مظاهر گودرزی: انتخاب علیرضا کاظمی به‌عنوان وزیر آموزش و پرورش در دولت مسعود پزشکیان از همان روز نخست تشکیل کابینه با نقد همراه بود، طوری‌که یک معلم در همان روزها در یادداشتی برای خبرآنلاین نوشت: «اینکه وزیر پشتش خالی از حمایت سرمایه انسانی و سرمایه‌های اجتماعی وزارتخانه خود باشد زنگ خطر جدی برای او خواهد بود.» این نشان می‌دهد کاظمی در شرایطی قبول مسئولیت کرد که می‌دانست بدنه آموزش و پرورش حداقل در شروع کار نسبت به انتخاب او تردید دارد. حالا عمر دولت دارد به یک سالگی می‌رسد و انتقادها از وزارت آموزش و پرورش بیشتر هم شده است، به‌ویژه در روزهای اخیر، با اعلام خبر امضا تفاهم‌نامه آموزش و پرورش با نیروی انتظامی موج جدیدی از نقدها روانه این وزارتخانه و شخص وزیر شده است. اگرچه طرفین تفاهم‌نامه معتقدند اصل این همکاری بر آموزش استوار است اما منتقدین نظر دیگری دارند، آن‌ها جنس آموزش و پرورش و پلیس را برای یک همکاری بر مبنای آموزش درست نمی‌دانند.
در این میان نقدهایی هم درباره امکان ورود پلیس به مدرسه‌ها ذیل این تفاهم‌نامه مطرح شده است، اما وزارت آموزش و پرورش این نقد را رد می‌کند؛ علی فرهادی، سخنگوی این وزارتخانه گفته که: «تفاهم‌نامه با پلیس به هیچ وجه به معنی ورود پلیس نیست بلکه ایجاد فضای مناسب در فضای اطراف مدرسه است. می‌توان یکی از طرح‌های موفق پلیس برای دانش آموزان را همیار پلیس نام برد.»
با این وجود برخی معتقدند این تفاهم‌نامه ظرفیت ورود پلیس به مدرسه‌ها فراهم می‌کند.
رسول منتجب‌نیا، دبیرکل حزب جمهوریت ایران اسلامی در گفت‌وگویی به خبرآنلاین می‌گوید: « آن‌ها نمی‌توانند هیچ کاری به جز موارد امنیتی در مدارس انجام دهند. فرهنگیان بترسند که اگر سر کلاس چیزی گفتند با آن‌ها برخورد شود.»
متن کامل این گفت‌وگو در ادامه آمده است:
به آستانه یک سالگی دولت رسیده‌ایم، نظرتان در مورد مدیریت وزیر آموزش و پرورش چیست؟
زمانی که آقای پزشکیان وزیر انتخاب می‌کرد یادداشتی برایشان نوشتم و گفتم بپذیرید آموزش و پرورش دچار اختلال شده است، گفتم من کسی هستم که با فرهنگیان و دانش‌آموزان ارتباط دارم، هنوز نماینده رهبری در انجمن اسلامی معلمان هستم، اعلام می‌کنم که وضع آموزش و پرورش خیلی وخیم است و باید به دادش برسیم. گفتم تنها راه این است که وزیری انتخاب کنید که علاوه بر اینکه شرایط لازم و کافی را در سطح بالا دارد آموزش و پرورش را بشناسد، با معلمان و فرهنگیان بتواند ارتباط برقرار کند، چند نفر هم معرفی کردم که متاسفانه سراغ‌شان نرفتند.
چه‌کسانی را معرفی کردید؟
بهتر است نگویم. افرادی بودند که یک عمر در آموزش و پرورش و در سطوح بالا بودند. از آن‌ها استفاده نشد و متاسفانه این بده بستان‌هایی که در انتخاب وزرا بوجود آمد و فشارهایی که روی آقای پزشکیان آمد و یا اینکه تحت عنوان وفاق ملی می‌خواستند همه را راضی کنند، منجر به این شد که چنین وزیری را ایشان انتخاب کردند.
پس شما با وزیر آموزش و پرورش آقای پزشکیان همسو نبودید.
خیر، همه تعجب کردند که وزیر آموزش و پرورش آن کسی که ما می‌خواستیم و آقای پزشکیان شعار می‌داد با کسی که انتخاب شد، زمین تا آسمان فاصله دارد. انتخاب نابجایی صورت گرفت. البته فقط این مورد نیست. انتساب‌های آقای پزشکیان در خیلی از موارد شایسته نیست و دولت ایشان دولتی نیست که بتواند اهداف او را تامین کند. بخصوص آموزش و پرورش که بسیار اساسی و پایه گذار فرهنگ جامعه و آینده کشور است. اصل انتساب، نابجا بود و مورد اعتراض بسیاری از افراد قرار گرفت. ولی فشار و زور و معامله و بده بستان موجب شده بود که ایشان را به مجلس معرفی کند.
