بد نیست ابتدا نگاهی اجمالی به شرایط کشور از خرداد ۹۶ تا دی ماه آن سال داشته باشیم .
اردیبهشت ۹۶ حسن روحانی رییس جمهور مستقر با رای قاطعانه در یک مشارکت بالای ۷۰ درصد ( که از آن تاریخ تا به امروز دیگر در هیچ انتخاباتی تکرار نشده است ) پیروز شده بود . هنوز نه ترامپ از برجام خارج شده بود و نه هنوز خبری از التهابات ارزی سال ۹۷ به بعد و بازگشت تحریم ها و کوچکتر شدن سفره معیشتی مردم بود . برجام هنوز زنده بود و تصویر آینده ، حداقل در کوتاه مدت اینچنین دچار عدم قطعیت های فراوان نشده بود . ذات توافق برجام فارغ از نتایج آنی و آتی آن نیز لااقل برای طرفداران کاندیدای پیروز باعث تولید و ایجاد حس مثبت داشتن از آینده کشور می شد .
اما چه اتفاقی افتاد که ظرف کمتر از شش ماه، ازاین خوشبینی و همراهی با دولت دوازدهم به اعتراضات ۹۶ رسیدیم؟ بلندگوهای خاص و قطبی ساز در فاصله این شش ماه ، چه نقشی داشتند؟
به نظر نگارنده بخشی ( بخش بسیار اندک ولی شدیدا تاثیرگذار و به اصطلاح یک اقلیت پرفشار ) پس از مشاهده نتایج انتخابات در اردیبهشت ۹۶ بدین نتیجه رسیدند که مردم را نسبت به انتخاب خود در اردیبهشت دچار پشیمانی کنند و راهبرد پشیمان سازی مردم را پیش گرفتند .
در مورد سلبریتی ها و خصوصا بخشی که همکاری با ستاد کاندیدای پیروز داشتند ، شاهد رفتاری تحقیر کننده با آنها توسط این اقلیت پشیمان ساز هستیم و شاید ردپای عدم مشارکت همراه با استظهار رسانه ای قاطبه سلبریتی ها و حتی فعالین فرهنگی اجتماعی در کنش های سیاسی داخل حاکمیت تا به امروز یعنی پس از گذشت ۷ سال را باید در همین جا جست .
تحریکات و تحرکات رسانه ای علیه دولت وقت بر سر ماجرای موسسات مالی و اعتباری غیر مجاز را نباید از یاد ببریم ، که در نهایت منجر به آغاز اغتشاشات در مشهد شد . راقم این سطور در پی ساده سازی و تقلیل گرایی وقایع دی ماه ۹۶ نیست . اما نباید فراموش کنیم تحلیل رییس جمهور دولت دوازدهم این بود که ، آنچه باعث تشجیع و تحریک ترامپ به خروج از برجام در اردیبهشت سال ۹۷ شد ، وقایع دی ماه ۹۶ بود .
بدین صورت که وقایع دی ماه باعث ترویج این انگاره ی ذهنی در هیات حاکمه وقت آمریکا شد که مردم پشتیبانی حداقلی از دولت و نظام دارند و لذا خروج آمریکا از برجام می تواند در مدت کوتاهی به اسقاط نظام بیانجامد . صحبت های برخی مقامات دولت قبلی ترامپ پس از پایان دولت اول او مقوّم و موید تحلیل رییس دولت دوازدهم است . به بحث اصلی باز گردیم .
متاسفانه راهبرد پشیمان سازان مردم از انتخاب خودشان ، منحصر به رییس جمهور وقت نماند و از جمله آثار تدریجی این راهبرد این بود که جامعه هدف نه فقط نسبت به گزینه انتخاباتی شان پشیمان شدند بلکه نسبت به کلیت شرکت در انتخابات دچار پشیمانی و یا حداقل تردید شدند .
حال پس از شش سال گویی تاریخ دارد تکرار می شود ، در آستانه ورود ترامپ به کاخ سفید در ژانویه ، عده ای اندک ولی پرفشار ، در پی ایجاد ترید در کارآمدی دولت منتخب و تهیه آتش فتنه های آتی هستند .و به قول معروف تاریخ را از مرداد سال ۱۴۰۳می خوانند ، گویی تمام مشکلات کنونی کشور محصول عملکرد حدودا صد روزه دولت است و هیچ انباشت ناکارآمدی ومشکلات از قبل نداشته ایم . اما شرایط نسبت به ۹۶ تغییرات جدی کرده است .
اولا ؛ شرایط منطقه ای، منازعه میان جمهوری اسلامی ایران و رژیم صهیونیستی به سطح بی سابقه ای رسیده و شرارت های رژیم صهیونیستی علیه کشورمان شکل عریان تری به خود گرفته است .
ثانیا؛ رییس جمهور منتخب در یک انتخابات با مشارکتی به مراتب پایین تر از سال ۹۶ انتخاب شده است و بعید است اقلیت پشیمان ساز ندانند ، اگر احدی از رای دهندگان به رییس جمهور منتخب پشیمان بشود ، بسیار بعید است به سبد آرای کاندیدای شکست خورده بپیوندد و احتمالا در انتخابات آتی به ۵۲ درصد شرکت نکننده خواهد پیوست .
*تحلیلگر مسائل سیاسی
2727
