یزدانی‌خرم: حرف رفیق‌دوست روی زمین نمی‌ماند، چرا حکم رئیس جمهور می‌ماند؟

به گزارش خبرآنلاین؛ محمدرضا یزدانی‌خرم، رئیس فدراسیون کشتی از بدقولی‌هایی که نسبت به او شده انتقاد می‌کند. او توقع دارد وقتی رئیس جمهور قول مساعدت می‌دهد، به این قول عمل شود. یزدانی‌خرم می‌داند کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش فعلا پول زیادی ندارند که در اختیار فدراسیون‌ها بگذارند. ولی می‌گوید وقتی از رئیس جمهور قول مساعدت گرفته باید به این قول عمل می‌شد. یزدانی‌خرم که زمزمه‌هایی در مورد کنار گذاشتن او از فدراسیون کشتی شنیده می‌شود، در گفت‌وگو با خبرآنلاین، در مورد آینده کاری‌اش صحبت می‌کند و از این می‌گوید که می‌تواند رئیس فدراسیون فوتبال هم بشود.

سروسامان دادن به فوتبال مشکل نیست.فقط زمان می برد. اما مردم صبر ندارند. هر مدیری که از هرکجا ی دنیا بیاورند باز هم یک زمانی لازم دارد.هر مدیریتی این طوری است ،با این حال مردم توقع معجزه دارند.دوست دارند زود نتیجه بگیرند. ببینید پرسپولیس همان پرسپولیس است ،بهترین مربی دنیا را هم بیاورند باید کار کند،زود جواب نمی دهد . خیلی ها مربی فعلی را نمی خواستند اما انتخاب شد.چه کار می شود کرد؟ او باید حمایت شود. فدراسیونها با امکاناتی که دارند خیلی خوب کار می کنند. کفاشیان هم یکی از مدیران موفق روزگار ماست. نمی خواست به فدراسیون فوتبال برود اما فداکاری کرد. در حالی که شرایط حساس بود و فیفا می خواست فدراسیون ایران را حذف کند، اگر او فداکاری نمی کرد، فدراسیون فوتبال منحل می شد. تنها کسی هم که سواد داشت و می توانست کفاشیان بود. آدم عاقل و عادی، فدراسیون فوتبال را قبول نمی کرد اما او به خاطر نظام اطاعت امر کرد. بعد هم به او می گفتند دو ماه بمان، 6 ماه بمان و ماندگار شد. نکته اینجاست که جوسازیهای بیرون اجازه نمی دهد کارهای مثبت مشخص شود. وگرنه او وقتی دبیر کل کمیته ملی المپیک و معاون سازمان تربیت بدنی بود، خیلی خوب بود. یکی از مدیران موفق بانک مرکزی بود که در زمان جنگ خیلی به ارز و دلار خدمت کرد. در ورزش هم اما باید به او زمان داد. کفاشیان هم که برود فرد دیگری که بیاید باید کار کند.

در عمر مدیریت، سه سال اول سال‌های شناخت است. سه سال دوم مهره چینی و سه سال بعد بهره برداری.

درست کردن فدراسیون فوتبال کاری ندارد. فوتبال ایران به دو تیم پرسپولیس و استقلال ختم می شود.اما همین دوتیم خوب اداره نمی شود و بودجه خوب به آن نمی دهند. بودجه آنها مثل بقیه تیم هاست. به همین خاطر بقیه تیم ها می آیند آنها را می زنند و بچه های مردم از آزادی تا تهرانپارس گریه می کنند. این ضعف مدیریت است. باید به آنها پول بدهند. چرا که آنها تیم های محبوب مردمند. اگر بیشترین پول را به این دوتیم بدهند، بازیکنان هم با افتخار در آن بازی می کنند. وقتی پول نمی دهند دو تیم مجبور می شوند بازیکنان دسته دو و سه بیاورند.

مدیریت شغل ماست. مدیریت فوتبال، والیبال و کشتی در کل یکی است. وقتی تقسیم می شود بحث دیگری است. اگر 70 درصد مردم طرفدار فوتبالند، صددرصد مردم کشتی را دوست دارند. یعنی آنهایی که فوتبال را دوست دارند ،طرفدار کشتی هم هستند. از مسابقه های جهانی کشتی چهار مسابقه 10 دقیقه ای پخش شد که ایران را تکان داد.

به تماشاگر اکتفا نکن. روی کیفیت حساب کن نه جمعیت. فکر می کنی آنهایی که فوتبال دوست دارند از آن لذت هم می برند؟ مگر فوتبال خارجی نیست؟ ابزاری که آنها دارند را هم ما داریم؟ ما باید امکانات داشته باشیم. اگر بچه ها فداکاری می کنند دلیلش جلوتر بودن ما از بقیه نیست. همیشه می گویند ما بهترنی داوران را داریم. به چه دلیلی؟ کی گفته؟ داوران ما را با بقیه مقایسه کنید. اما ما حالا می توانیم بگوییم بهترین مربیان کشتی را داریم. دلیلش انتخاب بناست. او را که ما انتخاب نکردیم، فیلا بهترین مربی دنیا معرفی اش کرد. می توانیم بهرتین مربی فوتبال را هم داشته باشیم اگر برنامه ریزی باشد. رئیس فدراسیون فوتبال حداقل 20 سال زمان می خواهد. رئیس کمیته ملی المپیک، وزیر ورزش، حداقل 10 تا 20 سال زمان می‌خواهند.

