آیدا صالحی: نیره توکلی، جامعه‌شناس و پژوهشگر مطالعات زنان به خبرآنلاین می‌گوید: «اصلا وجود زنها به صورت رسمی در رسانه ملی نادیده گرفته می‌شود. زن واقعا در جامعه ما انکار می‌شود و وجود ندارد. این خودش نوعی خشونت است. بگذریم از اینکه در گزینش‌های اداری و گزینش برای انتخابات و کاندید شدن، تبعیض‌ها و سختی‌ها در مورد زنها خیلی بیشتر است. این‌ها خشونت به شمار می‌آید بنابراین جامعه ایران ، جامعه بالغ‌تری است به نسبت آن قوانین و برخوردهای رسمی که از جانب حاکمیت اجرا می‌شود. و می‌شود گفت که حاکمیت خشونت بیشتری اعمال می‌کند تا مردم.
او ادامه می‌دهد: «خودم شاهد بودم که در یک برنامه ورزشی فردی تعریف می‌کرد که فرهنگ جوانمردی از بین رفته است دیگر مردان جلوتر از زنان خود راه نمی‌روند. یعنی مردی به هیچ وجه اجازه ندهد که همسر خود جلوتر از خودش راه برود و همیشه زنها باید عقب‌تر بایستند. به هر حال ما نمونه‌های میبینیم اما دیگر صدای غالب نیستند. امکان اینکه اصلاحاتی صورت بگیرد باید وجود داشته باشد. ما همگی سوار یک قایق هستیم و اگر قایق غرق شود همه آسیب میبینیم.»
توکلی می‌گوید: «خشونت به طور کلی یک دور باطل است که از یک نقطه شروع می‌شود و همه را در بر می‌گیرد. هر عملی یک عکس‌العملی دارد. تمام کسانی‌که در این عرصه حضور دارند تحت تاثیر قرار می‌گیرند. بعضی در مقام قربانی و بعضی در مقام سرکوب کننده.»
او با بیان اینکه ما هم اکنون دسترسی به رسانه‌ها و فضای آزاد نداریم که بتوانیم نظرات همگان را منعکس کنیم و امکان گفتوگو را هم نداریم، ادامه می‌دهد: «هنگامی که فرصت بحث منطقی و گفت‌وگوی ساده در کشور وجود ندارد در چنین فضایی خشونت ایجاد می‌شود. باید آرای مختلف و صداهای متفاوت از رسانه‌ها شنیده شود. مردم سال‌ها مطالبات مشروع و منطقی داشتند و خواهان اصلاحات بودند. صدای مردم گم شده، مسلم است با گم شدن صدای مردم فضای جامعه خشن‌تر می‌شود. خشونت به صورت سیستماتیک وجود دارد اما در مورد زنان بیشتر بروز می‌کند. زیرا به صورت سنتی همواره زنها در دریافت مطالبات‌شان با افترا ، مسائل ناموسی ، خطاب‌های نامناسب و توهین روبه‌رو می‌شوند.»
4747
نظر شما