به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، علی اکبر صالحی استاد دانشگاه صنعتی شریف طی سخنانی در آیین آغاز سال تحصیلی جدید دانشگاه ادیان و مذاهب قم سخنرانی کرد.
اهم اظهارات قائم مقام و معاون فرهنگستان علوم ایران را در به نقل از جماران در ادامه می خوانید؛
* قلمرو سه‌گانه حیات، امور اعتقادی است، اجتماعی است و زیستی است. امور زیستی آن‌چیزی است که با بدن انسان سروکار دارد؛ معیشت، خوردن، خوابیدن و... . مسائل اجتماعی نیز مقررات و قواعدی است که بین آنها در یک اجتماع بایستی برقرار باشد. مسائل اعتقادی با مسائل روحی و نفسی انسان سروکار دارد.
*علم هسته‌ای علم بسیار مفیدی است. همین الآن در کشورمان بیش از یک میلیون نفر از کسانی که سلامتی‌شان در معرض خطر است، از این علم دارند بهره‌برداری و استفاده می‌کنند؛ درمان و معالجه می‌شوند. اما همین علم، باعث می‌شود که در عرض چند ثانیه صدها هزار نفر بسوزند، نابود بشوند و حق حیات از ایشان گرفته بشود مثل همان بمب اتمی که در ناکازاکی و هروشیما استفاده شد.
* اگر علم و دین از هم جدا بشوند، می‌سوزند؛ یعنی دین بدون علم می‌سوزد و علم بدون دین هم می‌سوزد.
*من اسلام را ایدئولوژی تلقی نمی‌کنم. فرق است بین ایدئولوژی و مکتب؛ ایدئولوژی یک امر جزمی است که می‌گوید همین است و بس.
*اراده الهی دست همگان را نشان می دهد. بله، همه متضرر می‌شوند، عزیزان ما جان‌شان را از دست می‌دهند، چرا که «الذین قالو ربنا لله ثم استقاموا» و جهاد فی سبیل الله ارزان نیست.
* قضیه فلسطین، قضیه‌ی خاصی است که نباید به سادگی از آن عبور کرد.
* من تصورم این است که تحقق انقلاب با ویژگی دولتمردی امام محقق شد. یعنی یک سیاست‌مداری بود که توانست رهبری و هدایت کند و انقلاب را به سرانجام برساند.
*مقاومت الزاما همیشه با سلاح نیست؛ سلاح خوب است ولی با اراده است. مقاومت قبل از هر چیزی اراده و تصمیم می‌خواهد. امام این اراده و تصمیم را در دل مردم نهادینه کرد و انقلاب محقق شد. پس این بعد امام انقلاب را محقق کرد.
*نسل جدید ما که اصطلاحا می‌گویند نسل زِد، احتیاج به پاسخ‌گویی دارند؛ برای اینکه نسل پرسش‌گری است. با چگونگی‌ها نمی‌شود، با این نسل صحبت کرد. نمی‌شود کتاب فقهی و رساله را بدهیم و بگوییم این را بخوان و مسلمان خوب بشو! آن باید در جای خودش باشد، ولی الآن چرایی‌ها را باید جواب بدهیم.
*ما پیرو مکتبی هستیم که هم چگونگی‌ها و هم چرایی‌ها را پاسخ می‌دهد. ولی ما غافل شدیم و نیامدیم به این خواسته جوانان‌مان توجه کنیم و دیگران جوانان ما را ربایش کردند. آن موقع که ما نوجوان بودیم، تفاوت جهان‌بینی ما با یک نوجوان هم‌قطار ما در آمریکا این قدر بود. به خاطر این شبکه‌های اجتماعی و ربایشی که کردند و این غفلتی که ما در امور فرهنگی کردیم و عدم پاسخ‌گویی به این نیازها.
*این جبهه مقاومت بعد از امام پختگی گرفت. قبل از انقلاب اسلامی من در بیروت دانشجو بودم و گاهی به اردوگاه‌های فلسطین گاهی سر می‌زدیم. فلسطینی‌ها وقتی می‌فهمیدند که ما ایرانی هستیم، می‌گفتند شما چه ملتی هستید که بنده اسرائیل شدید! گفتیم ما بنده اسرائیل نیستیم، دولت ما است که این‌جوری است. می‌گفتند اگر ملت اراده کند، دولت نمی‌تواند این کار را کند.
* آن اوایل که عادی‌سازی روابط با اسرائیل توسط برخی از عرب‌ها شروع شده بود، به ما می‌گفتند نمی‌شود با اسرائیل کاری کرد، پس کنار بیایید. ما از این طرف می‌گفتیم، مگر می‌شود؟! دنیا را نگاه کنید، حق را ببینید! من همین‌طوری در ذهنم متبادر شد که حق آهسته جلو می‌رود، حق سریع جلو نمی‌رود؛ چون حق باید در درونت جا بیفتد، ولی پیوسته می‌رود. آن کسی که ناگهانی صعود می‌کند، ناگهانی هم سقوط می‌کند. یک دفعه دیدیدم که خیلی از عرب‌ها در جهت عادی سازی روابط با اسرائیل جلو رفتند، شما می‌بینید باید الآن چه خجالتی بکشند.
*جمهوری اسلامی یک قدرت اقتصادی و صنعتی جهانی نیست؛ اما یک قدرت فکری و اجتماعی جهانی است. یک حکمرانی جدیدی را ارائه داده است؛ جمهوری اسلامی نمونه‌ای از حکمرانی جدیدی است که مثالش در دنیا نیست.
* اگر مکتب ما بتواند خودش را مسلط به علم و فناوری کند، یعنی یکی بال فناوری و علم را داشته باشد و یکی هم بال اعتقادی را داشته باشد، ما چیره خواهیم شد؛ برای اینکه علم و فناوری مهم است.
*دشمنان می‌خواهند اعتمادزدایی بکنند بین حکمرانان و ملت. می‌خواهند این جدایی را بیندازند؛ از طریق هوش مصنوعی خیلی دارند استفاده می‌کنند که این اعتمادزدایی را تشدید کنند. آگاهی‌های عمومی ما را دارند دستخوش تردید می‌کنند.
*هوش مصنوعی، فناوری کوانتومی، مواد جدید، شبکه‌های ارتباطی، رباتی شدن، اینترنت اشیاء، محاسبات پیش رفته و حقیقت مجازی آینده جهان است.
*نباید نگرانی امنیتی در دانشگاه احساس شود. نباید یک استاد در حرف زدن و بیان نظراتش احساس ناامنی کند؛ و همین‌طور دانشجو.
*ما که این‌جا نیامدیم که بوکس بازی کنیم! تضارب آراء را با تضارب اشخاص فرق بگذاریم؛ حالا ما به جای اینکه آرام بیاییم دیدگاهی را نقد سالم کنیم، شخص را مقابل خودمان قرار می‌دهیم و او را تخطئه می‌کنیم، بی‌احترامی و بی‌حرمتی می‌کنیم.
* امیدوارم که هم حکام و هم دانشجویان و اساتید، جایگاه خودشان را بدانند. ولی دانشگاه باید محل تضارب آراء باشد؛ بگذارید یک استاد حرف خودش را بزند و الا، استاد خیلی آدم محتاطی است، زود خودش را سانسور می‌کند. حالا دانشجو یک مقداری جسور است.
۲۱۹۲۱۸
نظر شما