به گزارش خبرآنلاین، این موشک که در ناوهای هواپیمابر مانند USS Harry S. Truman یافت می شود، نقشی مشابه با سیستم CIWS دارد. موشک Sea Sparrow به طور خاص برای عملیات های تهاجمی در نظر گرفته نشده است، بلکه در عوض برای رهگیری خطرات نزدیک شونده به ناو به کار گرفته می شود.
به نقل از روزیاتو، این موشک در کنار ناوهای هواپیمابر هسته‌ای، بر روی کشتی‌های کلاس آمریکا و کشتی های هلیکوپتربر نیز به کار می رود که هر دو کشتی‌های تهاجمی آبی خاکی مانند کلاس Wasp هستند. این کشتی ها در بزرگ بودن و اینکه اهداف استراتژیک ارزشمندی هستند با ناوهای هواپیمابر اشتراک دارند، بنابراین منطقی است که سیستم های دفاعی قدرتمند مشابهی نیز بر روی آنها به کار گرفته شود.
جنرال داینامیکس به ریتون به عنوان توسعه دهنده سیستم فالانکس پیوست تا در تبدیل کردن موشک Sea Sparrow اورجینال به یک موشک سطح به هوا که از روی این کشتی ها شلیک می شود به سازنده اصلی کمک کند.
برگرفته از مفهوم اولیه سیستم موشکی نقطه دفاعی که در سال ۱۹۶۴ متوقف شد، این موشک کاربرد اصلی پیش بینی شده توسط این برنامه را از آن خود کرد: ایجاد یک دفاع از فاصله نزدیک در برابر موشک ها از طریق مقابله با آن ها با یک موشک دیگر. موشک AIM-۷F Sea Sparrow با استفاده از اتصال رادارز، با یک موتور پیشرانه دوگانه و رادار پیچیده که به آن اجازه می‌دهد با سرعت موشک های دشمن سازگار شود، دارای قابلیت هدایت نیمه فعال است. با این حال، بار دیگر، ضعف این سیستم این است که برای عملیات های با برد کوتاه‌تر طراحی شده است.
۵۸۵۸
نظر شما