علم و جنگ همواره به یکدیگر مرتبط هستند. در طول تاریخ، بسیاری از نوآوری‌ها و اختراعات بشر سرنوشت جنگ ها را به طور کلی تغییر داده‌اند. این اختراعات از آنتوبیوتیک‌هایی که جان هزاران سرباز را نجات داده تا پهپادهایی که شیوه جنگ‌های مدرن را اساسا تغییر دادند را در بر می‌گیرند.
سیم خاردار
سیم خاردار اولین بار در سال ۱۸۷۰ توسط یک کشاورز آمریکایی به نام Joseph Gliden برای جلوگیری از فرار حیوانات مزرعه‌اش اختراع شد. این اختراع، انقلابی در کشاورزی ایجاد کرد؛ زیرا کشاورزان پیشتر گله‌های خود را در مراتع آزاد پرورش می‌دادند، ولی پس از اختراع سیم خاردار حیوانات را در مراتع محصور نگهداری کردند.
با وجود این، سیم خاردار به یکی از مهم ترین اختراعات بشر برای میدان جنگ تبدیل شد. در اواخر دهه ۱۸۰۰، ارتش‌ها در سراسر دنیا شروع به تولید انبوه سیم خاردار کردند تا مرزهای خود را حصاربندی کنند. در جنگ‌هایی مانند جنگ بوئر، جنگ روسیه و ژاپن و جنگ اسپانیا و آمریکا از این اختراع به صورت گسترده استفاده شد.
در جنگ جهانی اول نیز سیم خاردار در خندق‌های تقویت شده جبهه غربی بسیار دیده می‌شد. این خندق‌ها یکی از مشخصه‌های بارز آن جنگ بودند. به گفته شاهدانی که در آن مناطق بودند، در برخی نقاط دیوارهای سیمی آنقدر ضخیم بودند که نور روز و حتی گلوله‌های توپخانه را مسدود می‌کردند.
پنی‌سیلین
در گذشته، بریدگی‌ها و حتی کبودی‌های جزئی در میدان جنگ می‌توانست بسیار تهدیدکننده باشد. قبل ازاختراع آنتی بیوتیک‌ها، عفونت ناشی از بیماری‌هایی مانند وبا و ذات‌الریه به اندازه دشمن و حتی بیشتر از آن جان سربازان را می‌گرفت. طبق برخی آمارها، نزدیک به یک سوم مرگ و میرهای نظامی در طول جنگ جهانی اول مربوط به بیماری‌های مختلف بود.
اما در جنگ جهانی دوم اوضاع تغییر کرد. در این جنگ آفتکش‌هایی مثل ددت به از بین بردن حشرات ناقل بیماری کمک می‌کردند و از سویی دیگر آنتی‌بیوتیک‌هایی مانند پنی سیلین، شیوع بیماری‌ها و عوارض ناشی از آن را کنترل می‌کرد. در واقع پنی‌سیلین به عنوان یکی از مهمترین اختراعات یا بهتر بگوییم اکتشافات بشر تلفات جنگ ها را کاهش داد.
پنی سیلین اولین بار توسط یک میکروبیولوژیست اسکاتلندی به نام Alexander Fleming در سال ۱۹۲۸ کشف شد؛ اما تولید انبوه آن پس از آغاز جنگ جهانی دوم در ایالات متحده آمریکا آغاز شد. این دارو جان افراد بیشماری را در طول این جنگ نجات داد. براساس بعضی آمارها کشف پنی سیلین تعداد مرگ و میرهای ناشی از ذات‌الریه باکتریایی را در زمان جنگ از ۱۸ درصد به یک درصد کاهش داد.
رسانه‌های اجتماعی
رسانه‌های اجتماعی بر همه جنبه‌های زندگی روزمره ما تاثیر زیادی گذاشته‌اند. توانایی تولید و انتشار سریع اطلاعات در هر نقطه از جهان، نحوه برقراری ارتباط ما را چه خوب و چه بد تغییر داده است.
