سروده زیبای امام خمینی (ره) بر حاشیه یک کتاب/ فارغ از هردو جهانم به گل روی علی

 متن یادداشت امام خمینی به شرح زیر است:
بسمه تعالی

«هدیه النمله»

فارغ از هر دو جهانم به گل روی علی

از خم دوست جوانم به خم موی علی
طی کنم عرصه ملک و ملکوت از پی دوست

یاد آرم به خرابات چو ابروی علی

صحیفه کامله سجادیه، نمونه کامل قرآن صاعد است و از بزرگترین مناجات عرفانی در خلوتگاه انس است که دست ما کوتاه از نیل به برکات آن است؛ آن کتابی است الهی که از سرچشمه نورالله نشأت گرفته و طریقه سلوک اولیای بزرگ و اوصیای عظیم الشأن را به اصحاب خلوتگاه الهی می آموزد .کتاب شریفی است که سبک بیان معارف الهیه اصحاب معرفت را چون سبک قرآن کریم بدون تکلف الفاظ در شیوه دعا و مناجات برای تشنگان معارف الهیه بیان می کند. این کتاب مقدس چون قرآن کریم سفره الهی است که در آن، همه گونه نعمت موجود است و هرکس به مقدار اشتهای معنوی خود از آن استفاده می کند. این کتاب همچون قرآن الهی ادقُّ معارف غیبی که از تجلیات الهی در ملک و ملکوت و جبروت و لاهوت و مافوق آن حاصل می شود در ذهن من و تو نیاید و دست طلبکاران از حقایق آن کوتاه است، به شیوه خاص خود قطراتی که از دریای بیکران عرفان خود می چشاند و آنان را محو و نابود میکند:

پس عدم گردد عدم چون ارغنون

گویدم اناالیه راجعون

پس تو ای نویسنده محروم از همه معارف و بیخبر از کون و مکان، قلم را بشکن و صحیفه را ببند و از حد خود که هواهای نفسانی چون تار عنکبوت بر سراسر وجودت پیچیده و هر روز و شب افزون میگردد به فضل لایزال الهی پناه ببر «انّه ذو رحمه واسعه»

و من این کتاب بزرگ را به فرزند عزیزم که در جبهه او نور و نور علی نور می بینم و آن عزیز که یادگار احمد و از سلاله پاک ائمه اطهار – علیهم سلام الله – و پرورده دامن پاک مادر عزیز ش که سلاله پاک ائمه اطهار و از طباطبایی ها که افتخار فرزندی حسنین را دارند اهدا کردم و امیدوارم او از علمای برجسته و فقهای متعهد واز عرفای مجاهد فی سبیل الله در دو جبهه ظاهر و باطن شود و از این کتاب مقدس به طور شایسته بهر ه مند گردد و پدر پیر خود، خمینی را که عمری با هوای نفس و عصیان و ناسپاسی گذرانده و اکنون با روی سیاه و کوله باری از معصیت بدون هیچ امید – مگر به فضل خدای رحمان از این دارو دیار به دار و دیار دیگر می رود از طلب رحمت و دعایی و بخشش گناهان بر او منّت نهد.

خداوندا، این عائله را به تو سپردم و ا زهیچ کس امیدی ندارم؛ تو خود با عنایات خویش آنان را تحت تربیت خویش قرار ده.

به تاریخ شب سه شنبه 22 آذرماه 1367 / سوم جمادی الاولی1409 -

بنده عاصی خدا - روح الله الموسوی الخمینی

1717

منبع: سایت اطلاع رسانی آیت الله هاشمی رفسنجانی