خانم فاطمه قربان معاون آموزش ابتدایی وزارت آموزش و پرورش به فارس گفته است که 75 درصد کودکان 4 و 5 ساله به پیش دبستانی می‌روند. وی پیش بینی کرده است که تا پایان سال تحصیلی 94 ـ 93 بیش از 95 درصد کودکان سن پیش‌دبستانی (4 سال تمام و 5 سال تمام) تحت پوشش این دوره قرار گیرند.
با توجه به اینکه جمعیت کودکان 4 و 5 ساله حدود 2میلیون و پانصد هزار نفر است ، سخن معاون وزیر به این معناست که حدود یک میلیون و 800 هزار کودک 4و 5 ساله ایرانی هم اکنون در مراکز پیش دبستانی مشغول آموزش هستند. این اظهار نظر اغراق آمیز در شرایطی صورت می گیرد که براساس خوش بینانه ترین برآوردها حداکثر 20 درصد کودکان 4 و 5 ساله در مراکز پیش دبستانی غیر انتفاعی و ضمیمه دولتی در شهر و روستا تحت پوشش قرار دارند .
انتظار می رود که خانم قربان با کارشناسان این بخش مشورت و آمار اعلامی را تصحیح نماید. ارائه چنین آماری از سوی یک معاون وزیر در شرایطی که بزرگترین لطمه را به توسعه آموزش پیش دبستانی از طریق پولی کردن این دوره زده اند، توجیه ناپذیر است. در شرایطی که کل کودکان مشغول به آموزش در مراکز پیش دبستانی از 500 هزار نفر فراتر نمی رود معلوم نیست معاون آموزش ابتدایی وزیر آموزش و پرورش ، با چه انگیزه ای آمار کودکان پیش دبستانی را بین 3 تا 4 برابر بالا می برد؟
واقعیت این است که در دوره ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد دوره پیش دبستانی به دلیل تصمیمات غلط دچار بحران و ریزش شد. از چهار سال پیش ، کلاس های پیش دبستانی در شهرها و مناطق روستایی ، رسما به صورت غیرانتفاعی اداره می شوند و شهریه این کلاس ها از سوی هیات موسسان مدارس غیر دولتی تعیین و از سوی والدین پرداخت می شود. در سال 86 مدیرکل مدارس غیر دولتی آموزش وپرورش ، واگذاری کامل پیش دبستانی به مدارس غیرانتفاعی را در راستای استفاده بیشتر از ظرفیت مشارکت های مردمی در آموزش و پرورش و کوچک کردن سهم دولت در این بخش اعلام کرد. با واگذاری آمادگی و پیش دبستانی به مدارس غیر دولتی در سال 86 ، ارائه این دوره ها در مدارس دولتی ممنوع شد. تا قبل از خصوصی سازی پیش دبستانی ها ، مدیران مدارس دولتی، تعدادی از کلاس های مدارس خود را به برگزاری این دوره اختصاص می دادند و با دریافت شهریه سالانه بین 80 تا 120 هزار تومان، متقاضیان را ثبت نام می کردند. این گونه کلاس های پیش دبستانی را ضمیمه می‌گفتند. اما از سال 86 ثبت نام برای پیش دبستانی در مدارس دولتی کلا ممنوع و کلاس های ضمیمه برچیده شدند. مقامات آموزش و پرورش در برابر اعتراض به برچیده شدن پیش دبستانی های ضمیمه در تفسیری دلبخواهی گفتند که طبق اصل 30 قانون اساسی، آموزش و پرورش فقط موظف به ارائه آموزش رایگان به کودکان بالای 6 سال است و این وزارتخانه تعهدی در برابر کودکان زیر 6 سال ندارد و به همین دلیل ثبت نام دوره پیش دبستانی و مهدهای کودک بر عهده مدارس غیرانتفاعی قرار گرفت.
این درحالی است که اصل 30 قانون اساسی برای کودکان شرط سنی قائل نشده است. نکته شگفت اینجاست که آموزش و پرورش در حالی که کودکان زیر 6 سال را مشمول برخورداری از تحصیلات رایگان نمی داند در اقدامی متناقض ، از چند سال پیش تلاش خود را برای کنترل اداری بر همه مراکز پیش دبستانی و مهدهای کودک تشدید کرد و سرانجام توانست سازمان بهزیستی را وادار به عقب نشینی کند.
