آذرجزایری : فازهای 15و16 پارس جنوبی که 5سال از زمان احداث آنها می گذرد تا دوسال آینده به بهره برداری نخواهندرسید.
وعده های تبلیغاتی مسوولان نفتی روز به روز افزایش می یابد تا جایی که تاکید می شود فازهای 15و16 پارس جنوبی در اواسط سال آینده به بهره برداری کامل می رسد.این وعده در شرایطی است که با بررسی پیشرفت این پروژه به این نتیجه می رسیم که در خوشبینانه ترین حالت بهره برداری از بخش دریایی این پروژه که در واقع اصلی ترین بخش پروژه های پارس جنوبی محسوب می شود دو سال دیگر به اتمام می رسد.
این درحالی است که قراراست پالایشگاه این دو فاز در آذر امسال وارد مدار شود و برای اینکه از تجهیزات خشکی این دو فاز استفاده شود قراراست گاز فازهای 6تا 8 پارس جنوبی که قرار بود گاز آن به میادین نفتی تزریق شود به این پالایشگاه انتقال و شیرین سازی شود که البته هزینه شیرین سازی گاز ترش این فازها هزینه زیادی در بردارد که برخی از کارشناسان آن را غیرکارشناسی می دانند. آنهم در شرایطی که میادین نفتی ما به قول مسوولان شرکت ملی نفت به دلیل نبود گاز کافی برای تزریق با کاهش تولید مواجه شده اند.
برهمین اساس در سال آینده نیز به دلیل عدم بهره برداری از بخش دریایی فازهای 15و 16 پارس جنوبی باید گاز فازهای 6 تا 8 پارس جنوبی را به بخش مصرف داخلی اختصاص داد که در اینصورت بازهم میادین نفتی بدون گاز خواهند ماند و این خود منافع ملی کشور را به خطر خواهد انداخت.البته در این میان باید ضرر ناشی از برداشت گاز از سوی قطر از این میدان مشترک را نادیده گرفت.
اززمان شروع احداث فازهای 15 و 16پارس جنوبی 5 سال می گذرد اما با این حال این دوفاز تا کنون 66درصد پیشرفت داشته اند در حالیکه تا کنون باید از پیشرفت 5/87 درصدی برخوردار می بودند.
دراین بین علت اصلی این تاخیر به بخش دریایی این فازها بر می گردد چرا که تا کنون پیمانکار این بخش به دلایل غیر کارشناسی حفاری در دریا را با تاخیر مواجه کرده است.
این در حالی است که این پیمانکار تا پیش از فعالیت در بخش دریای فازهای 15و16 پارس جنوبی سابقه حفاری در میادین را نداشته است و در حال حاضر دارای یک دکل حفاری است.
براساس این گزارش، این شرکت در حال حاضر در تلاش است تا با خرید دکلی دیگر به فعالیت خود سرعت ببخشد.دراین میان این سوال ایجاد می شود که چگونه می توان کار حساس و پیچیده ای چون حفاری را به شرکتی داد که نه تنها سابقه ای در این بخش ندارد بلکه تجهیزات لازم برای اینکار را نیز در اختیار ندارد؟
در این میان به نظر می رسد شرکت نفت و گاز پارس به عنوان کارفرمای اصلی نظارت جدی برروند کار و انتخاب مناسب پیمانکاران ندارد و شاید بتوان دلیل تاخیر در پروژه ها را در همین امر جستجو کرد و نه کلمه ای به نام تحریم که این روزها مسوولان در پاسخ به سوالات خبرنگاران در خصوص تاخیر در پروژه ها و عدم مدیریت مناسب خود به نوعی سخن می گویند که انگار تحریم دلیل اصلی برای تاخیرهاست.چرا که تجهیزات لازم به راحتی در اختیار قرار نمی گیرد و باید به سختی آنها را تهیه کرد.
این درحالی است که در همین شرایط دو سال پیش احمدی نژاد به پارس جنوبی سفر کرد و همزمان قرارداد فازهای باقیمانده پارس جنوبی را با پیمانکاران داخلی منعقد کرد.براین اساس قرارشد فازهای باقیمانده ظرف 35 ماه به بهره برداری برسند آنهم در شرایطی که فازهای 15 و 16 پارس جنوبی به ششمین سال بلاتکلیفی خود نزدیک می شوند.
از سال 1385 احداث فازهای 15و 16 آغاز شده و علی رغم وعده مسوولان بر بهره برداری این پروژه در اواخر امسال اما پیمانکار بخش دریایی تاکید کرده است تا اواسط سال آینده امکان بهره برداری از چاه های این دو فاز نخواهد بود.
این درحالی است که باید 22 چاه در این دوفاز حفاری شود که در صورت احتساب 60 روز برای حفاری هر چاه و نگاه خوشبینانه براینکه تنها 8چاه باقی مانده برای حفاری (که البته اینگونه نیست و رقم چاه هایی که حفاری نشده اند از 10 چاه بیشتراست) 480 روز زمان لازم است که این چاه ها وارد مدار تولید شوند.براین اساس بیش از یکسال دیگر زمان لازم خواهد بود که این دوفاز به بهره برداری برسند.
براین اساس به نظر می رسد مسوولان شرکت نفت وگاز باید به جای تاکید بر وعده های تبلیغاتی در تلاش باشند تا پیمانکاران حاضر در پارس جنوبی را به خوبی مدیریت کنند چرا که بهره برداری از یک فاز تنها مربوط به بخش خشکی نیست.
اخیرا رستم قاسمی نیز در سفر به پارس جنوبی اشاره ای به این نکته داشته و تاکید کرده است باید سرعت بیشتری به توسعه بخش دریایی فازها داد چرا که اصل یک فاز به بهره برداری از بخش دریایی است چرا که اگر گازی نباشد پالایشگاه های احداث شده کمک چندانی به کاهش ضرر ملی ناشی از برداشت قطری ها از این میدان نمی کند.
با این حال به نظر می رسد از زمانیکه فازهای 9و10 پارس جنوبی در یک حرکت نمادین و با حضور رئیس جمهور در سه سال پیش افتتاح شد و بخش دریایی آن تا کنون به بهره برداری نرسیده است این روش باب شده است و مسوولان نیز با خیالی آسوده بخش خشکی را توسعه می دهند و تلاشی برای توسعه بخش دریایی که منافع ملی را حفظ می کند،نمی شود.
به نظر می رسد آنقدر که بعد تبلیغاتی اقتتاح این فازها مدنظر قرارگرفته توسعه جدی این فازها به حاشیه رفته است. نگاهی که باید مسوولان نفتی پاسخگوی آن باشند.
/22131
نظر شما