به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، به اعتقاد آیت الله حائری شیرازی دینداری و تقوا بخش فراموش‌شدۀ تربیت فرزند است که بدون آن، علم هم بی‌ثمر می‌ماند.
بنابر روایت حوزه، شما که بچه‌هایتان را تربیت می‌کنید و برایشان خرج می‌کنید تا دکتر بشوند، این نصف قضیه است؛ نصفۀ دیگرِ آن باقی مانده.
این «دکتر شدنِ فرزند» مثل بزرگ شدنِ آبگیرۀ دلو است.
فرزندت قرار است دکتر بشود و آب علم را از این چاه، بالا بکشد و صاحبِ این منصب دکتری بشود؛ اما طنابش باید به اندازۀ وزن آبگیرۀ دلو باشد. علم، مسئولیت است. لذا هرچه علم بیشتر می‌شود، باید طناب احساس مسئولیتِ آن هم قوی‌تر بشود.
پس شما باید برای بچه‌ات دو تا خرج بکنی. یکی «خرجِ باسواد شدن»، یکی هم «خرجِ مسئولیت‌پذیر شدن» و «باتقوا شدن».
صالح شدن، غیر از باسواد شدن است. صالح شدن یعنی بند دَلوِ عالِم شدن.
هرچه آب دلو (علم)، بیشتر می‌شود طناب آن (تقوا) هم باید بیشتر بشود.
خب انسان هرچه برای باسواد شدنِ فرزندش خرج می‌کند آیا نباید برای دین‌دار شدنِ فرزندش هم خرج بکند؟
اگر این دینداری خرج داشت، تردید نکن!
مثلاً بچه‌ات اگر به یک مدرسه برود، آنجا با شوق و عشق، نمازخوان می‌شود. عاشق خدمت به اسلام می‌شود، باسواد هم می‌شود
در مقابل، در یک مدرسه فقط باسواد می‌شود. گرچه دانشگاه قبول می‌شود اما مدرسه‌اش می‌گوید ما کاری به مسائل نماز و عبادات و اینها نداریم؛ به ما مربوط نیست.
حالا اگر هزینۀ این مدرسه‌ای که بچه‌ات را نمازخوان هم می‌کند، دوبرابر هزینه آن دیگری باشد، می‌ارزد. این هزینه را بده. آدم برای دنیای فرزندش خرج می‌کند، باید برای آخرتش هم خرج کند.
منبع: کتاب تمثیلات آیت الله حائری شیرازی(ره)
نظر شما