محل تفرقه شما با وزیر آموزش و پرورش چیست؟
همان اوایلی که وزیر مشغول به کار شد، از نزدیکان وزیر پیش من آمدند که انتساب‌هایی او دارد در وزارتخانه انجام می‌دهد، بیشتر از جریان مقابل آقای پزشکیان است. بعضا هم کسانی که متمایل به انجمن حجتیه هستند را دارند انتساب می‌کند. گفتم تذکر و هشیاری دهید. به برخی از آقایان یادآوری کردم که جلوی این حرکت را بگیرند. ولی متاسفانه این کار ادامه پیدا کرد تا زمانی که همین هفته‌های اخیر، این اقدام عجیب و غریب را وزیر آموزش و پرورش انجام داد.
منظورتان ماجرای تفاهم نامه با نیروی انتظامی است؟
بله، تفاهم نامه‌ای که آقای وزیر آموزش و پرورش با فرمانده نیروی انتظامی نوشت، اقدامی است که فکر نمی‌کنم در تاریخ ایران سابقه داشته باشد. حتی در زمان پادشاهان هم سابقه ندارد که آموزش و پرورش و مرکز فرهنگی با مرکز امنیتی تفاهم نامه امضا کند و از آن‌ها برای مدیریت یک مرکز فرهنگی کمک بگیرد. در حالی که همیشه گفته ام فرهنگ و زور، دو نیروی مقابل هم و متناقض هستند. کسی که مدیریت فرهنگی دارد، نباید متوسل به زور شود. کسی که متوسل به زور میشود، مشخص میشود که فرهنگ و هنر و مدیریت ندارد. آن وقت می‌بینیم وزیر مستقیما تفاهم نامه امضا می‌کند که نیروی انتظامی حق داشته باشد در مدارس ورود پیدا کند.
این حضور برای چیست؟
برای نماز جماعت یا تعمیرات ساختمان که نیست، احتمالا برای برخورد امنیتی است، اصلاً وظیفه و رسالت نیروی انتظامی این است.
ولی این تفاهم‌نامه ادعای مسائل آموزشی را دارد.
این‌ها همه حرف‌های غلط است. بنده کسی هستم که سال‌های سال از طرف حضرت امام و مقام معظم رهبری، در نیروی انتظامی نمایندگی داشتم و عقیدتی و سیاسی زیر نظر من بوده است. هم فرمانده و هم پرسنل را می‌شناسم. آن‌ها نمی‌توانند هیچ کاری به جز موارد امنیتی در مدارس انجام دهند. مانند آب و آتش می‌مانند، دو چیز متناقض هستند، نیروی انتظامی مرکز برخورد امنیتی است چه رسالتی را به جز مسائل امنیتی می‌خواهد در مدرسه ایجاد کند؟ هیچ اقدامی ندارد و هیچ کاری نمی‌تواند بکند، فرهنگیان بترسند که اگر امروز سر کلاس چیزی گفتند با آن‌ها برخورد شود. یعنی یک فضای رعب و وحشت در مدارس ایجاد خواهد شد. ورود نیروی انتظامی در مدارس به معنی چوب حراج زدن به فرهنگ و اخلاق و اعتقادات جوان‌ها است، به این معنا که رسما اعلام می‌کنیم در مدیریت فرهنگی شکست خورده‌ایم و عاجزیم.
مسئله تفاهم نامه بین وزیر و نیروی انتظامی، یادآور ۱۶ آذر و روز دانشجو است. ۱۶ آذر را همه ساله در دانشگاه‌ها برگزار می‌کنیم؛ روزی است که نیروی انتظامی وارد دانشگاه شدند و چند نفر شهید شدند. تا آخر عمرمان این مسئله را بزرگ می‌دانیم، چون ۳ نفر را در زمان شاه به شهادت رساندند. بعد خودمان داریم از آن تبعیت می‌کنیم. یا بدتر، قانونی و رسمی می‌کنیم. این کار یکی از زشت ترین کارهایی است که در دولت آقای پزشکیان انجام میشود. اینجا می‌خواهم به آقای پزشکیان با طعنه تبریک بگویم که در دوره خود در حمایت از نیروهای تندرو رکورد زده‌اید.
