به گزارش دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله خامنه ای متن بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار دست‌اندرکاران برگزاری کنگره بزرگداشت صدمین سالگرد رحلت آیت‌الله العظمی آقانجفی اصفهانی با ایشان به شرح زیر است:
این بیاناتی که آقای نجفی کردند - که واقعاً بسیار پرنکته و درست بود - اگر همین مطالب در مجموعه کار بزرگداشت و آثاری که به دنبال او پخش خواهد شد رعایت بشود، به نظر من، ما کار بزرگی انجام داده‌ایم؛ به همین نکات باید توجّه بشود.
یک نکته اساسی اینجا وجود دارد که به نظر من شاید مؤثّر است در همه این نکاتی که گفته شد، و آن حضور روحانیّت است. حضور روحانیّت - با خصوصیّاتی که روحانیّت شیعه دارد، حالا آن که ما در بین خودمان در تاریخ دیده‌ایم - در مسایل اجتماعی، به طور طبیعی معنا و هویّت خاصّی می دهد به آن مسایل اجتماعی. وقتی که عالم شیعی در حوادث بزرگ اجتماعی حضور دارد، این طبعاً اسلامیّت در آن است، مقابله با هر دستگاه ظلم و استعمار و استکبار - اعمّ از استعمار خارجی یا استبداد داخلی – در آن است، مردمی بودن قهراً در آن است، امتداد داشتن در متن مردم و در خودِ روحانیّت در آن است. شما ملاحظه کنید، همین کاری که مرحوم آقای آقانجفی اصفهانی و اخوی ایشان مرحوم حاج آقا نورالله انجام دادند، این کار از قبل از مشروطه شروع شده - یعنی از زمان تحریم تنباکو - و تا زمان رضاخان ادامه پیدا کرده؛ در حالی که در خلال این مدّت چه حوادث تلخی برای اینها پیش آمده: هم برای خود مرحوم آقانجفی که تبعید شد، مورد تحقیر قرار گرفت، به او اهانت شد، همین طور که شما می گویید مورد تهمت قرار گرفت و ابهاماتی در مورد ایشان به ذهنها القا شد؛ مرحوم حاج آقا نورالله هم که معلوم است، بعد آمد و مسموم شد و به شهادت رسید. بنابراین نفسِ حضور روحانی - عالم برجسته دینی - خودش یک موضوعیّتی دارد.
به خصوص حالا این خانواده. یکی از نکاتی که غالباً در علمای اصفهان و در محیط دینی و علمی اصفهان نظر من را جلب می کند، این است که خانواده‌های پرعالم در اصفهان زیاد است؛ ما کمتر جاهای دیگر این را دیده‌ایم. مثلاً خود همین خانواده: مرحوم حاج شیخ محمّدتقیِ صاحب‌حاشیه - حاشیه‌ی 'هدایة المسترشدین' که کتاب اصولیِ عمیقِ قویّ ماندگاری است و دارای حرفهای نو - که شخصیّت معروفی است در حوزه‌های علمیّه؛ بعد فرزند ایشان مرحوم حاج شیخ محمّدباقر؛ بعد پسرهای مرحوم حاج شیخ محمّدباقر که همین چهار پنج تا برادرند که ظاهراً از همه بزرگتر مرحوم آقای آقانجفی بوده، حاج شیخ محمّدعلی، حاج شیخ محمّدحسین؛ بعد پسر حاج شیخ محمّدحسین که مرحوم حاج شیخ محمّدرضای اصفهانی است - معروف به آقا رضای اصفهانی - که امام و دیگران در قم توانستند یک مدّت کوتاهی از درس او استفاده کنند و همین برای اینها یک نکته‌ای است، امام در بحث مکاسب محرّمه مطلب مرحوم آقا رضای اصفهانی را حدود دو سه صفحه تلخیص می کنند و نقل می کنند، ایشان از لحاظ ادبی شخصیّت معروفی است، حالا ایشان در اصفهان خیلی مردمی و بین مردم نبوده بلکه بیشتر نجف و در حوزه‌های نجف و به خصوص در بین ادبا و اینها معروف است؛ بعد مرحوم حاج آقا نورالله است؛ بعد مرحوم حاج آقا جمال است - برادر دیگرشان - که سالها در تهران بودند؛ یک خانواده‌ی علمی. بقیّه خانواده‌های اصفهان هم همین طور هستند: خانواده‌ی کلباسی‌ها - که خب عدّه‌شان هم زیاد بوده - خانواده‌ی شفتی‌ها، خانواده درچه‌ای‌ها - همین آقایان درچه‌ای، مرحوم آ سیّد محمّدباقر درچه‌ای، آ سیّد مهدی درچه‌ای و بعضی از اولاد اینها - خانواده چهارسوقی‌ها - که اصلاً خوانساری هستند و بعد آمدند اصفهان و چقدر عالم در بین اینها از علمای بزرگ و برجسته هست - هم این خصوصیّت علمی را دارند. حضور اینها خیلی مؤثّر بوده است.
به هر حال کار بسیار خوبی است این بزرگداشت صد سالگی رحلت ایشان و ان شاءالله که بتوانید از آن استفاده کنید در همین جهاتی که ذکر کردید؛ حرفهای شما کامل و خیلی خوب بود. ان‌شاءالله موفّق باشید.'
/2929
نظر شما