۳ نفر
۱۱ آذر ۱۴۰۱ - ۱۴:۰۰
ایران نه دفاعی بود؛ نه هجومی!

تیم ملی فوتبال کشورمان، شاید در دیداری فوق احساسی و دراماتیک با جام جهانی خداحافظی کرد.

ریحانه اسکندری:دیدار با آمریکا و همه حساسیت هایی که برای صعود هر دو تیم وجود داشت، سرنوشتی که هر لحظه ممکن بود تغییر کند. تیم ملی در شرایطی ۱ بر ۰ مغلوب آمریکا شد، که شاید احساسی شدن و نداشتن تمرکز دو عامل اصلی این شکست بودند.

شاگردان کی روش از همان اول در لاک دفاعی بودند، دفاعی که شاید حتی مثل همیشه کافی و خوب ظاهر نشده بود. از هم پاشیدگی و نبود حتی چند پاس کامل و بی نقص دست به دست هم داد تا در همان نیمه اول و دقایق ابتدایی بازی آمریکا با نفوذ به دفاع ایران به گل پیروزی و از آن مهم تر صعود به مرحله بعد برسد. با توجه به این که تیم ملی برای صعود تنها به یک مساوی نیاز داشت، شاید انتظار می رفت شاگردان کی روش از لحظه خوردن گل اول به بعد از لاک دفاعی خود که کاملا نامنظم بود خارج شوند و به حالت هجومی برگردند.

این اتفاق در نیمه اول رخ نداد چشم ها به نیمه دوم بازی بود. جایی که همه منتظر تصمیمات جدید کی روش برای نیمه دوم بازی بودند. اما، دریغ از تغیر وضعیت. در نیمه اول بازی تیم ملی عملا هیچ موقعیت در چهارچوپ و موقعیت نزدیک به گل نداشت و آمریکا کاملا زمین ایران را در اختیار داشت، در نیمه دوم بازی هم دقیقا همین اتفاق افتاد. شاید تیم در نیمه دوم حالت هجومی بیشتری نسبت به نیمه اول به خود گرفته بود اما آن ها هم رسما بی حساب و کتاب و فقط از سر احساس و هیجان غالب بر بازی بود. پاس کاری های غلط و عدم هماهنگی موج می زد هیچکدام از حرکات شکل یک حمله واقعی را به خود نمی گرفت.

در نیمه دوم تیم ما محکوم به گل زنی بود تا بتواند خودش را به جام برگرداند اما شاید تنها موقعیت نزدیک به گل برای ایران در نیمه دوم و حتی کل بازی ضربه سر داخل چهارچوب پورعلی گنجی بود و جز این عملا هیچ موقعیتی ایجاد نشد.

ایران نه دفاعی بودیم؛ نه هجومی!

دیگر موفیعت نزدیک به گل که باز هم از حرکات تیمی اجاد نشده بود و کاملا اتفاقی بود، ضربه مهدی طارمی بود که منجر به یک برخورد به زمین شد و طارمی اعتقاد به پنالت داشت، داور پنالتی بودن آن صحنه را نپذیرفت و حتی بعد از پایان بازی هم در حال قانع کردن او بود. این اتفاق در دقایق پایانی بازی افتاد و عملا آخرین شانس ایران بود. شانسی که اتفاقا کاملا شانسی ایجاد شده بود.توپ اتفاقی به پای طارمی رسیده بود و باز هم خبری از تکنیک فردی و تاکتیک تیمی خاصی نبود. از آن طرف ضربه ای که سامان قدوس در نیمه دوم بازی زد هم از روی خطایی بود که بر روی مهدی طارمی ایجاد شد و باز هم نمی شود اسمش را موقعیت گل گذاشت.

به طور کلی دیدار ایران و آمریکا، برای ایران نه دفاعی بود نه تهاجمی، شاید آمریکا ها اگر در نیمه دوم با دقت بیشتری بازی می کردند با تجوه به ضعفی که در دفاع ایران ایجاد شده بود و بهم ریختگی که در تیم وجود داشت می توانستند گل های بیشتری هم بزنند. در خط حمله آشفتگی ها سبب لو دادن توپ و نرسیدن هیچ ضربه ای به چهارچوب شده بود و عملا این آن فوتبالی نبود که تیم ملی برابر ولز انجام داد. ضربات احساسی و و عدم تمرکز در انتقال توپ ها و شاید آنالیز های اشتباهی که وجود داشت همه و همه عواملی بودند تا ایران نتواند گل خورده را جبران و اصلا از اول گل نخورد.

بیشتر بخوانید:

۲۵۱۲۵۴

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 1701864

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
1 + 9 =