خرید یک مهاجم خارجی که اثرگذاری لازم را در ترکیب تیم نداشته باشد، اتفاق جدیدی برای هواداران پرسپولیس نیست. سالها بعد از اینکه آلن ویتل (۱۳۵۶-۵۷) از کریستال پالاس و اورتون به پرسپولیس آمد و با ۱۶ گل ایران را ترک کرد، می‌گذرد و در این مدت تنها کسی که توانست به رکورد او نزدیک شود، گادوین منشا بود که دو برابر ویتل در پرسپولیس بازی کرد و دو گل هم کمتر زد.
در این مدت به جز ایمون زاید که ۱۲ گل به ثمر رساند و ابراهیم توره که ۱۳ بار موفق به گلزنی شد، سایر مهاجمان پرسپولیس عملکرد مناسبی نداشتند و حتی جری بنگستون نیز با ۷ گل به کارش خاتمه داد.
اما به جز این چهار مهاجم که بهترین خریدهای پرسپولیس در چهار دهه بوده‌اند، صلاح حسن، زیاد شعبو، پائولو دی‌کارمو، وسلی برزیلیا، تادئو جونیور، ولادیمیر پریموف، جونیور براندائو، آنتونی استوکس، ماریو بودیمیر و کریستین اوساگوانا هم به پرسپولیس آمدند و حالا به نظر می‌رسد شرزود تمیروف نیز در مسیر آنها قرار دارد.
اگر در سایر تیم‌های آسیایی بازیکنان خارجی برای تغییر سطح تیم جذب می‌شوند، پرسپولیس در تمام این سالها نشان داده که بی توجه به رقم دستمزد بازیکنان، سهمیه خارجی خود را به بازیکنانی اختصاص می‌دهد که در جستجوی افزایش تجربه خود هستند.
نکته ناامیدکننده درباره تمیروف که در ۵ بازی از گلزنی ناکام بوده این است که او حتی در تمرین هم نتوانسته عملکرد مطلوبی را ارائه کند تا به این ترتیب آینده اش هرچه بیشتر مورد سوال قرار بگیرد.
اگر او در شش هفته باقی مانده توانایی مورد انتظار را اثبات نکند، احتمالا نخستین خروجی فهرست پرسپولیس لقب می‌گیرد.
251 251
نظر شما