چندی پیش خبری از فضای تئاتری کشور به گوش رسید، رضایی‌راد که قصد اجرای اثری با نویسندگی نغمه ثمینی در تئاتر شهر را داشت از این اجرا انصراف داد و ممنوع‌الکاری نغمه ثمینی و شرایط فعلی تئاتر را دلیلی بر آن دانست.
بعد از رضایی‌راد افراد و هنرمندانی مختلفی از تصمیم او حمایت کردند و موضوعات دیگری را هم به انصراف او ربط داده و گلگی از شورای نظارت و ارزشیابی و اعضا آن را مطرح کردند، بااینکه نه‌تنها حتی یک بازبینی هم از اثر رضایی‌راد انجام‌نشده بود بلکه طبق شنیده‌ها شورای نظارت به او اجازه داده بود تا نمایش خود را بدون نام نغمه ثمینی به صحنه ببرد.
ناگفته پیداست؛ خوب یا بد برخی ممنوعیت‌ها در فضای تئاتر چندان ارتباطی با مقامات و مسئولین فرهنگی کشور ندارد و در برخی موارد ممکن است از جاهای دیگری همچون قوه قضائیه ابلاغ شده باشد، با این همه در این شرایط، بازهم شورای نظارت و ارزشیابی و نظارت بر تئاتر، بنا بر همکاری با رضایی‌راد برای اجرای نمایشش را داشته و پیشنهاد اجرا بدون عنوان نمام نویسنده به او داده‌شده است.
جدا از تمامی این موارد انتقاد مداوم برخی از اهالی تئاتر به لباس طلبگی چند نفر از اعضا شورای نظارت و ارزشیابی اتفاقی است عجیب، گویی نظرات و سخنان این افراد را نادیده گرفته و تنها بالباسشان مشکل‌دارند و اگر همان فرد بالباس دیگری حاضر باشد مشکلات تئاتر حل می‌شود.
حال بعد از های و هوی بسیار رضایی‌راد در فضای تئاتر، خبری از سوی روابط عمومی ساترا منتشرشده است، «قهوه ترک» به نویسندگی رضایی راد و نغمه ثمینی از طرف یکی از پلتفرم‌های نمایش خانگی به شورای صدور مجوز تولید ساترا رفته است.
شورا تصمیم بر نشستی دوطرفه با نویسنده و کارگردان اثر را گرفته تا طرح آن را ارزیابی کنند، نغمه ثمینی که چندی است خارج از ایران حضور دارد و طبعاً اماکن حضور در این نشست را ندارد، باید دید تعامل محمدرضا رضایی‌راد این بار با ساترا چگونه پیش خواهد رفت.
اما سؤال اصلی اینجاست، پروژه «قهوه ترک» تا چه میزان در انصراف از اجرا در تئاتر شهر مؤثر بوده است؟
۵۷۲۴۴
نظر شما