محققان می‌گویند کهکشان راه شیری در اولین روزهای خود تنها یک توده کوچک از ماده تاریک بوده است. ماده تاریک، به ماده غیر درخشانی گفته می‌شود که طبق یک تئوری علمی، پدیده‌هایی را توضیح می‌دهد که به نظر می‌رسد ناشی از وجود میزان خاصی از جرم باشند که از جرم موجود مشاهده‌شده در جهان بیشتر است.
برخی از دانشمندان بر این باورند که این ماده در اشکال مختلفی وجود دارد و می‌تواند حدود ۸۵ درصد از ماده موجود در کیهان را تشکیل دهد. همچنین اعتقاد بر این است که این نوع ماده دارای چگالی کمی بیشتر از میانگین کیهانی است و بنابراین کشش گرانشی بیشتری دارد.
به همین دلیل، کهکشان راه شیری مدام ستاره‌ها را به درون خود می‌کشد و مصرف می‌کند. مویا مک‌تایر اخترفیزیکدان در آخرین کتاب خود «راه شیری: زندگینامه کهکشان ما» روندی را که طی آن کهکشان به تغذیه، رشد و تکامل خود طی میلیاردها سال ادامه داده است، شرح می‌دهد.
یک مطالعه در سال ۲۰۱۹ که در مجله نیچر منتشر شد، ادعا کرد که این رفتار کهکشان راه شیری، تنها محدود به ستاره‌ها نیست. کهکشان راه شیری، کهکشان‌های دیگر را هم بلعیده است. در این مطالعه، گروهی از دانشمندان تایید می‌کنند که کهکشان راه شیری تقریبا ۱۰ میلیارد سال پیش یک کهکشان کوتوله با ابعاد یک چهارم خودش را خورده است.
اکنون محققان بر این باورند که می‌توانند کهکشان‌هایی را که توسط کهکشان راه شیری خورده شده‌اند، با جستجوی توده‌های ماده تاریک شناسایی کنند. ستاره‌شناسان می‌گویند این توده‌ها ممکن است نشان‌دهنده بقایای کهکشان‌های کوچکتری باشد که راه شیری میلیاردها سال پیش بلعیده است.
تا آنجا که می‌دانیم کهکشان راه شیری روش آدمخواری کهکشانی خود را تغییر نداده و همچنان به خوردن ستاره‌ها و کهکشان‌های نزدیک ادامه می‌دهد. در حال حاضر، در حال بلعیدن نزدیکترین قمرهای کهکشانی خود یعنی ابرهای ماژلانی بزرگ و کوچک است.
بلعیدن ابرهای ماژلانی احتمالا تا زمانی اتفاق می‌افتد که راه شیری با نزدیکترین همسایه کهکشانی ما، کهکشان آندرومدا در ۴.۵ میلیارد سال آینده ادغام شود. آندرومدا یک کهکشان مارپیچی است که در فاصله ۲.۵ میلیون سال نوری از زمین قرار دارد. در حال حاضر، کهکشان با سرعتی در حدود ۱۱۳ کیلومتر در ثانیه به سمت کهکشان راه شیری می‌آید.
یک مطالعه در سال ۲۰۲۰ که در مجله استروفیزیکال (Astrophysical) منتشر شد، تایید کرد که برخورد بین این دو کهکشان در حال حاضر در حال انجام است.
ستاره‌شناسان توانستند از تلسکوپ فضایی هابل برای رصد کهکشان آندرومدا استفاده کنند؛ کهکشانی که مانند راه شیری ما و کهکشان‌های دیگر، در یک پوشش بزرگ به نام هاله کهکشانی قرار دارد.
آنها حتی توانستند اندازه هاله آندرومدا را اندازه‌گیری کنند و بر این باورند که شکل و اندازه آن شبیه به هاله کهکشان راه شیری است. بر اساس این اندازه‌گیری‌ها، به احتمال زیاد هاله آندرومدا و هاله راه شیری در حال لمس یکدیگر هستند، به این معنا که برخورد دو کهکشان مدت‌ها قبل آغاز شده است.
در سال ۲۰۱۲، ناسا تصاویری شبیه‌سازی شده از برخورد و ادغام این دو کهکشان را در مراحل مختلف ارائه کرد. این تصاویر نشان می‌دهد که در طول ۷ میلیارد سال بعد، هر دو کهکشان ادغام شده، یک کهکشان بیضوی عظیم تشکیل خواهند داد.
227227
نظر شما