روز تو را با حذف تو آغاز می کنم

حذف یکباره رشته روزنامه نگاری از دانشگاهی که برای اولین بار در تاریخ کشور موسس این رشته بوده است، (علامه طباطبایی) مصداق داستانی است که به کسی گفتند برو "کلاه" بیار، رفت و "سر" آورد.

می ماند انسان که چه بگوید. این را از این بابت نمی گویم که با این اقدام آقایان، دنیای روزنامه نگاران روی سرشان خراب شده است؛خیر. نحوه ی برداشت شان و مدل اجرایشان حال انسان را خراب می کند.

حالا هم یکی می گوید اطلاع ندارم ؛
دیگری می گوید، احتمالا اشتباه شده است؛
آن یکی می گوید برای بازنگری فعلا متوقف شده است؛
یکی می گوید بازار کار نبوده است. و...

بعد هم نتیجه معلوم است نهایتا این اقدام نسنجیده قرار است به حساب رهبری گذاشت شود که ایشان درباره علوم انسانی فرموده اند، چنین و چنان. همیشه هم کارها از تفسیر و تحلیل اشتباه شروع می شود و خشتی کج تا ثریا همه را انگشت به دهان می گذارد.

دو روزی است که هر چه فکر می کنم، براساس چه منطقی آقایان رشته روزنامه نگاری را حذف کرده اند نمی توانم به یک برداشت منطقی هدایت شوم. به ویژه اینکه در مقطع کارشناسی این رشته یک سری تکنیک های روزنامه نگاری آموزش داده می شود، به دانشجو می گویند اگر می خواهی خبر تهیه کنی، گزارش بنویسی، مصاحبه کنی، باید به این اصول دقت کنی، بله درست است یک چاقو به خبرنگار داده می شود که با آن قرار است زخم چرکینی را از جامعه جراحی کند، نه کار دیگر. دانشگاه محلی نیست که به دانشجو یاد بدهد با این چاقو می شود قتل هم انجام داد. باور کنید اگر از فرایند آموزش روزنامه نگاری بابت چاقویی که در دست خبرنگار قرار می گیرد، قتلی هم پدیدار شود ،حاصل و برایند بیرونی دارد. حتی اگر بپذیریم که رشته روزنامه نگای نیازمند بازنگری است، که هست، راهش این نیست که به یکباره رشته را حذف کنیم. اگر می گویید بازار کار ندارد، سوال این است که با این بازار کار کدام رشته است که فارغ التحصیل بی کار ندارد. تازه در این صورت باز هم می شد، ظرفیت پذیرش را کاهش داد، نه این که به یکباره صورت مساله را پاک کرد.امان از کج سلیقگی.

روزنامه نگار و مدرس دانشگاه