سعید آقایی؛ این کمترین واکنش به یک نمایش خیره کننده بود. یک جادوگری محض. یک شعبده بازی تمام عیار در قلب پاریس. یک پرفورمنس شاعرانه زیر برج ایفل. یک نمایش تمیز که همه چشمها خیره کرد و همه را وادار نمود که در پایان مسابقه با موساکایف از جای خود برخواسته و یکصدا برای ستاره دوست داشتنی ایرانی کف مرتب بزنند.
ستاره ای که تعریف تازه ای از کشتی ارائه داده و آن را با مدل خود بازی می کند. مدلی که شبیه هیچکس نیست. رحمان در پاریس نشان داد که می شود کشتی را هم شاعرانه گرفت و عاشقانه برد. نمایش سحرانگیزی که او روی تشک ارائه می دهد، یک شور بی نظیر و متفاوت است. شوری که حتی بدبین ترین ها و سخت ترین منتقدان به کشتی را هم وادار کرده لب به تمجید این رشته باز کنند. رحمان حالا اعتبار کشتی است و مردی که یک تنه مرزها و استانداردها را جابجا کرده.
ستاره ای که در آوردگاه بزرگی چون المپیک تا فینال همه را درو کرده، با امتیاز عالی شکست داده و مهمتر از همه یک امتیاز هم نداده. یک اقتدارگرایی زیبا و محسورکننده. رقص او در پایان مبارزه نیمه نهایی تصویر دیگری از شور عاشقی روی تشک بود و این پیام را برای تمام دنیا داشت: جهان با من برقص!
253 251
نظر شما