امروز، روزنامه شیراز نوین چاپ شیراز در گفت و گویی با رییس اتحادیه صنف پزندگان شیراز (از رسته کله پز) از کمیاب شدن کله پاچه خام خبر داده است.
ظاهرا یک تهرانی آمده شیراز و کله پاچه های شیراز را بالاتر از نرخ مصوب خریداری کرده و آنها را راهی تهران کرده است!
آنگونه که صمد روشن ضمیر رییس اتحادیه صنف پزندگان شیراز (از رسته کله پز) گفته، پیش از این کله پاچه خام به صنف کله پز 200 هزار تومان فروخته می شده اما خریدار تهرانی آمده و با 100 هزار تومان اضافه یعنی 300 هزار تومان کله پاچه های خام شیراز را پیش خرید کرده، نتیجه این که کله پاچه، گران تر از قبل و سخت تر از قبل به دست فروشندگان و مصرف کنند گان شیرازی می رسد.
حالا این که در شرایط اقتصادی فعلی و قیمت یک دست کله پاچه که تا 750 هزار تومان هم می رسد چه کسانی توانایی خرید این خوردنیِ پرطرفدار را دارند،بماند.
نکته این جاست که اگر ماجرای همین یک فقره کله پاچه خام و چرایی گران شدنش را ببینیم آیینه ای تمام نماست از چرایی گران شدن سایر کالاها؛ چرا که نه؟
باور کنید گرانی طلا و دلار و درهم هم یک چیزی توی همین مایه هاست!
در محصولات باغی مثل لیمو و پرتقال و سیب و انار هم همین است؛اگر روال معمولی اش طی شود باغدار با قیمتی منصفانه محصولاتش را به دست مصرف کننده می رساند اما این وسط کسانی پیدا می شوند که محصول خوب را می قاپند و نرخ را بالاتر می برند و بالاتر هم می فروشند این وسط فقط مردم هستند که ضرر می کنند.
از بحث کله پاچه و مخلفاتش مثل «زبان» و «بناگوش» و «مغز» و «پاچه» و «یک جفت چشم» و«آبگوشت با مغز» و «سیراب شیردانی» دور نشویم.
اصلا بی خیال، همین مخلفاتی که از کله پاچه عرض کردم خودش دنیایی از حرف است؛«زبانم» بند آمده.«مغزم» هنگ کرده.از کدام «پاچه» نداشته حرف می زنم؟! کدام «چشمان» سالم؟!اما با این حال نیشم تا «بناگوش» باز است!
و این حکایت تکراری است و همچنان باقی است ...
نظر شما