احسان حاجیان: بازماندگان سوسیسی این سانحه به روزنامه Tribune de Genève گفته اند موسیقی «قلب من ادامه خواهد داد» متعلق به فیلم سینمایی تایتانیک، در سالن غذاخوری در حال پخش بود که کشتی به صخره برخورد کرد .
تعداد جان باختگان حادثه تایتانیک بسیار بیش تر از کاستا کنکوردیا است، تخلیه بی برنامه و ضعیف تایتانیک نسبت به آن چه در ساحل توسکان اتفاق افتاد منظم تر بود . در ادامه با استفاده از آمار نگاهی مقایسه ای به این دو حادثه می اندازیم :
تاریخ غرق شدن: تایتانیک در تاریخ 15 آوریل سال 1912به زیر آب رفت . کاستا کنکوردیا در 13 ژانویه ی 2012 واژگون شد .
اندازه کشتی ها: تایتانیک 268 متر طول و 46000 تن وزن داشت . کاستا کنکوردیا با 290 طول و 114500 تن وزن بزرگ تر بود . عرض تایتانیک 28 متر و عرض کاستا کنکوردیا 36 متر بود.
رکورد ها: تایتانیک بزرگ ترین کشتی زمان خود بود . کاستا کنکوردیا بزرگ ترین مرکز آب گرمی را که تا کنون بر روی یک کشتی ساخته شده است دارا بود .
افراد روی کشتی: در تایتانیک 2201 نفر و در کاستا کنکوردیا 4200 تفر حاضر بودند .
علت غرق شدن: سمت راست بدنه تایتانیک در اقیانوس اتلس شمالی با یک کوه یخ برخورد کرد . اما سمت چپ بدنه کاستا کنکوردیا هنگامی که کاپیتان، کشتی را به سواحل جزیره توسکان در گیگلیو در دریای مدیترانه بسیار نزدیک کرده بود با یک صخره برخورد کرد .
ظرفیت قایق های نجات: قایق های نجات تایتانیک بیش از 1178 نفر را نمی توانستند در خود جا دهند . اما هم اکنون بنابر قوانین سازمان جهانی دریانوردی (IMO)، کشتی ها ملزم هستند در قایق های نجات خود ظرفیت جا دادن نفرات زیادی داشته باشند. همچنین تعداد کافی قایق نجات آویزان از سمت راست کشتی با قابلیت جا دادن نیمی از افراد حاضر در کشتی و به همین تعداد قایق نجات در سمت چپ کشتی برای نیمه ی دیگر سرنشینان. علاوه بر این میزان ظرفیت نجات، باید به اندازه جا دادن یک چهارم تعداد سرنشینان، قایق های باد شونده در کشتی وجود داشته باشد. چارلز ویکس، استاد بازنشسته حمل و نقل دریایی آکادمی دریایی ایالت مین آمریکا و عضو انجمن جهانی تایتانیک می گوید: « تا جایی که اطلاع داریم کاستا کنکوردیا برمبنای قوانینی که طبق آن ها عمل می کرده به تعداد کافی در قایق های نجات خود فضای نجات داشته است.» ویکس می گوید: «بر خلاف تایتانیک که خدمه کافی برای به آب اندازی و جمع آوری قایق های نجات نداشت، به نظر می رسد در کاستا کنکوردیا کارکنان در محل قایق های نجات حضور داشتند. تاخیر 45 تا 60 دقیقه ای در به آب اندازی قایق های نجات ممکن است دستور کاپیتان بوده باشد. احتمالا یک دلیل کاملا قابل قبول برای این تاخیر وجود داشته است . او نمی خواسته در حالی که کشتی هنوز به طور کامل از حرکت نایستاده قایق های نجات را به آب بیندازد . این کار می تواند بسیار خطرناک باشد.»
مدت زمان غرق شدن: تایتانیک در مدت 2 ساعت و 40 دقیقه به زیر آب رفت . کاستا کنکوردیا 20 دقیقه پس از برخورد با صخره شروع به کج شدن کرد و حدود سه ساعت بعد بر روی یک پهلوی خود قرار گرفته بود.
عمق به زیر آب رفتن: تایتانیک پس ار غرق شدن به عمق 3798 متری سطح آب رفت. کاستا کنکوردیا به خشکی بر خود کرد و در حال حاضر نیمه مغروق است. این کشتی نمی تواند در آب هایی با عمق کم تر از 8 متر شناور باشد.
دمای آب: مسافران تایتانیک به قدری بد شانس بودند که اگر خود را در آب می انداختند به دلیل دمای 2 درجه سانتی گراد زیر صفر آن در عرض چند دقیقه جان می سپردند.
بنابر داده های شرکت هواشناسی Accuweather هنگامی که کاستا کنکوردیا دچار سانحه شد دمای هوا حدود 4 و دمای آب نزدیک 5 درجه سانتی گراد بوده است. در دمای 5 درجه سانتی گراد، انسان به سرعت دچار سرمازدگی می شود. دستور العمل ها و راهنما های دریانوردی برای چنین شرایطی مدت زمان لازم برای بیهوشی یا خستگی مفرط را یک ساعت و زمان مورد نیاز برای مرگ را 3 ساعت عنوان می کنند.
تعداد جان باختگان: بنا بر گزارش کمیسر بریتانیایی پرنده غرق شدن تایتانیک، تنها 711 نفر از سرنشینان آن نجات یافتند. در نتیجه 1514 نفر در این حادثه جان خود را از دست دادند. تا 20 ژانویه، 11 نفر در سانحه کاستا کنکوردیا جان باخته و 23 نفر نیز ناپدید شده اند.
