آذرجزایری: این درحالی است که مسوولان مناطق نفتی حساسیت خود نسبت به حفظ تولید نفت را از دست داده اند و علی رغم تلاش های شرکت ملی نفت اما همچنان تولید با سیر نزولی مواجه است.چرا که مدیریت یکپارچه در مناطق نفت خیزوجود ندارد.
در شرایطی مسوولان نفتی حدود 100 هزار بشکه از برنامه تولیدی که خود ریخته اند عقب هستند که هنوز مشخص نیست دلیل آنکه این شرکت برنامه تولید خود را بر روی 4 میلیون و 12 هزار بشکه بسته است چیست؟
برنامه چهارم توسعه که به دلایلی 6 ساله بسته شد و چند ماهی از گذر از این برنامه می گذرد بر افزایش ظرفیت تولیدتا 5 میلیون و 150 هزار بشکه تاکید داشت اما علاوه بر اینکه این برنامه محقق نشد شرکت ملی نفت برنامه تولید خود را در سال اول برنامه پنجم توسعه که باز هم بر همین رویا استوار شده است برروی 4 میلیون و 12 هزار بشکه بسته است.
این درحالی است که در زمان وزارت نوذری در نفت، تولید نفت ایران مرز4 میلیون و 200 هزار بشکه در هر روز را رد کرده بود.بنابراین به نظر می رسد روند تولید نفت ایران نزولی است و مسوولان نفتی نیز برای کوچک نشان دادن این مساله سعی دارند تا با دست بردن در برنامه تولید وضعیت نفت را عادی نشان دهند.
نکته نگران کننده آن است که در حال حاضر همین گزارش های مثبت از روند تولید نفت که تنها نشات گرفته از دست بردن در برنامه تولید است در اختیار وزیرجدید نفت قرار گرفته است و این نگرانی ایجاد شده که برخی از مسوولان نفتی با ارائه این گزارش های غیر شفاف ذهن رستم قاسمی را به سمت وضعیت آرام نفت پیش ببرند و بحرانی که در حال حاضر چراغ قرمز نقت را روشن کرده است، نمایان نشود.
البته این عقب ماندگی از برنامه تنها معطوف به تولید نفت نیست چرا که براساس برنامه امسال باید روزانه 401 هزار بشکه میعانات گازی در روز تولید شود که در حال حاضر این رقم حدود 345 هزار بشکه در روز است.
این عقب ماندگی ها از برنامه شاید هشداری باشد برای مسوولان تولید نفت در کشور چرا که در شرایطی که روند نزولی تولید با شتاب زیادی در پیش است باید هر چه زودتر راهکارهایی را به کار برد تا از ایجاد بحران در این بخش درآمدزاد کشور جلوگیری کرد.نباید فراموش شود بیش از 80 درصد از اقتصاد کشور ما به نفت وابسته است و این خود حساسیت موجود در این بخش را نمایان می کند.
اگرچه وزیر نفت نیز این حساسیت را خوب شناخته و همواره در جمع مدیران خود بر افزایش تولید نفت اصرار داشته است و حتی در اولین سفر خود به مناطق نفت خیز جنوب خواستار افزایش تولید نفت تا مرز 5 میلیون تا دو سال آینده شد اما اخباری که از تغییرات مدیریتی در نفت به گوش می رسد نگرانی هایی را ایجاد می کند.
چرا که شنیده می شود قلعه بانی مدیرعامل شرکت ملی نفت به زودی تغییر خواهد کرد اما وقتی می شنویم که افراد جایگزین وی چه کسانی هستند نگرانی صدچندان می شود.
افرادی که در نفت در سمت های کوچک در مناطق رشد کرده اند و به درجات بالاتر رسیده اند خوب می دانند که مهمترین کار یک مدیرنفتی در شروع یک روز دیدن گزارش تولید است که هر روز صبح برروی میز وی قرار می گیرد.
در وهله دوم یک مدیرنفتی پس از دیدن کاهش تولید بر مبنای برنامه با مواخذه مدیران زیر مجموعه خود و شنیدن دلایل کاهش تولید است چرا که همواره می دانند که کاهش یک بشکه نفت و بازگرداندن آن به مدار تولید نیاز به طی کردن یک سری مراحلی دارد که قطعا زمان بر و دردسر ساز است.بنابراین تا آنجا که می شود باید تولید را حفظ کرد و اگر هم ارتقاء تولیدی درکار نخواهد بودباید با اتخاذ راهکارهایی از کاهش تولید به شدت جلوگیری کرد.
