تعداد کشورهای شرکت کننده و تعداد ورزشکاران حاکی از برگزاری مسابقات معتبری است که پوشش خبری آن علاوه بر داخل کشور، باید در بسیاری از خبرگزاری‌های بین‌المللی هم بازتاب داشته باشد، ولی با نگاهی به بازتاب این مسابقات متوجه می‌شویم که کمیت مسابقات با کیفیت آن همخوانی ندارد و معلوم نیست برگزار کنندگان این رقابت‌ها دقیقاً چه هدفی را دنبال کرده‌اند؛ زیرا در نتایج نهایی نام هیچ ورزشکار ایرانی مشاهده نمی‌شود و همه در همان مرحله مقدماتی حذف شده‌اند و فقط یک ورزشکار ایرانی به مرحله دوم صعود کرد که آن هم در این مرحله حذف شد!
بدمینتون ما تا کنون در هیچ مسابقه بین‌المللی معتبر نتیجه قابل توجهی کسب نکرده است و معلوم نیست در بین این همه رشته ورزشی موفق، چرا بدمینتون باید میزبان مسابقات بین‌المللی باشد؟
برگزاری این مسابقات چه نفعی برای ورزش ما داشته است وقتی همه جوایز نقدی و افتخارات را ورزشکاران خارجی به دست آورده‌اند؟
ماه آینده هم قرار است مسابقات بین‌المللی تنیس با شرکت ۸۸ ورزشکار که ۱۰ نفر از آنها ایرانی و بقیه خارجی هستند برگزار شود.
تنیس ما در قاره آسیا همیشه بین سید ۲ و ۳ در حال رفت و آمد است و در هیچ مسابقه معتبری مدعی نیست.
سئوال اینجاست چرا فدراسیون‌هایی که باید ارتقای سطح فنی ورزشکاران و گسترش رشته ورزشی مربوطه برایشان در اولویت باشد، درگیر برگزاری مسابقاتی می‌شوند که هیچ ثمری ندارد و فقط وقت و هزینه تلف می‌کند؟
ورزش ما در رشته‌هایی مانند فوتبال، کشتی، وزنه برداری، والیبال، بسکتبال، تکواندو، کاراته و … مدعی قهرمانی جهان است و اگر بنا بر برگزاری مسابقات بین‌المللی است، منطق حکم می‌کند در یکی از این رشته‌ها میزبان باشیم. بقیه رشته‌های ورزشی هم بهتر است تلاش و تمرکز خود را معطوف بالا بردن سطح فنی ورزشکاران خود کنند و بعد از آن به فکر برگزاری مسابقات بین‌المللی باشند.
23302
نظر شما