آموزش و پرورش در حالی که اشتهای زیادی برای ورود به حیطه آموزش عالی نشان می دهد ، از قبول تعهد برای آموزش کودکان پیش دبستانی طفره می رود. مهم ترین فاکتور مورد نظر آموزش و پرورش در بحث پیش دبستانی ، کنترل اداری بر این مراکز است. از ابتدای سال 90 تاسیس مراکز پیش دبستانی جدید با مجوز آموزش و پرورش صورت می گیرد و مراکز موجود هم که دارای پروانه بهزیستی هستند برای تمدید پروانه باید به آموزش و پرورش مراجعه کنند و مربیان این مدارس باید بر اساس ضوابط این وزارتخانه گزینش شوند.
در دستورالعمل جدید آموزش و پرورش بر جداسازی جنسیتی نوآموزان پیش دبستانی تاکید شده است. مدیران و موسسان پیش دبستانی ها گفته اند که با این جداسازی که به دلیل شرایط سنی کودکان وجه شرعی و عرفی ندارد ، هزینه های اداره این مراکز حداقل 50 درصد افزایش می یابد و موسسان یا باید شهریه ها را افزایش دهند و یا ورشکستگی مالی را تجربه کنند. در این میان خانم فاطمه قربان معاون آموزش ابتدایی وزارتخانه وعده داده است : «درصورتی‌که فضای کافی در مدارس دولتی داشته باشیم، برای کودکان دارای 5 سال تمام، برنامه داریم». این سخن نوعی بازگشت به مراکز پیش دبستانی ضمیمه را در ذهن متبادر می‌کند. در شرایطی که با اصرار وزیر بر انتقال شیفت بعد از ظهر مدارس به نوبت صبح ، امسال تمام اتاق های مدارس از انباری تا اتاق ورزش قرار است تبدیل به کلاس درس شوند ، معلوم نیست معاون وزیر در مدارسی که جای سوزن انداختن نیست، فضای خالی برای کلاس های پیش دبستانی را چگونه تامین می کنند؟
وزیر آموزش و پرورش در پاسخ به خبرنگارهمشهری که حضور بچه های دبستانی و پیش دبستانی در یک جا را از نظر تربیتی مورد پرسش قرار می دهد، گفته است: "برای اطمینان خاطر خانواده‌ها، این دسته از کودکان در فضایی جداگانه آموزش خواهند دید"! پرسش از وزیر این است که این فضاهای مستقل کجایند ؟ آیا با نیروی اراده می توان فضاهای آموزشی را که واقعیت هایی ساخته از زمین و آهن و سیمان و آجر به صورت اتاق و سالن و... هستند را 50 درصد افزایش داد به گونه ای که هم دانش آموزان مظلوم نوبت بعد از ظهر به نوبت صبح منتقل داده شوند و هم فضاهای جداگانه برای نوباوگان پیش دبستانی تامین گردد؟
نکته دیگری که وزیر و معاونش از آن گذرا عبور کرده اند این است که مراکز پیش دبستانی ضمیمه اگر تاسیس شوند مانند غیرانتفاعی ها کاملا پولی هستند و برابر مفاد ماده 8 و 9 قانون تاسیس مدارس غیردولتی اداره خواهند شد. در واقع مراکز ضمیمه پیش دانشگاهی در مدارس دولتی تبدیل به وسیله ای برای کسب درآمد توسط مدیر می شوند. پولی کردن مراکز پیش دبستانی و محروم کردن کودکان فقیر شهر و روستا از حضور در کلاس هاس پیش دبستانی از سال 86 به بعد کاملا برخلاف تصریح بند س ماده 52 قانون برنامه چهارم توسعه بود که دولت را مکلف به تهیه و اجرای برنامه های لازم برای گسترش آموزش پیش دبستانی و آمادگی به ویژه در مناطق دوزبانه کرده بود. تاکید برنامه چهارم بر آموزش های پیش دبستانی مبتنی بر این حقیقت بود که این دوره تاثیر فراوانی بر موفقیت تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی دارد. نکته مهم دیگر اینکه پولی شدن دوره قبل از دبستان، حلقه ای از زنجیره ایجاد تضییقات برای خانه نشین کردن زنان شاغل بود.
نظر شما