در اینکه وزارت نفت یکی از حساس ترین و سرنوشت ساز ترین وزارتخانه ها در مجوعه دولت می باشد جای هیچ تردیدی نیست. از این رو چینش مدیران در این مجموعه از اهمیت به سزائی برخوردار است.
متاسفانه طی سالهای اخیر و بخصوص در دولت نهم و دهم که سکان آنرا محمود احمدی نژاد به دست گرفت شاهد عزل و نصب های ناگهانی بودیم که نتیجه کار نشان داد کمتر تدبیری در این عزل و نصب ها بکار گرفته شده بود و همین بی تدبیری ها منجر به بروز بیش از پیش بی ثباتی در این مجموعه شد.
بر این اساس به جرات می توان گفت وزارت نفت در وضعیت کنونی نیاز به وزیری دارد که بتواند وزارتخانه را از این آشفتگی نجات داده و با برخورداری از ویژگیهای یک مدیر توانمند، ثبات را به مجموعه مدیران برگرداند.
توسعه و فعال نمودن مجموعه نفتی ایران در میادین مشترک نفت و گاز در منطقه پارس جنوبی از دیگر اولویت های است که می توان از آن به عنوان یک اولویت مهم پیش روی وزارت نفت یاد کرد.
آنچه که نیاز به تکرار ندارد این است که متاسفانه ایران در حوزه های مشترک گاز و نفت در مقایسه با رقبای خود نه تنها همگام با دولتهایی که حوزه مشترک دارد، حرکت نکرده بلکه علی رغم تاکیداتی که بر فعال بودن در این حوزه از سوی مقامات ارشد جمهوری اسلامی شده این کم کاری همواره مشهود بوده است.
از این رو وزیر جدید باید راهبرد خود را در این وزارتخانه به گونه ای طراحی کند که نه تنها کم کاری گذشته جبران شود بلکه برنامه ریزیها و رویکردها به سمتی معطوف باشد که بتوانیم فاصله خود را با رقبا در این عرصه به حداقل برسانیم.
همچنین نفت و مدیری که بر راس این وزارتخانه می نشیند از یک زوایه دیگر دارای اهمیت به سزائی است چرا که از یک منظر شاید نتوان وزارت نفت را به لحاظ حوزه عملکرد آن شبیه وزارت امور خارجه دانست که وزیر این وزارتخانه در عرصه های بین المللی به نمایندگی از جمهوری اسلامی ایران حضور دارد ولی در حال حاضر با توجه به اینکه ایران ریاست اوپک را نیز بر عهده دارد لذا این حضور و بروز پررنگ تر از گذشته شده است. لذا حضور جدی و موثر در این حوزه هم جزو مباحثی است که در میان ویژگی های وزیر جدید نفت این را نیز باید جستجو کرد.
*نماینده شهربابک و عضو کمیسیون صنایع و معادن
/2931
نظر شما