به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، حجت‌الاسلام والمسلمین علی‌اصغر ظهیری در سخنرانی شب پنجم ماه محرم در هیئت خادم‌الرضا (ع) قم که در ورزشگاه شهید حیدریان قم برگزار شد، بر اهمیت آمادگی روحی و جسمی برای درک فیوضات دهه عاشورا تأکید کرد و گفت: بهره‌مندی حقیقی از مجالس سیدالشهدا (ع) در گرو دوری از گناه و کسب طهارت ظاهری و باطنی است.
بنابر روایت شبستان، وی تصریح کرد: باید از خداوند بخواهیم دل‌های ما را برای پذیرش معارف اهل بیت علیهم‌السلام نرم و چشم‌های ما را با اشک بر مصائب سیدالشهدا (ع) زنده کند.
این سخنران مذهبی با بیان اینکه حضور در مجالس حسینی و بهره‌برداری از آن، نیازمند حداقل‌هایی است، اظهار کرد: این مسئله فقط محدود به دهه اول محرم نیست و در هر امری که انسان به دنبال موفقیت است، باید مقدماتی فراهم سازد و بدون فراهم کردن شرایط، بهره‌ای حاصل نمی‌شود.
وی افزود: در دستگاه سیدالشهدا (ع)، کسانی که طالب فیض خاص هستند، باید از آلودگی‌ها فاصله بگیرند، به هر میزان که انسان از معصیت فاصله می‌گیرد، به همان میزان از رزق معنوی بهره‌مند می‌شود
حجت الاسلام ظهیری با اشاره به روایاتی از سیره معصومین (ع) گفت: در روایات آمده است که حتی ورود به حرم اهل بیت (ع) یا محضر امام معصوم، نیازمند طهارت جسمی است و طهارت باطنی نیز از شروط اصلی بهره‌مندی از معارف حسینی است و این طهارت جز با ترک گناه حاصل نمی‌شود.
این کارشناس مسائل دینی با تأکید بر اثرات دوگانه گناه در دنیا و آخرت، خاطرنشان کرد: گناه علاوه بر جزای اخروی، اثری دنیوی نیز دارد که حتی با توبه نیز از بین نمی‌رود و خداوند در توبه را باز گذاشته و حتی اگر بنده‌ای صدبار توبه خود را بشکند، باز هم پذیراست، اما آثار دنیوی گناه، چون نابسامانی در زندگی یا زخم‌های روحی و اجتماعی، با توبه به‌سادگی التیام نمی‌یابد.
حجت الاسلام ظهیری گفت: توبه‌ای که با عشق به سیدالشهدا (ع) همراه باشد، درهای رحمت الهی را به روی انسان می‌گشاید و حتی یک قطره اشک بر ابی‌عبدالله (ع) می‌تواند موجب گشایش‌های فراوان شود.
وی با اشاره به فرمایشات امیرالمؤمنین (ع) و امام مجتبی (ع) درباره حفظ حرمت حدود الهی، تأکید کرد: گناه مکرر، موجب برداشته شدن پرده‌های ستر و در نهایت رسوایی است و خداوند تا حد زیادی صبر می‌کند، اما وقتی آبرو رفت، نشانه آن است که گناه از حد گذشته است.
این سخنران مذهبی با یادآوری تأکید علما بر مراقبت جوانان نسبت به آثار دنیوی گناه، گفت: در هیئت خادم‌الرضا(ع) آنچه مورد توجه است، تربیت روحی و اخلاقی نسلی است که بداند با هر اشک بر سیدالشهدا (ع)، فرصتی برای توبه فراهم می‌شود، اما اثر گناه، تاوانی است که باید در همین دنیا پرداخت.
استاد حوزه علمیه قم گفت: گناه زندگی انسان را پیچیده می‌کند و برخی از پیامدهای آن را باید با صبر و مجاهدت تحمل کرد.
وی در ادامه با اشاره به جایگاه والای برخی از اولیای الهی، از جمله میرزا عبدالله تستری، نقل کرد: ایشان فرموده بود از زمان بلوغ تاکنون حتی مکروهی را هم انجام نداده‌ام و برخی در مواجهه با چنین حالاتی تعجب می‌کنند، در حالی که این سطح از پرهیزگاری و تقوا حاصل مجاهدت و مراقبت دائمی است.
حجت الاسلام ظهیری افزود: خیال گناه نیز بی‌خطر نیست و نمی‌توان آن را ساده گرفت و حتی در قرآن هم تأکید شده که خیالات، ولو در ظاهر دست انسان نیستند، اما باید کنترل شوند.
حجت الاسلام ظهیری در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به سیره عرفای بزرگی همچون شیخ جعفر مجتهدی اظهار کرد: این مرد بزرگ چهار سال در زندان عراق بود؛ پس از آزادی به نجف مشرف شد و چنان در ارتباط معنوی با امیرالمؤمنین (ع) قرار گرفت که می‌گفت در این مدت لب به لب با آن حضرت سخن می‌گفتم.
وی با تأکید بر اینکه زیارت کربلا آمادگی و اجازه می‌خواهد، گفت: برخی تنها برای انجام مناسک می‌روند، اما زیارت واقعی نیازمند عشق و حضور قلبی است و به نقل از مرحوم مقدس اردبیلی آمده که با یک وضو به کربلا مشرف می‌شد و با همان وضو بازمی‌گشت؛ چراکه در طول حضور خود در آن سرزمین مطهر، حتی مباحی هم انجام نمی‌داد.
