارا و تحمل بین فعالان سیاسی است.
نزاع های سیاسی تا زمانی که به سطح افکار عمومی کشیده نشود ،آسیبی را متوجه کشور نمی کند اما اگر به خوراک رسانه ها تبدیل شود زمینه بی اعتمادی و انزجار افکار عمومی را فراهم می کند و به مشارکت سیاسی لطمه می زند. البته می توان این آسیب ها را به دو بخش کوتاه مدت و بلندمدت تقسیم نمود.
شکاف ایجاد شده بین فعالان سیاسی در کوتاه مدت سبب می شود تا یک شکاف اجتماعی بروز کند و به دنبال ایجاد این شکاف، رقابت سیاسی به صورت گسترده ای در بین اقشار اجتماعی نمود می یابد و مشارکت سیاسی را افزایش می دهد . اما اگر این نزاع های سیاسی و بدنبال آن شکاف اجتماعی ایجاد شده به مدت طولانی ادامه پیدا کند، زمینه بروز بی ثباتی سیاسی را فراهم می کند که کاهش مشارکت سیاسی را بدنبال خواهد آورد.
نخبگان سیاسی برای کاهش آثار زیانبار این مساله باید در گام نخست تلاش کنند تا فرهنگ مدارا و تعامل در وجود خود نهادینه کنند، تا بتوانند نظرات مخالف را بشنوند. در گام دوم پس از بستر سازی لازم، باید از رسانه ای کردن مکرر این اختلافات پرهیز کنند. زیرا افکار عمومی را به همه فعالان سیاسی بی اعتماد می کند که این موضوع موجب کاهش گسترده مشارکت سیاسی می شود.
مدیر گروه علوم سیاسی و عضو هیات علمی دانشگاه باقرالعلوم(ع)
/27214
نظر شما