نادیا زکالوند: در روزهای بحرانی، همچون وقوع بلایای طبیعی یا جنگ، دسترسی به منابع بهداشتی، محدود می‌شود و مردم با مشکلات زیادی در زمینه مراقبت از بیماری‌های مزمن، مانند دیابت، فشار خون، بیماری‌های قلبی، ریوی و غیره، روبه‌رو می‌شوند. در اینگونه مواقع به رویکردهای خاص و استراتژی‌های مدیریت موثر نیاز است.
چالش‌های موجود در مدیریت بیماری‌های مزمن و راه‌حل‌های آن
۱. دسترسی به دارو و درمان
در بحران‌ها معمولا دسترسی به دارو و تجهیزات پزشکی محدود می‌شود و این وضعیت جان افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن را به خطر می‌اندازد.
راه‌حل:
استفاده از سیستم‌های مراقبت از راه دور، مانند مشاوره و توصیه‌های درمانی آنلاین، به‌ویژه در مناطقی که دسترسی به خدمات درمانی محدود است، تا حد زیادی مشکل درمان این بیماران را حل می‌کند.
۲. کمبود زیرساخت‌های بهداشتی
در شرایط بحرانی احتمال دارد، بیمارستان‌ها و مراکز درمانی آسیب دیده یا پرازدحام شوند و جان بیمارانی که به مراقبت‌های منظم نیاز دارند، به خطر بیفتد.
راه‌حل:
بیماران و خانواده آنها باید آموزش‌های لازم در خصوص نحوه کنترل بیماری در شرایط بحرانی را دریافت کنند. از این آموزش‌ها می‌توان به شناخت علائم اضطراری، چگونگی مصرف دارو و روش‌های مراقبتی اشاره کرد. داروهای فرد بیمار و نسخه‌ها و تاریخچه پزشکی او هم باید در دسترس باشد.
همچنین در شرایط بحرانی مانند جنگ‌ها، باید تیم‌های پزشکی سیاری در محله‌های مختلف فعال شوند که به کمک افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن بیایند.
درضمن تامین داروهای حیاتی مانند انسولین، داروهای قلبی، فشار خون و سایر داروهای مورد نیاز باید در اولویت این افراد باشد.
۳. استرس و آشفتگی روان
شرایط بحرانی، به‌ویژه در زمان جنگ، اثر منفی زیادی روی سلامت روانی افراد می‌گذارد که در نتیجه تنش و اضطراب را افزایش می‌دهد. در اینگونه مواقع شدت بیماری افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن بیشتر می‌شود.
راه‌حل:
شبکه‌های حمایتی مانند اعضای خانواده‌ها، دوستان و سازمان‌های امدادی می‌توانند نقش مهمی در بهبود وضعیت افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن ایفا کنند.
۴. بی‌نظمی در توزیع خدمات درمانی
در شرایط بحرانی، توزیع ناعادلانه خدمات درمانی ممکن است باعث شود، برخی از افراد نتوانند به درمان‌های مورد نیازشان دسترسی داشته باشند.
راه‌حل:
در شرایط بحرانی، نهادهای مسئول باید با استفاده از فناوری‌های در دسترس، موجودی داروها و تجهیزات را ردیابی و به‌طور صحیح و عادلانه توزیع کنند. درضمن باید افرادی که به بیماری‌های مزمن گرفتار هستند، در اولویت قرار گیرند.
۵. کمبود منابع انسانی (پزشک و پرستار)
پزشکان و پرستاران ممکن است در شرایط بحرانی با فشارهای جسمی، روحی و روانی زیادی مواجه شوند که روی عملکرد آنها تاثیر منفی می‌گذارد. درضمن حملات به زیرساخت‌های بهداشتی و درمانی هم به تجهیزات پزشکی و منابع انسانی صدمه می‌زند. این آسیب‌ها از توانایی کادر درمان برای رسیدگی به بیماران می‌کاهد.
راه‌حل:
مهارت‌ها و توانایی پزشکان و پرستاران باید تقویت شود تا بتوانند در شرایط بحرانی، سرعت عمل بیشتری داشته باشند. از این آموزش‌ها می‌توان به مدیریت بحران، طب اورژانس و توانمندی‌های روانی برای مقابله با فشارهای کاری اشاره کرد. درضمن سایر کارکنان سازمان‌های بهداشتی هم بهتر است مجهز به مهارت‌هایی در کمک‌های اولیه شوند تا در مواقع لزوم بتوانند به کمک کادر درمان بیایند.
همچنین پایش از راه دور با فناوری‌های در دسترس، مانند سایت‌های آنلاین، تا اندازه‌ای کمبود پزشک را جبران می‌کند و بدین‌ترتیب از راه دور می‌توان به وضعیت بیماران رسیدگی کرد.
در شرایط بحرانی، جذب داوطلبانی که مهارت و توانایی کمک به کادر درمان را دارند می‌تواند از فشار روی پزشکان و پرستاران بکاهد. این افراد در انجام کارهای غیرپزشکی مانند توزیع دارو، مراقبت‌های اولیه و کمک به نقل‌وانتقال بیماران کمک کنند.
مدیریت بیماری‌های مزمن در شرایط بحرانی نیازمند تدابیرهای نوآورانه و منعطف است. با توجه به استراتژی‌های مهم در این زمینه می‌توان از بیماران نیازمند به توجه فوری، به‌خوبی مراقبت کرد.
منبع:
نظر شما