محمد متوسلانی، بازیگر و کارگردان پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون پس از سال‌ها از همکاری‌های قدیمی خود روایت‌هایی را بازگو کرد.
شما تجربه همکاری با آقایان خاچیکیان و بهروز وثوقی را هم دارید. خاطره ای از این دو دارید؟
من چون خیلی تشنه آموختن بودم بسیار سعی می کردم ببینم آقای ساموئل خاچیکیان چی کار می کند. حتی از ایشان سوال می کردم که این چیست و آن چیست؟ ایشان هم لطف داشتند و پاسخ مرا می دادند. حتی چون هر دو به موسیقی کلاسیک علاقه داشتیم با هم در این باره صحبت می کردیم.
اما درباره آقای بهروز وثوقی، من از کار با ایشان لذت می بردم چون آدمی بود که کارش را خیلی دوست داشت. فقط سر فیلم ذبیح با او مشکل کوچکی پیدا کردم و آن اینکه قرار بود در آن فیلم روی سرش کلاه بگذارد و او دوست نداشت.
خاستگاه کار شما با کمدی بوده است. سینمای کمدی ایران را در سال های پس از انقلاب چطور دیده اید؟
چند کار خیلی خوب شده است مثل اجاره نشین های آقای داریوش مهرجویی یا تازه چه خبر خانم تهمینه میلانی و همین طورکارهای آقای کمال تبریزی و فیلم هایی از آقای سامان مقدم، ابوالحسن داوودی و پیمان قاسم خانی. این آثار سعی در خنداندن مخاطب نمی کند بلکه موقعیتی را ایجاد می کند که مخاطب خنده اش می گیرد. این طور نیست که هنرپیشه شکلک در بیاورد یا زمین بخورد تا بلکه بیننده بخندند.
57245
نظر شما