چرا دافعه‌مان هزار برابر جاذبه‌مان است؟ چرا پرخاشگران را به میدان داری و صحنه گردانی می‌گماریم؟ چرا تصور می‌کنیم اگر حاکمیت در انحصار یک جمع محدود و یک سلیقه و یک تفکر باشد بهتر است؟
چرا از افکار متنوع صاحبان اندیشه و نظر و تجربه برای مدیریت کشور استفاده نمی‌کنیم؟ چرا رسانه ملی را به عرصه تجلی افکار تمام صاحبنظران وفادار به کشور و نظام قرار نمی‌دهیم؟
با چنین سیاستی که اکنون اِعمال می‌کنیم، هرگز نمی‌توانیم پشتوانه اصلی نظام و اقتدار کشور را که مردم هستند، حفظ کنیم. فقط با تغییر این سیاست انقباضی و روی آوردن به سیاست همگرائی در داخل، در منطقه و در سطح جهان است که می‌توانیم تمام تهدیدها را خنثی کنیم و روز به روز اقتدار کشور و نظام را افزایش دهیم.
قدرت دفاعی برای کشور یک ضرورت اجتناب ناپذیر است ولی حرف اول را همیشه باید دیپلماسی هوشمند و برنامه ریزی شده بزند. با این دیپلماسی است که می‌توانیم تهدیدها را خنثی کنیم.
23302
نظر شما