به گزارش نشنالجئوگرافیک، وی که بعدازظهر دیروز (به وقت ایران) در کنفرانسی مطبوعاتی صحبت میکرد، گفت که سفرش اندکی با برنامهریزیها متفاوت بود. فرود او بر بستر گودال ماریانا 2ساعت و نیم به طول انجامید و بهجای آنکه شش ساعت به گشت و گذار و نمونهبرداری مشغول شود، فقط 3 ساعت را توانست به این بخش اختصاص دهد. دلیل نیمهکاره ماندن برنامه کاوش، نشت مایع هیدرولیک از بازوی روباتیک زیردریایی بود که نهتنها قابلیت حرکت و جمعآوری نمونهها را از زیردریایی سلب کرد، که جلوی دید کامرون را نیز گرفت. به همین دلیل او سفر را نیمهکاره گذاشت و با رها کردن بخشهای فولادی که بهطور مغناطیسی به زیردریایی متصل شده بودند، صعود به سطح اقیانوس را آغاز کرد. بخش صعود 20 دقیقه سریعتر از پیشبینیها انجام شد و کامرون پس از 70 دقیقه به سطح آب رسید.
کامرون گفت که بستر گودال ماریانا بسیار هموار و نرم بود. وی در بستر گودال ماریانا هیچ ماهی یا موجود زندهای بزرگتر از 2.5 سانتیمتر مشاهده نکرد و تنها موجودی که در آنجا وجود داشت، آمفیپادهای کوچک بود. آمفیپادها موجوداتی شبیه میگو هستند که در بستر دریاها و اقیانوسها زندگی و تغذیه میکنند و در تمام مناطق دریایی یافت میشوند.
در کنار تصاویر گرفتهشده توسط دوربینهای پیشرفته زیردریایی، کامرون موفق شد 50 میلیلیتر نمونه از آب شور موجود در نزدیکی بستر گودال ماریانا جمعآوری کند. زیستشناسان امیدوارند با بررسی این نمونه بتوانند موجودات میکروبی احتمالی درون آن را شناسایی کنند. به گفته دانشمندان، شرایط درون گودال ماریانا شبیه به شرایط اقیانوس موجود زیر پوسته اروپا، قمر مشتری است که به نظر میرسد مستعد پیدایش حیات باشد.
جیمز کامرون اعلام کرد این سفر نخستین مرحله از سفرهایش به درون گودال ماریانا خواهد بود که طی چند هفته آینده انجام خواهد شد. این پروژه که پروژه دیپسیچلنج نام گرفته، با حمایت جامعه نشنالجئوگرافیک (ناشر مجلات معتبر نشنالجئوگرافیک)، رولکس و شخص جیمز کامرون انجام میشود.
5353
نظر شما