این استاد حوزه علمیه قم با اشاره به برخی رفتارهای ناهنجار زائران در بین‌الحرمین، گفت: کربلا سرزمین اشک و ناله است؛ جایی که از لحظه ریخته‌شدن خون سیدالشهدا (ع) تا قیامت، صدای ضجه و گریه ملائکه از آن بلند است، حال چگونه می‌توان در چنین فضایی خنده کرد و عکس یادگاری گرفت؟
حجت الاسلام ظهیری ادامه داد: کسی که قصد زیارت واقعی دارد، باید با آمادگی درونی و قلبی مشرف شود و نقل است یکی از علما می‌گفت ماندن زیاد در کربلا ادب‌سوز است؛ زیرا نزدیکی زیاد، در صورت فقدان معرفت، حرارت رابطه عاشقانه را کاهش می‌دهد.
حجت الاسلام ظهیری با تأکید بر نقش اهل بیت (ع) در محافظت از دوست‌داران خود، تصریح کرد: کمترین اثر ارتباط صادقانه با سیدالشهدا (ع)، حفاظت در برابر وسوسه‌های شیطان است و اگر این ارتباط حقیقی و راستین باشد، انسان از لغزش‌ها مصون می‌ماند.
وی با اشاره به مقام طهارت اهل‌بیت(ع) گفت: آنچه اهل‌بیت (ع) را از انبیا متمایز می‌سازد، تنها عصمت نیست، بلکه طهارت واقعی است که در آیه شریفه «إِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنکُمُ الرِّجْسَ...» تجلی دارد و این طهارت، سطحی فراتر از عصمت و معصوم بودن است.
استاد حوزه علمیه قم با تأکید بر باز بودن باب توبه گفت: گناهکار هرچقدر هم آلوده باشد، راه بازگشت دارد و هیچ‌کس حق ندارد دریچه رحمت الهی را به روی بندگان خدا ببندد و پیامبر اکرم (ص) فرمود توبه، حتی بعد از ثبت گناه، قابل قبول است و اما عوارض گناه در زندگی باقی می‌ماند، همان‌طور که کسی اگر سمی بخورد و بعد توبه کند، هرچند توبه‌اش برای آخرت سودمند است، ولی باید با اثرات آن سم در دنیا دست و پنجه نرم کند.
اگر حر به کربلا نمی‌آمد، کتاب عاشورا ناقص می‌ماند و امام حسین (ع) جنگ را به تأخیر انداخت تا افراد جای خود را پیدا کنند و برخی شهدا مانند حر، روز عاشورا به سپاه امام پیوستندحجت الاسلام ظهیری با اشاره نقش حر در کربلا، گفت: اگر حر به کربلا نمی‌آمد، کتاب عاشورا ناقص می‌ماند و امام حسین (ع) جنگ را به تأخیر انداخت تا افراد جای خود را پیدا کنند و برخی شهدا مانند حر، روز عاشورا به سپاه امام پیوستند.
وی افزود: امام حسین (ع) سفره کربلا را برای همه باز گذاشت؛ از کودک شش‌ماهه و دختر خردسال تا پیرمرد ۹۰ ساله، و این یعنی که حتی گناهکاران نیز در این دستگاه جای دارند.
حجت‌الاسلام ظهیری در ادامه، درباره فاش کردن گناه در زندگی شخصی هشدار داد و گفت: متأسفانه در برخی پرونده‌های طلاق، افراد گذشته خود را به‌صورت بی‌مورد افشا می‌کنند و این امر باعث فروپاشی زندگی‌شان می‌شود و کسی که گناهی انجام داده، نباید خود را بی‌مورد لو بدهد.
ظهیری تأکید کرد: در مکتب اهل‌بیت(ع)، اعتراف به گناه برای عموم یا در برابر افراد، نه تنها جایز نیست، بلکه نکوهیده است و برخلاف باور کلیسایی در مسیحیت، که توبه با اعتراف نزد کشیش ممکن است، در اسلام، بهترین توبه، توبه‌ای است که فقط بین بنده و خدای متعال باشد.
این استاد حوزه علمیه قم به جوانان توصیه کرد که به‌جای ناامیدی، از درِ رحمت خدا وارد شوند و بدانند که توبه حقیقی، زمینه‌ساز آغازی نو در زندگی معنوی آنان است.
استاد حوزه علمیه قم با تاکید بر اهمیت حفظ حرمت نفس و ستر گناه نزد خداوند، اظهار کرد: خداوند متعال برای آبروی بندگان خود ارزش فراوانی قائل است و خوشا به حال کسانی که حتی اگر در خلوت مرتکب اشتباه شدند، حاضر نیستند پرده حرمت خود را بدَرند و عزت خویش را در نگاه خداوند از میان ببرند.
وی افزود: در آموزه‌های دینی ما، فاش‌کردن گناه نه‌تنها جایز نیست، بلکه مذموم است؛ چرا که خداوند غیور است و دوست ندارد حرمت بنده‌اش شکسته شود و باید بدانیم راه بازگشت همواره باز است؛ اما این مسیر نباید از کانال اعتراف علنی یا بازگویی گذشته‌های تلخ عبور کند.
نظر شما