این را گفتم تا تاکید شود آوردن مدیری بیرون از نفت به این بدنه حتی اگر از مجموعه وزارت نفت و معاون بخشی دیگر باشد اشتباه استراتژیک است چرا که باید کسی بر مسند مدیریت نفت بنشیند که تولید نفت را همانند بچه خود ببیند که باید با حساسیت هایی ویژه به فکر تامین نیازهای وی باشد تا آینده او به مخاطره نیفتد.نگاهی که مدتهاست در نفت به فراموشی سپرده شده است.تعصبی که باید به تولید نفت در میان مدیران نفتی وجود داشته باشد دیده نمی شود و این خود بحرانی جدی است که مدتهاست صدای آن به گوش می رسد اما گوش شنوایی برای آن پیدا نمی شود.
با اینحال در چنین شرایطی به نظر می رسد حضور قلعه بانی در نفت بهتر از آوردن افرادی بیرون از شرکت ملی نفت به این پست است.چرا که برخی از شنیده ها حاکی از آن است که اوجی مدیرعامل شرکت ملی گاز راغب به نشست بر این مسند است و وزیر نفت نیز در حال تامل بر این موضوع است.درحالیکه نفت به مردی از جنس نفت و نه گاز نیاز دارد.بنابراین این مهم نیست که رستم قاسمی بر وعده خود نیاوردن حتی یک نفر بیرون از بدنه نفت باقی بماند مهمتر آن است که مردی بر مسند مدیریت نفت تکیه بزند که تعصبش به نفت را از دست نداده باشد.
سوالاتی برای پاسخگویی مسوولان مناطق
در حال حاضر به نظر می رسد برخی از مسوولان نفتی باید پاسخگوی این سوالاتی باشند که در ادامه این گزارش آورده می شود.
در ابتدای باید مسوولان نفتی به این سوال پاسخ دهند که چرا 20 میدانی که قرار بود سال گذشته برنامه توسعه آنها به اتمام برسد تمام نشده و امروز وضعیت نفت این چنین است؟
سوال بعدی مربوط به سوزانده شدن گاز در میادین نفتی است.در حال حاضر براساس آمارهای رسمی در میادینی چون آغاجاری،مارون و اهواز روزانه 18 میلیون متر مکعب گازی سوزانده می شود که قرار بود به میادین نفتی در جهت افزایش و خفظ تولید تزریق شود.اما منابع غیررسمی آمار سوزانده شدن این گازها را 25 میلیون متر مکعب اعلام می کنند با اینحال ما از آمار غیر رسمی چشم پوشی می کنیم و از مسوولان نفتی می پرسیم چرا 18 میلیون متر مکعب گاز در میادین نفتی سوزانده می شود و کسی نیست به داد این مساله برسد؟
نباید فراموش کرد هر متر مکعب گاز ایران در حال حاضر به نرخ 350 تومان به ترکیه فروخته می شود که تنها این رقم مشخص می کند ما به دلیل بی توجهی مسوولان نفتی روزانه 6 میلیارد و 300 میلیون تومان منافع ملی هدر می رود که اگر این رقم را در ماه و حتی سال ضرب کنیم مشخص می شود بحران در میادین نفتی تنها به دلیل سوزانده شدن گاز همراه نفت چقدر است.
سوال ها را از شرکت نفت مناطق مرکزی ادامه می دهیم. این شرکت براساس برنامه باید روزانه 180 هزار بشکه نفت تولید کند اما در حال حاضر این رقم حدود 160 هزار بشکه است.البته این متوسط روزانه تولید در شش ماهه اول امسال هم هست.یعنی این شرکت از ابتدای امسال تا 5 مهرماه ، روزانه 20 هزار بشکه کمتر از برنامه مصوب خودشان (البته برنامه ای که در آن دست برده شده است) تولید کرده است. حال این سوال مطرح می شود چرا طرح توسعه میادینی چون سعادت آباد،کوه موند،دودرو،شوروم همچنان در بلاتکلیفی قرار دارد و مهمتر از برنامه عقب هستند؟
البته سوالی دیگر هم مطرح است.طرح نمک زدایی چشم خشک و دهلران به کجا رسید؟ پاسخ به این سوالات ما را به دلایل این کاهش 20 هزار بشکه ای تولید در هر روز امسال می رساند.
مناطق نفت خیز جنوب هم وضعیت بهتری ندارد.این شرکت بیش از 70 میدان در اختیار دارد که حدود 100 میلیارد بشکه ذخایر نفتی برنامه این شرکت در سالجاری تولید 3 میلیون و 13 هزار بشکه در هر روز بوده است اما به طور متوسط روزانه 2 میلیون و 950 هزار بشکه تولید کرده است حال این سوال ایجاد می شود که این شرکت با داشتن چنین حجمی از ذخایر نفتی و دست بردن در برنامه تولید چرا باز هم به همان برنامه تولید دل خواه خود هم عمل نکرده اند؟
شاید لازم باشد وزیر نفت با حساسیت ویژه ای برنامه تولید را پیگیری کند تا شاید فردا روزی حسرت فرصت های از دست رفته این روزها را نخوریم.
میادینی که به دلیل بی توجهی مسوولان مناطق نفتی با تاخیر مواجه شده اند
//39221
نظر شما