نسرین وزیری:«هر سه وزیر باقی مانده دولت همزمان معرفی میشوند». «سفرهای استانی از مهر آغاز میشود». «مشاوران جوان رئیسجمهور در سازمان ملی جوانان ادغام میشوند». «ادعای آرژانتین درباره وحیدی توطئه صهیونیستی است». «تکلیف رئیس ورزش در 48 ساعت آینده مشخص میشود».
اینها اخباری از هیأت دولت هستند که در غیاب سخنگوی دولت اعلام شدهاند. اگر چه کرسی سخنگویی با حذف الهام از دولت، خالی مانده است اما دیگر دوستان هیأت دولت قبول زحمت کرده و وظیفه وی را بر دوش گرفتهاند. در این میان بیش از همه اسفندیار رحیم مشایی و علیاکبر جوانفکر هستند که گوی سبقت را در اعلام اخبار هیأت دولت از یکدیگر میربایند و هر یک بخشی از این اخبار را با رسانهها در میان میگذارند. کما اینکه از 5 خبر فوقالذکر، سه خبر را مشایی و دوتای دیگر را جوانفکر در گفتوگو با خبرنگاران اعلام کردند. اظهار نظر درباره معرفی وزرای پیشنهادی به مجلس نیز از جمله اخبار دیگری است که به نقل از آنها مخابره شده. کما اینکه زمان ارائه لیست وزرا را جوانفکر اعلام کرد و معرفی آلیا و ذبیحی نیز به نقل از مشایی مخابره شد. احتمال انتخاب الهیان به عنوان وزیر رفاه را نیز او اعلام کرد که البته از سوی این نماینده تهران این پیشنهاد دولت دهم پذیرفته نشد.
مشایی و جوانفکر درحالی نقش سخنگویی دولت را ایفا میکنند که هر یک به شکل مجزا خبر سخنگو بودنشان را تکذیب کردهاند. جوانفکر 17 مرداد هرگونه خبری اعم از سخنگویی و مدیریتش در ایرنا را تکذیب کرده و مشایی نیز در 16 شهریور شایعات مطرحشده درباره این که قرار است سخنگوی دولت شود را رد کرد و افزود: «این خبر را تکذیب میکنم. من اصلاً فرصت چنین کاری را در حال حاضر ندارم.» شاید اشاره وی به سمتهای متعددی است که در دولت دهم به او سپرده شده است. پس از بازپسگیری پست معاون اولی دولت از مشایی به دلیل انتقادات پیاپی نمایندگان و مراجع و دستور رهبری؛ احمدینژاد برای اینکه شرمنده یار دیرینش نشود به او سمتهای متعددی اعم از مسئول دفتری و سرپرستی هیأت دولت را اعطا کرد. البته بخش اعظمی از وظایف معاون اولی هم از محمدرضا رحیمی واستانده شده و به مشایی واگذار شده است.
به این ترتیب به نظر میرسد که جوانفکر که تنها مسئولیتش در دولت، مشاور امور مطبوعاتی رئیسجمهور است، از فرصت بیشتری برای سخنگویی دولت برخوردار است. البته او حتی نقش معاون پارلمانی رئیسجمهور را نیز ایفا میکند. در شرایطی که رحیمی از این پست به جایگاه معاون اولی رئیسجمهور نقل مکان کرده است، این علیاکبر جوانفکر بود که در مقام پاسخگویی به نواب رئیس مجلس برآمد و در مقاطعی پاسخ ابوترابی فرد و باهنر را به دلیل انتقاد از دولت داد. از جمله آنجا که به ابوترابی به دلیل آنکه از دستور رهبری در عزل مشایی پرده برداشته بود، انتقاد کرد. پس از آنکه باهنر از «عدم رأی اعتماد به 8- 9 وزیر در صورت ارائه نشدن پیام رهبری» و اینکه «مجلس دولت را وادار به اجرای قانون خواهد کرد» سخن گفته بود، نیز جوانفکر با انتشار مطالبی در وبلاگش با عنوان «باهنر کجا را نشانه رفته است؟» و «منطق آقای باهنر در باره تعامل مجلس با دولت»، به او انتقاد کرد.
اگرچه در حال حاضر برخی اعضای حلقه نزدیک احمدینژاد همچون علی کردان و صادق محصولی، هنوز پستی در دولت دهم نیافتهاند اما نام هیچ یک از آنها به عنوان گزینههای احتمالی سخنگویی دولت مطرح نشده است؛ که البته این دو تواناییها و وجه اولیه را نیز برای تصدی این پست ندارند. حضور پررنگ احمدینژاد در جمع خبرنگاران حوزه دولت و برگزاری نشستهای خبری با آنها، نیز به نوعی جای خالی سخنگوی دولت را پر کرده است. حضور اینچنینی وی در مجامع خبری این تصور را ایجاد کرده است که رئیسجمهور اصلاً بنایی برای انتخاب سخنگو ندارد.
البته احمدینژاد در آستانه تشکیل دولت گذشتهاش نیز تمایلی برای این کار نداشت. کما اینکه مدتی بدون سخنگو، امور دولتش را پیش برد و پس از انتشار اخباری دال بر احتمال انتخاب زریبافان، به ناگاه غلامحسین الهام را به عنوان سخنگوی دولت نهم برگزید. سخنگویی که هم استاد دانشگاه، عضو شورای نگهبان و وزیر دادگستری بود و هم رئیس ستاد مبارزه با قاچاق کالا همین چندشغلگی کار دست او داد و سبب شد تا مجلس با همکاری مجمع تشخیص مصلحت نظام، او را محدود به یک شغل و آن هم عضویت در شورای نگهبان کند.
البته الهام در موضع سخنگوی دولت نهم نیز سخنگوی مطلعی به شمار نمیآمد. کما اینکه او هربار اخباری دال بر برکناری وزرا را شایعه میخواند و حتی شایعه برکناری پورمحمدی و دانش جعفری را دروغ سیزده نامید، اما در فاصله زمانی کوتاهی پس از آن این اخبار از سوی دفتر رئیسجمهور تأیید میشد. او در میان حلقه اول یاران رئیسجمهور نبود و همین امر او را به حاشیه راند. و اینک بنا به آنچه احمدینژاد هم دیروز در میان خبرنگاران گفت که به زودی سخنگوی دولت معرفی خواهد شد، دولت در پی سخنگویی از میان یاران حلقه اول است. البته با توجه به پیشبینی ناپذیری دولت احتمالاً.
نظر شما