به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، جایی در کتاب «حسین وارث آدم»، از دکتر علی شریعتی نقل شده است که می‌گوید: حسین بیشتر از آب، «تشنه لبیک» بود، این روح حسین بود که تشنه‌ی جام‌های لبیک بود و گرنه جسمش را از همان هنگام که حجه‌الوداعش را در عرفات ناتمام گذارد، پاره‌پاره و مُثله شده دیده بود و می‌دانست که می‌میرد. حسین تشنه آب نبود، همچنان که عباس نبود! جایی خواندم که مبارزان بزرگ، آن قدر می‌جنگند که دیگر بدنشان جایی برای زخم خوردن نداشته باشد، به یاد عباس افتادم و دیدم او بزرگترین مبارز است، عباس جنگید تا جایی که دیگر بدنش جایی برای زخم خوردن نداشت عباس تشنه آب نبود، تشنه اعتقادش بود و شهادت و پرواز و لبیک حسین که وارث آدم بود.
همین جملات نشان می‌دهد حقیقت واقعه عاشورا فقط یک جنگ ساده برای آب نبود، بلکه عطش سیراب شدن از حقیقت، عدالت و آزادگی بود.
بنابر روایت فارس، دکتر علی شریعتی در کتاب خود «حسین وارث آدم» با نگاهی ژرف و پرشور، روح عاشورا را به ما یادآوری می‌کند؛ نه به عنوان یک حادثه تاریخی صرف، بلکه به عنوان پرچمی که از آدم تا امروز دست به دست شده و وارثانش کسانی‌اند که برای آزادی و عدالت جان می‌دهند.
کتاب «حسین وارث آدم» مجموعه‌ای است از نوشته‌ها و سخنرانی‌های دکتر شریعتی در سال‌های ۱۳۴۹ و ۱۳۵۰ که با نگاهی فلسفی و تحلیلی به موضوع شهید و فرهنگ شهادت در اندیشه شیعی می‌پردازد. شریعتی در این کتاب امام حسین (ع) را نه صرفاً یک شخصیت مذهبی، بلکه یک سیاستمدار عدالت‌خواه معرفی می‌کند که پرچم عدالت را از آدم به ارث برده و به همه آزادگان تاریخ سپرده است. از نظر او، حادثه عاشورا نمایشی از مبارزه همیشگی انسان برای رسیدن به حق و عدالت است، نه صرفاً تقابل دو قدرت سیاسی.
کتاب در هشت بخش تنظیم شده که هفت بخش آن محتوای اصلی و یک بخش ضمیمه است. در بخش‌های مختلف کتاب، شریعتی به تحلیل واژه‌هایی چون «ثار»، «شهادت»، «پس از شهادت» و «بینش تاریخی شیعه» می‌پردازد و با تیزبینی خاص خود، شهادت را مرحله‌ای از تکامل انسانی و مسئولیتی بزرگ می‌داند؛ مسئولیتی که نه فقط با مرگ، بلکه با ادامه دادن راه شهید معنا پیدا می‌کند.
امروز که ایران در میدان جنگ حق علیه باطل قرار گرفته است، این مفاهیم بیش از پیش اهمیت پیدا می‌کنند. شهید و شهادت دیگر صرفاً مفاهیم دینی نیستند، بلکه نمادهایی از ایستادگی در برابر ظلم، مقاومت در برابر بی‌عدالتی و حفظ ارزش‌های انسانی‌اند. همان طور که شریعتی می‌گوید، انتظار، مذهب اعتراض است؛ یعنی اگر ما منتظر آینده‌ای بهتر هستیم، باید معترض باشیم و برای عدالت بجنگیم.
وقتی این کتاب را می‌خوانیم، می‌بینیم که پرچم خونین حسین همچنان دست به دست می‌چرخد و امروز بر دوش آن‌هایی است که جانشان را برای حفظ آزادی و عدالت فدا می‌کنند. شهیدان امروز ایران، وارثان این مسیر پر افتخارند؛ کسانی که همچون حسین و عباس، تشنه لبیک و تشنه آزادگی‌اند و برای تحقق آرمان‌های انسانی، تا آخرین قطره خون می‌جنگند.
نظر شما