عباس عبدی: اگر رئیس​جمهور واقعا از رشد بیکاری شرمنده باشد، باز هم سخنرانی می​کند؟

·         رئیس دولت در اظهارنظری گفته است: «خیلی وقت​ها از اینکه بگویم در فلان جا بیکار داریم، خجالت می​کشم.» یک تعبیر و برداشت از این جمله آن است که برای اینکه دچار خجالت نشوند، از اظهار اینکه در فلان جا یا در کل کشور بیکار داریم، اجتناب می​کنند. ولی یک تعبیر خوشبینانه​تر هم این است که مسئولان دولتی فارغ از اینکه درباره بیکاری چیزی بگویند یا نگویند، از وجود بیکاری در کشور ناراحت و خجالت زده هستند.

·         اگر بیکاری به صفر برسد، دستمزدها به بی​نهایت خواهد رسید و چنین چیزی برای اقتصاد سم مهلک است. به همین دلیل بیکاری صفر درصدی در اقتصاد بازار وجود ندارد. از این رو وجود حدی از بیکاری نه تنها ناپسند نیست که خجالت آور هم نیست و ضروری به نظر می رسد. ولی این بدان معنی نیست که در زمینه بیکاری هیچ چیز خجالت آوری وجود ندارد.

·         آنچه خجالت آور است اینکه نرخ بیکاری جوانان شهری کشور بیش از 30 درصد است و اگر اشتغال ناقص را هم تا حدی بیکاری فرض کنیم، این رقم خیلی بیشتر خواهد بود. نرخ بیکاری زنان جوان شهری هم سرسام آور است، تا جایی که در کرمانشاه به 93 درصد می​رسد.

·         اگر از این آمار شرمنده شویم معلوم نیست که آیا باز هم می​توانیم سخنرانی کنیم؟ چه رسد به اینکه باز هم به سیاق سابق، وعده​های گوناگون در محو بیکاری و زیر و زبر کردن جهان و ارائه الگوی اقتصادی به عالم دهیم.

/2929