اشتباه کاپیتان: ادوارد جی اسمیت کاپیتان تایتانیک همراه کشتی خود غرق شد. جسد او هیچ وقت پیدا نشد.
اشتباه کاپیتان: فرنسیسکو شتینو، کاپیتان کشتی کاستا کنکوردیا گفته همراه با مسافرانی که هنوز روی عرشه بودند کشتی را ترک کرده و همزمان با فرماندهی عملیات تخلیه نفرات، به داخل یک قایق نجات پریده؛ اما پس از آن دیگر امکان بازگشتن به کشتی برای او وجود نداشته است. مکالمه رادیویی کاپیتان و افسر گارد ساحلی ایتالیا نشان می دهد افسر به شتینو اصرار می کند که به کشتی بازگردد اما او از این کار امتناع می کند. شتینو در حال حاضر در بازداشت خانگی به سر می برد و به جرم قتل غیر عمد تحت بازجویی است.
ویکس می گوید: «این مسئله که کاپیتان کشتی آخرین کسی است که باید کشتی سانحه دیده را ترک کند دو هدف را دنبال می کند: نخست این که این وظیفه کاپیتان است که از جان سایر کسانی که در کشتی حضور دارند محافظت کند . دوم این که اگر کاپیتان در یک کشتی صدمه دیده باقی بماند می تواند خواسته های مالک کشتی را انجام دهد . اگر کاپیتان در کشتی حضور داشته باشد مالک می تواند برای انتقال کشتی به بندرگاه به وسیله یدک کش ها اقدام کند. اما گر کسی در کشتی نباشد باید عملیات بازیابی انجام شود که برای مالک یک فرایند پیچده تر و پرهزینه تر خواهد بود.»
عملیات تخلیه: صد ها نفر از مسافران تایتانیک به خاطر نبود قایق نجات کافی شانس زنده ماندن نداشتند. به غیر از این موضوع، تحقیقی که از سوی امریکا در مورد این حادثه به عمل آمد نشان می داد که فرایند تخلیه بسیار بد انجام شده بود : هیچ دستگاهی برای به آب اندازی قایق های نجات وجود نداشت و بسیاری از قایق ها در حالی که هنوز نیمه پر بودند غرق شدند. با وجود این که قایق های نجات ظرفیت 1176 نفر را داشتند تنها 711 نفر نجات یافتند. هم چنین شرایط بد جوی یکی از دلایل تعداد زیاد کشته ها بود. قایق های نجات که از بدنه کشتی آویزان بودند 21 متر با سطح آب اقیانوس فاصله داشتند، شرایط جوی باعث شد به آب اندازی قایق ها بدون این که به کشتی برخورد کنند و آسیب ببینند غیر ممکن شود.
از طرف دیگر همه گزارش ها حاکی از این است که عملیات تخلیه تایتانیک در تمام مدت با وحشت همراه بود. این موضوع دور از انتظار نیست زیرا بسیاری از مسافران جدی بودن شرایط را درک نکرده بودند. بعضی گزارش ها نشان می دهد گروهی از سرنشینان رفتن به قایق های نجات را قبول نمی کردند و ترجیح می دادند در کشتی گرم و روشن باقی بمانند.
اما در تخلیه کاستا کنکوردیا، که به گفته نجاتگران آشفته و بی نظم بود، وضعیت به آن چه گفته شد، شبیه نبود. یکی از نجات دهنده ها به شبکه فرانس 24 گفت : «هر کس به فکر خود بود.» طبق گزارش ها خدمه کشتی دست پاچه بودند و پیش از مسافران به درون قایق های نجات می پریدند.
کاستا کنکوردیا به پهلو کج شد در حالی که تایتانیک به جلو خم شد و قسمت جلویش به زیر آب رفت . این مسئله ممکن است غرق شدن کاستا کنکوردیا را بیش از غرق شدن تایتانیک دراماتیک کند؛ دست کم از منظره ای که از داخل کشتی قابل مشاهده است.
ویکس می گوید: «حادثه غرق شدن یک کشتی که به پهلو کج می شود بسیار دراماتیک تر از کشتی مشابهی است که از سمت جلو به زیر آب می رود.»
تخلیه کاستا کنکوردیا با تاخیر همراه بود و در ابتدا به مسافران گفته شد کشتی یک مشکل الکتریکی جزئی پیدا کرده است. مانور تخلیه جهت آموزش مسافران در کشتی برگزار نشده بود (این مانور برای روز های بعد زمان بندی شده بود) در نتیجه مسافران گیج و سرگردان شده بودند . بسیاری از خدمه نمی توانستند به زبان ایتالیایی صحبت کنند یا با افراد مافوق خود ارتباط برقرار کنند.
ویکس می گوید: «گزارش های مربوط به رفتار خدمه هنوز به طور رسمی تائید نشده اند اما گویا این نوع رفتار پیش از این نیز اتفاق افتاده است؛ برای مثال می توان به غرق شدن کشتی تفریحی اوشنس در نزدیکی سواحل آفریقای جنوبی اشاره کرد. مدیر اجتماعی کشتی بر فرایند تخلیه مسافران نظارت داشته است اما کاپیتان و بعضی از خدمه در نخستین قایق نجات سوار شده بودند.»
منبع: لایوساینس
4747
نظر شما