اداره فوتبال راحت تر از کشتی است. مردم از کشتی انتظار دارند. در ترکیه اگر چهار طلا نمی‌گرفتیم و دوم و سوم جهان نمی شدیم می دانید مردم با ما چه می کردند؟

جرات این کار را ندارند.

من باشم در فوتبال هم نمی توانند دخالت کنند. البته چند نماینده برای یکی از تیم ها زنگ زدند اما فدراسیون کاری نمی کند. فوتبال صنعت است و صنعت کار می خواهد.

یکی از اشتباهات ما این است که فکر می کنیم کسی که می آید به کشتی باید گوشش شکسته باشد. این اصطلاح عامیانه است، در حالی که برای فدراسیونهای جهانی افراد معروف را می آورند تا از امکاناتشان استفاده کنند. ما هم باید قوی ترین افراد را بیاوریم که پشتوانه مالی داشته باشند. صفایی فراهانی همه امکانات فعلی فوتبال را آورد. او دوست من است. ما صنعتی هستیم.

ما بسیجی هستیم و فرقی نمی کند. هرکاری بخواهند می کنیم.

آنها که باید تشخیص بدهند ،بخواهند.البته اگر حالا هم مرا در کشتی نگهدارند خیلی کار است. چرا که انتخابات را طوری می خواهند بگذارند که ما برویم.

ما همیشه ایستاده ایم.نمی خواستم بایستم. در زمان مدیریت قبلی سه چهار دفعه حمله کردند تا ما را بردارند اما نتوانستند. الان هم همین طور. اما نتوانسته اند. البته اگر زورشان برسد برمی دارند. کاری ندارد. البته من نه بازنشسته ام، نه بازخرید، نه دوشغله ام و حتی مامور هم نشده ام. 22 سال است که رئیس فدراسیونم. قبلا بنیاد بودم. بنیاد جانبازان هم دولتی نیست. شخصی است. دولتی یعنی استخدام. اما من و چند نفر دیگر دولتی نیستیم.

10 روز دیگر معلوم می شود. بگذارید انتخابات فدراسیونها تمام شود. اسامی کاندیداها را ببینید متوجه می شوید که انحرافی است یا نه.

آنها که برنامه ریزی می کنند، می گویند این طرف خیابان را مواظب باش. فشار می آورند روی ما. این هم نشان می دهد که نمی خواهند ما باشیم. چه پولی، چه غیر پولی، اما با فدراسیونی که چند ماه دیگر می خواهد در المپیک مدال بگیرد این طوری برخورد نمی کنند.

کمیته پول ندارد. همان قدر که دارد به ما بودجه می دهد. اما الان افشارزاده و کمیته پولی ندارند. وزارت هم همین طور. من نه با وزارت مشکل دارم نه با کمیته. می گویم در قبال مدال المپیکی بودجه المپیکی بدهید. رئیس جمهور هم قولش را داده.

14 مدال(با خنده). اگر امکانات المپیکی بدهند، کشتی گیران مدال طلامی گیرند. ملی پوشان آن قدر خوب هستند که اگر حمایت شوند و خواسته هایشان را برآورده کنیم طلا بگیرند. اگر هم حمایت نباشد مدالی در کار نیست.

بودجه ای نیست، امکانات است. اردوهای متنوع در مناطق مختلف ایران، مسابقه های برون مرزی و تامین زندگی آنها. بعضی کشتی گیران وضعیت مالی خوبی ندارند. وقتی آنها در اردو هستند چه کسی باید خرج خانواده آنها را بدهد؟

نه. حقوق ما در حد سیر کردن شکم آنهاست. یک کارگر پنج ساعت کار می کند و حقوق می گیرد. در حالی که یک کشتی گیر سنگین‌ترین تمرین را انجام می دهد و باید 5-6 کیلو کم کند. درحالی که هر فردی برای کم کردن یک کیلو وزن 6 ماه وقت می خواهد.

آنجا هم می توانستیم بگیریم اما نگرفتیم.

قول داد اما کو؟

دولت کیه؟ رئیس جمهور. اشتباه نکنید. رئیس جمهور که قول می دهد باید عوامل آن عمل کنند. بودجه دست وزیر ورزش نیست. فروزنده باید عمل کند.

بله. در بنیاد جانبازان آقای رفیق‌دوست که دستور می داد تمام بود. حقوق جانباز باید به خانواده اش می رسید. اگر امور مالی انجام نمی‌داد جلوی او را می‌گرفت. بچه‌های ما نجیب‌اند. خرج کنی مدال می‌گیرند. خرج نکنی هم همین طور.

43 43