بدیهی است که میدان نبرد مدرن هم دستخوش این تغییرات قرار گرفته است؛ زیرا جنگ‌ها قبل از رسیدن خبرنگاران یا تحلیلگران به منطقه جنگی به صورت زنده پخش می‌شوند.
نمی‌توانیم دقیقا بگوییم که رسانه‌های اجتماعی نقش تعیین‌کننده‌ای در نتیجه مواردی مانند بهار عربی یا جنگ اوکراین ایفا کرده‌اند یا خیر؛ اما به طور قطع می‌توان گفت که رسانه‌های اجتماعی خود یک عامل اصلی در درگیری‌های آینده خواهند بود. همچنین ممکن است که رسانه‌های اجتماعی خود به یک ابزار جنگی در آینده شوند؛ مانند آنچه داعش برای جذب نیروهای خود در سراسر دنیا از طریق توییتر و کانال‌های مشابه انجام داد.
پهپاد
پهپاد یکی از مهم ترین اختراعات بشر است که از زمان جنگ جهانی اول مورد استفاده قرار گرفته است؛ اما نسخه مدرن و مرگبار پهپاد هم یک اختراع جدید محسوب می‌شود. اولین حمله مرگبار پهپاد بلافاصله پس از ۱۱ سپتامبر انجام شد و از آن زمان به بعد ثابت شد که سلاحی موثر در میدان جنگ هستند.
پهپاد قاتل به عنوان سلاح در طبقه تک تیرانداز قرار می‌گیرد؛ زیرا انواع مدرن آن اکثرا می‌توانند روزها در آسمان پرواز کنند و بدون اینکه شناسایی شوند، هدف خود را با دقت بالایی به قتل برسانند.
پهپادها شیوه‌های جنگی را تغییر دادند چرا که با وجود آنها نیازی به جنگ زمینی نیست. پهپادها همچنین بسیار دقیق‌تر از گلوله‌های توپخانه یا بمب افکن‌ها هستند. با این حال در مورد دقت کلی آنها اختلاف نظر وجود دارد.
رادار
رادار یکی از مهمترین اختراعات بشر است که خیلی قبل‌تر از جنگ جهانی دوم ساخته شده بود؛ اما نسخه نظامی آن در طول جنگ جهانی دوم در دانشگاه MIT توسعه یافت.
با استفاده از این فناوری و با کمک امواج رادیویی امکان تشخیص تقریبا هر نوع جسمی وجود داشت. رادار همچنین نقش مهمی در پیروزی نهایی متفقین در جنگ جهانی دوم بازی کرد. البته آلمان‌ها نیز ساخت رادار را قبل از شروع جنگ در برنامه خود داشتند؛ اما توسعه آن را در اواخر سال ۱۹۴۰ متوقف کردند
در طول جنگ، رادارها به طرق مختلف تلاش‌های متحدین را خنثی می‌کردند. پایگاه‌های زمینی می‌توانستند مکان دقیق بمب‌افکن‌های لوفت‌وافه و مخصوصا موشک‌های آلمانی مانند V-1 را شناسایی و نیروی هوایی خود را برای مبارزه به سمت آنها هدایت کنند.
سیستم‌های راداری پیشرفته‌تر در جت‌های جنگنده و بمب‌افکن‌هانقشه‌ای از منطقه را کیلومترها پیش از آنکه خلبان به آن منطقه برسند، در اختیار می‌گذاشت. این نوع رادار در حملات هوایی هماهنگ پایگاه‌های آلمان و ژاپن در اواخر جنگ بسیار کارآمد بود.
رادارها هنوز هم در جنگ بسیار مهم هستند و انواع امروزی آن بسیار پیشرفته‌تر از سیستم‌هایی هستند که در طول جنگ جهانی دوم استفاده شدند. از این سیستم در بسیاری از مناطق غیرنظامی مانند برج مراقبت، پیش‌بینی آب و هوا و ناوبری استفاده می‌شود.
۵۸۵۸
نظر شما