حتی در مقایسه با دولت قبل؟
در دولت آقای رئیسی که انتقاد داشتیم این کارها را نمی‌کردند. وزیر آموزش و پرورش آقای رئیسی چند هزار طلبه را از قم آورد و همان جا اعلام کردم که این خیانت بزرگ به حوزه علمیه و آموزش و پرورش است، آن‌هم طلبه‌ای که دوره آموزشی ندیده و شیوه آموزش نمی‌داند. اما اقدام دولت آقای پزشکیان به مراتب بالاتر از این مسئله است و در تاریخ می‌ماند. تمام خدماتی که آقای پزشکیان انجام دهد، تحت الشعاع این مسئله قرار خواهد گرفت. خواهند گفت که در زمان شاه نیروهای انتظامی را در دانشگاه آوردند و جوان‌های مردم را کشتند. در زمان آقای پزشکیان هم نیروی انتظامی را آوردند و بالای سر دانش آموزان قرار دادند.
آموزش و پرورش چه آموزشی می‌خواست بدهد که خودش نمی‌توانست و از نیروی انتظامی کمک خواست؟
آقای وزیر خبر ندارد که این اقدامی که کرده است یک ضربه بسیار سنگین به ساحت علم و دانش و تعلیم و تربیت و اخلاق و عفت عمومی وارد می‌کند. او نمی‌داند که کار او توهین مستقیم بزرگی به مدیران و معلمان و مربیان فرهیخته کشور است، یعنی هزاران معلم فرهیخته در کشور داریم که بهترین خدمت را با کمترین امتیاز و درآمد ارائه می‌دهند. شما نیروی مسلح را بالای سر آن‌ها می‌آورید. یعنی آن‌ها خائن هستند؟ این توهین مستقیم به آن‌ها است. قطعا احساسات آن‌ها جریحه‌دار میشود. وقتی پلیس در مسئله حجاب ورود کرد چقدر نتیجه گرفتند؟ اکثر خوش حجاب‌ها بدحجاب شدند، بدحجاب‌ها بی‌حجاب شدند. این اثر عمل شما بوده است.
ابتدای گفت‌وگو گفتید که اوایل تشکیل دولت مشاوره‌هایی به آقای پزشکیان داده‌اید، اگر بخواهید امروز مشورت بدهید چه می‌گویید؟
درخواست اکیدم از آقای پزشکیان این است که قانون اساسی به شما اختیار داده است. طبق بازنگری انجام شده در قانون اساسی، رئیس جمهور هر گاه که صلاح بداند، می‌تواند وزیر را عزل کند. بنده مصرا از شما می‌خواهم که این توهینی که وزیر آموزش و پرورش به عالم علم و دانش و اخلاق و فرزندان ملت و فرهنگیان کرده است و چوب حراج به آموزش و پرورش و تعلیم و تربیت زده است هرچه سریع‌تر عزل کنید. همانطور که معاون خود را عزل و برکنار کردید. وزیر آموزش و پرورش بالاتر از معاون شما نیست که رفیق شفیق شما بود، این وزیر را عزل کنید تا فرهنگیان بدانند که شما فرهنگ دوست هستید. شما نمی‌خواهید با چوب و چماق، دولت را مدیریت کنید. می‌خواهید با اخلاق مدیریت کنید. هیچ چاره ای ندارید جز این که این فرد را عزل کنید. این فرد چطور می‌تواند تا سه سال دیگر یا هفت سال دیگر ادامه دهد؟
من از آقای پزشکیان حمایت کردم، حمایت هم می‌کنم و امید داریم که این دولت موفق شود. اما شما از آن چه که در دولت خود می‌گذرد خبر دارید؟ دولت و وزرا را رها کرده‌اید، همان زمان‌که کابینه را تشکیل دادید گفتم که این دولت، دولت مورد قبول شما و مردم نیست. این وزرا را انتخاب نکنید، فاجعه به بار می‌آورند، دست‌شان باز شد و تا به حال هر کاری خواسته‌اند انجام داده‌اند. حالا شما مشغول کارهای دیگر هستید، چه‌کسی این دولت را اداره می‌کند؟ برداشتی که از دولت شما وجود دارد این است که دولت را رها کرده‌اید. پرداخت شما به مسائل بین المللی خوب است ولی دولت باید مدیریت شود. وزرا باید کنترل شوند، سه نفر اصلاح طلب داشتید یکی را هم که استیضاح کردند، فقط دو نفر مانده، مابقی با شما نیستند. چطور می‌خواهید این دولت را با آن‌ها اداره کنید؟
نظر شما