موسسه هادسون در مطالعات آمریکای لاتین در آخرین گزارش خود مطلبی از خیمه دارمبلوم (Jaime daremblum) سفیر سابق کاستاریکا در ایالات متحده و مدیرموسسه در مارس 2011 با عنوان "آیا آرژانتین به بلوک چاوز می پیوندد؟" منتشر کرده است.
برابر گزارش درنیمۀ فوریه مقامات آرژانتین محمولۀ یک هواپیمای نظامی را توقیف می کنند که برای یک دوره ی آموزشی پلیس عازم آرژانتین بوده است. هکتور تیمرمن وزیر خارجه ی آرژانتین به سی ان ان می گوید که ایالات متحده بدون اطلاع ما نمی تواند تجهیزات جنگی به کشور بفرستد و موضوع سپس به منازعه ای دیپلماتیک و رسانه ای تبدیل می شود. البته نویسنده این هشدار و اقدام را سورپرایز خشنی برای واشینگتن می داند و دلیل تقابل دیپلماتیک را دو موضوع می داند: ابتدا عصبانیت مقامات آرژانتینی برای از قلم انداختن نام کشورشان در دیدار ماه مارس 2011 باراک اوباما از این کشور در واکنشی شبیه بچه های زودرنج و دوم گرایش به چپگرایی کریستینا کرچنر محافظه کار به سمت ونزوئلا که حالا از غلظت بیشتری برخوردار شده است.
نویسنده در بخش بعدی با عنوان فهم سیاست خارجی آرژانتین به مرور دوران نستور کرچنر از 2003 تا 2007 می پردازد. طبق اظهارات نویسنده نستور کرچنر پس از کسب قدرت، اقتصاد نئولیبرال و سیاست های بازار آزاد در دهه 90 را مقصر اصلی قلمداد می کند، در حالی که مایکل رید روزنامه نگار در کتابش به نام قارۀ فراموش شده، اقتصاد نئولیبرال را باعث نابودی آرژانتین نمی داند، بلکه معتقد است خط مشی مالی نامناسب با میزان نرخ مبادله و فقدان سیاستگذاری انعطاف پذیر مسبب این ورشکستگی بوده است، سپس نستور کرچنر با راهنمایی از چاوز بر عناصری چون پوپولیسم، رفاه طبقه و خصوصی سازی تاکید می کند و به خصوصی سازی خدمات پستی، آب مصرفی، مخابرات و راه آهن مبادرت می کند. روابط دوجانبه با چاوز در اجلاس 2005 چپ گرایان در ماردل پلاتا در آرژانتین ماهیتی ضدآمریکایی می یابد، چون در این اجلاس است که چاوز تقاضا می کند پیمان تجارت آزاد حوزه آمریکا (FTAA) در ماردل پلاتا دفن شود. سپس دیه گو مارادونا و هوادارانش با تجمعی گسترده در استادیوم بوئنوس آیرس، بوش را به ادولف هیتلر تشبیه می کنند و کرچنر نیز با انتقاد از پیمان آمریکایی مذکور چند ماه بعد به انعقاد پیمانی چندجانبه در حوزه ی انرژی با ونزوئلا مبادرت می نماید و روابط بهبود و رو به گسترش می شود. نویسنده سپس در بخش بعدی مطلبش با عنوان رکود و ارعاب مدعی است آرژانتین با دلارهای نفتی ونزوئلا به بازسازی اقتصادی دست می زند و با پیروزی کریستینا خصوصی سازی استمرار می یابد و کریستینا کرچنر نیز در دوره ی تصدی خود با بحران کشاورزی گسترده به خصوص در حوزه سویا مواجه می شود و میزان تورم در 2010 بین 25 تا 30 در صد شده است.فقر و وتورم در 4 سال گسترده شده و طبق اظهارات دومینگو کاوالو وزیر پیشین اقتصاد کشور فقر حالا بسیار بالاتر از دهه ی 90 است.اما مشکلات کرسیتینا که حالا بدون شکی پوپولیستی چپگرا مثل چاوز است، علاوه بر رکود اقتصادی اعلان جنگ به دو گروه مستقل و بزرگ رسانه ای کلارین و ناسیون است و سعی دارد کنترل رسانه ها و اینترنت را در دست بگیرد. در پایان گزارش نویسنده تلاش دارد تا با استناد به گزارش موسسه آزادی اقتصادی، سازمان بین المللی شفافیت درباره ی فساد، بنیاد هریتیج و اسناد ویکی لیکس آرژانتین را در بدترین موقعیت تاریخی معرفی کند و اینکه آرژانتین دیگر جواهر آمریکای جنوبی نیست، بلکه مرد بیمار آمریکای جنوبی است و نفوذش را از دست داده و دچار شکست در سیاست و اقتصاد شده و البته می تواند نفوذ از دست رفته اش را بازیابد به شرط اینکه از دوره کرچنریسیم 8 ساله ی گذشته رهایی یابد.
خیمه دارمبلوم در نوشته هایش به شدت مخالف چپ گرایی و موافق بازگشت آمریکای جنوبی به محوریت سیاست های کاخ سفید است و در این گزارش سعی دارد مطالب زیر را به خواننده القا نماید:
-مشکلات فعلی رکود و تورم اقتصادی فعلی آرژانتین ربطی به اقتصاد نئولیبرال ندارد ،بلکه ارتباط مستقیم با چپ گرایی و ارتباط این کشور با بلوک چپ دارد و در اقتصاد کرچنرها سو مدیریت داشته اند.
- سیاست های نستورمرحوم و همسرش مشابه با سیاست های هوگو چاوز است و اظهار قاطع اینکه آرژانتین در بلوک چاوز است در مسائلی ازجمله سیاست های همراهی با فلسطین و حمله به خصوصی سازی و بازار ازاد.
-تنها تفاوت با ونزوئلا نزدیکی کرچنرها با جامعه ی یهودیان است که مرزبندی با چاوز دارند.
- فقر و تورم نتیجه ی مستقیم نزدیکی به بلوک چپ های منطقه است.
نظر شما