گروه سیاسی: حجت‌الاسلام حسن روحانی در بخشی از خاطراتش که توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی ضبط و ثبت شده است به جزئیاتی از تلاش دو جوان برای ترورش در سال ۵۸ می‌پردازد که مشروح آن را در زیر می‌خوانید:
صبح روز عید فطر – جمعه دوم شهریور ۱۳۵۸
من به یکی از مساجد محله خودمان در نیروی هوایی رفتم و پس از خواندن نماز عید به منزل برگشتم. آن روز با خانواده برای ناهار منزل دایی مان آقای پیوندی دعوت داشتیم اما چون می خواستم کمی مطالعه کنم قرار شد خانوم بچه ها زودتر بروند و من نیز هنگام ظهر به آنجا بروم. نزدیک ساعت ۱۲ بود که میخواستم برای رفتن به منزل دایی آماده شوم که ناگهان زنگ در به صدا درآمد و من برای باز کردن درب به سمت درب کوچه رفتم. هنوز درب ورودی را باز نکرده بود که شبح جوانی را از پشت شیشه درب ورودی منزل دیدم که به نظرم مشکوک آمد و در یک لحظه از ذهنم گذشت که خوب است احتیاط کنم و در را باز نکنم. برای من کمی عجیب بود که کسی این موقع به درب منزل ما مراجعه کند.
بنابراین سریع برگشتم و کلت خودم را مسلح کردم و به پشت بام رفتم و از آنجا دیدم جوانی کنار در ایستاده و دستش زیر کاپشن است. و همچنین جوان دیگری آن طرف کوچه روی یک موتور سیکلت نشسته و گویی همراه همین جوان است. با دیدن آن دو خطاب به کسی که پشت در ایستاده بود گفتم با چه کسی کار داری؟ پاسخ داد با آقای روحانی. گفتم: ایشان خانه نیست شما که هستید و چه کاری داری؟ در آن لحظه من تقریبا مطمئن شدم که این دو برای ترور آمده اند و از این رو میخاستم از پشت بام به سوی آنها تیراندازی کنم که دیدم آن دو جوان به هم نگاهی کردند و کسی که پشت درب منزل ایستاده بود روی موتور پرید و با سرعت از آنجا دور شدند. وقتی سوار موتور شدند کلت او از زیر کاپشن کاملا نمایان شد. آن وقت دیگر کاملا یقین کردم تروریست بودند و قصد ترور من را داشتند که به لطف خداوند از مرگ حتمی نجات یافتم. امیدوارم خداوند اجر شهادت را به من اعطا کند و پایان زندگی من را شهادت قرار دهد.
حسن روحانی؛ از مبارزه تا انقلاب
حسن روحانی از ۱۶ سالگی وعظ و سخنرانی را آغاز کرد و نخستین سفر تبلیغی اش را به تویسرکان رفت که در آنجا توسط شهربانی دستگیر و بازداشت شد، پس از آن به تبلیغ و سخنرانی ادامه داد و از سخنوران مشهور شد، تا جایی که در فاصله سال های ۱۳۵۴ تا ۱۳۵۷ یکی از سرشناس ترین سخنرانان در جسلات مذهبی و سیاسی بود.
پس از شهادت آیت الله حاج سیدمصطفی خمینی، در آبان ماه سال ۱۳۵۶ جمعی از روحانیون در مسجد ارک تهران مجلس بزرگداشتی برگزار کردند، که در آن مجلس حسن روحانی به دعوت شهید مطهری به سخنرانی پرداخت و در همان سخنرانی بود که برای نخستین بار پیشنهاد کرد برای آیت الله خمینی لقب "امام" به کار رود و خودش در آن مجلس عنوان "امام خمینی" را استفاده کرد.
بعد از آن سخنرانی که بسیار مورد توجه انقلابیون سراسر کشور قرار گرفته بود، ساواک به دنبال دستگیری حسن روحانی بود و مدتی را مخفیانه زندگی می کرد و سپس در محرم و صفر با نام مستعار "اسلامی" سخنرانی کرد، او در دی ماه آن سال در شهرستان نهاوند چند شبی را به سخنرانی پرداخت، و بعد از سومین شب سخنرانی که با حوادث ۱۹ دی ماه قم همزمان شده بود، توسط شهربانی دستگیر شد اما توانست با تلاش شهید حیدری و دوستانش با لباس مبدل از نهاوند خارج شود.
در فروردین ماه سال ۱۳۵۷، علی رغم آن که در سراسر کشور ممنوع المنبر بود، در اجتماع مردم یزد به سخنرانی پرداخت و پس از آن توانست از یزد خارج شده و به بندرعباس برود. منزل ایشان در تهران توسط نیروهای ساواک برای دستگیری او دائما مراقبت می شد، وی به توصیه شهید مطهری و شهید بهشتی مدتی را از کشور خارج شده و همچنان به سخنرانی و تبلیغ می پرداخت و بعد از عزیمت امام خمینی به پاریس به محضر ایشان رفت.
۲۱۳
نظر شما