در تاریخ ورزش کم نبودند افرادی که تلاش کردند تا خود را در قالب یک فیلسوف و یک تئوریسین ورزشی مطرح جا بزنند اما با اظهارات خودشان، تنها قسمتی از طنز ورزش را به رخ مردم کشاندند و خودشان را نه به یک فیلسوف که به یک طناز تبدیل کردند مروری بر برخی اظهار‌نظر‌های ورزشی در این مورد نشان می‌دهد که فلسفه و ورزش هر چند با یکدیگر ارتباط دارند اما هر ورزشکاری را نمی‌توان به دلیل برخی رفتار‌های عجیب و غریب، فیلسوف و نظریه‌پرداز شهیر خطاب کرد.
یان راش ایرلندی پس از اولین بازی خود در تیم یوونتوس ایتالیا: «اینجا خیلی با لیورپول فرق دارد. اصلاً مثل یک کشور دیگر می‌ماند»
پل گاسکویین، بازیکن تیم‌ملی انگلستان: «من این فصل 14 کارت زرد گرفتم. نمی‌گویم هیچ کدام درست نبودند؛ شاید 7 تا از آنها درست بودند، اما 8 تای دیگر را داوران بی‌دلیل به من دادند.»
مارک در اپر بازیکن نیوکاسل: «دلم می‌خواهد بروم و در فوتبال ایتالیا بازی کنم، در تیمی مثل بارسلونا!»
بابی رابسون، مربی مشهور انگلیسی: «من آنها را دست کم نگرفته بودم، اما مسئله این بود که آنها خیلی بهتر از آن چیزی بودند که من فکر می‌کردم.»
آرنه هرژفورس گزارشگر شبکه تلویزیونی هلند: «نیمکت تیم‌ملی کامرون تاریک تاریک است، آنجا هیچ چیز مشخص نیست.»
برایان مور، گزارشگر شبکه تلویزیونی بی‌بی‌سی: «اینجا در ورزشگاه گوادلاخارای مکزیک دما 38 درجه است، آن وقت فالکائو دارد خودش را گرم می‌کند.»
فردریک بیاژ، گزارشگر شبکه ملی رادیوی بلژیک (در بازی بلژیک مقابل سوئد، زمانی که مربی سوئد هنریک لارسن را به جای توماس دهلین وارد زمین) : «سوئدی‌ها حالا سیاه برزنگی را از زمین خارج می‌کنند و به جایش یک کولی می‌آورند.»
دیوید پلات، بازیکن و مربی انگلیسی: «ما می‌توانیم به فینال برسیم. البته اگر کسی ما را شکست ندهد.»
گلن هادل، بازیکن و مربی انگلیسی: «ما خیلی تهاجمی بازی کردیم، سیستم بازی ما 3-4-4 بود.»
301 43
نظر شما