حتی کسانی هم که ازدواج کرده اند گاهی تجاوز می کنند

تجاوز 11 کارگر افغانی به یک کودک کار که منجر به مرگ او شد یکی از دردناک‌ترین خبرهای این روزهای صفحات حوادث بوده است. جدای از این موضوع امسال خبرهای زیادی درباره تجاوز در صفحات حوادث روزنامه ها درج شده است که شنیع‌ترین تجاوز فردی هم مربوط به تجاوز پدری به نوزاد دختر سه ماهه‌اش در تاکستان است.
تجاوز به عنف محصول یک اختلال شخصیتی و ناشی از دوران کودکی و نوجوانی است ومشکلات اقتصادی، فرهنگی، روحی و روانی از جمله مهمترین عوامل آن است و تجاوزات جنسی و به ‌طور مشخص، تجاوز به عنف از جمله جرایمی هستند که از دیرباز (زمانی که بشر زندگی جمعی خود را آغاز کرد) تا به امروز بوده و هم‌اکنون نیز در کشورها و جوامع با انگیزه‌های متفاوت تکرار می شود.
درواقع تجاوز جنسی، نوعی انحراف جنسی است که شخص به این دلیل که نمی‌تواند از راه های عادی و با ایجاد رابطه انسانی، مشروع و قانونمند نیازهای خود را برطرف کند، با دست آویختن به زور و جبر و خلاف میل طرف مقابل، به تمامیت جنسی وی تعرض می‌کند.
 تجاوز جنسی به عنوان یک بزه، معمولا به گونه های گوناگون در قالب کودک‌آزاری از نوع آزار جنسی، زنای با محارم، سادیسم جنسی، پورنوگرافی و عورت‌نمایی انجام می‌شود و در دو حالت ماسوخیسم و یا سادیسم یعنی خود‌آزاری و دیگرآزاری خودنمایی می‌کند. البته افرادی که دست به تجاوز جنسی می‌زنند، صرفا کسانی نیستند که نمی‌توانند رابطه جنسی با جنس مخالف یا حتی با جنس موافق برقرار کنند، بلکه حتی در میان افرادی که دارای همسر و فرزند هستند، این نوع جرایم دیده می‌شود.
مطالعه پرونده‌هایی که به صورت سریالی منجر به مرگ افراد می‌شود، در کشورهای اروپایی و آمریکایی و حتی ایران، نشان‌دهنده این است که مهاجم پس از شناسایی قربانی در فرصتی مناسب ضمن تعرض جنسی، ایذا و اذیت و حتی ربایش قربانی، او را به قتل می‌رساند؛ بنابراین، در یک جمع‌بندی کلی، می‌توان گفت تجاوز جنسی محصول یک اختلال شخصیت و ناشی از دوران کودکی و نوجوانی فرد بوده و در واقع به نوعی در دوران رشد روانی وی یعنی دوران دهانی، دفعی، سالوس، نهفتگی و بلوغ در او پدید آمده است و در زمان جوانی و میانسالی خودنمایی می‌کند.
البته لزوما تعرضات جنسی منجر به قتل یا ضرب و جرح افراد نمی‌شود، بلکه گاهی تعرضات برای خاموش کردن عطش جنسی و در مواقعی با سرقت اشیای متعلق به قربانی ‌همراه است؛ اما در همه این موارد، مطالعات نشان داده است که این اشخاص از شخصیت ثابت و متعادلی برخوردار نیستند.
در مجموع باید گفت تعرضات جنسی توسط افرادی انجام می‌شود که از لحاظ شخصیتی و روانی متعادل نیستند یا خود، قربانیان خشونت جنسی در دوران کودکی توسط افراد فامیل یا غریبه بوده‌اند یا اینکه مورد ضرب و شتم پدر و مادر قرار گرفته‌اند و از جنس مخالف کینه به دل دارند یا به دلیل آموزه‌ها یا آموزش‌های اعتقادی و باورهایی که نادرست به آنها منتقل شده، با دید این که جامعه را از این مفاسد پاک کنند، دست به ارتکاب این جرایم می‌زنند.
 ما در حادثه خمینی‌شهر با یک تراژدی روبه رو هستیم. باید اینجا اعلام خطر کنم که این قبیل بزهکاران چون به صورت جمعی و باندی عمل می‌کنند، جرأت و جسارت ارتکاب چنین اعمالی را بیشتر به خود راه می‌دهند و این رخدادی است که معمولا در کمتر جوامعی دیده می‌شود.
باید با نگاهی علمی به آسیب‌شناسی وقوع این جرایم بپردازیم و صرفا با ابزار مجازات به جنگ این نوع بزهکاری که ریشه در شخصیت و ضمیر ناخودآگاه افراد دارد، نرویم زیرا قطعا بی‌نتیجه و بی اثر خواهد بود.
به جای مجازات سریع این افراد، اکیپی از جرم‌شناسان، روانشناسان، روان‌کاوان و مددکاران اجتماعی با مطالعه دقیق این قبیل بزهکاران نه‌ تنها در خمینی‌شهر بلکه در بیشتر نقاط کشور از جمله تهران نسبت به شناسایی شخصیت آنها و دریافت وجوه مشترک متجاوزان به عنف اقدام کنند و سپس با توجه به اطلاعات تحصیلی در قالب پیشگیری‌های عمومی و اختصاصی و حمایت از بزه‌دیدگان بالقوه مثل زنان و دختران خانه‌دار، زنان و دخترانی که کار می‌کنند و زنان و دخترانی که مجبورند مسافرت بروند و در ترمینال‌ها یا در داخل شهر قربانی تعرض این افراد بیمار شوند، در قالب یک سیاست جنایی تعریف شده نسبت به مبارزه با همه جرایم سازمان یافته اقدام شود.

متخصص حقوق جزا و جرم‌شناسی و استاد دانشگاه
45232