این افراد به هیچ وجه قابل هدایت نیستند!

به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ،پیامبر (ص) می‌فرمایند: «اَشرافُ اُمَّتی حَمَلةُ القُرآنِ» شریفان امت من حاملان قرآنند. (خصال صدوق ۱/۷)

بنا بر روایت فارس،صفحه ۲۲۰ قرآن به موضوع ایمان آوردن به موقع اشاره می‌کند، ایمان آوردن و توبه بی موقع سودی ندارد و در این خصوص به جز قوم حضرت یونس که تا حدی به موقع به خدا ایمان آوردند، باقی اقوام تعلل کردند و وقتی بلا بر آنها نازل شد توبه کردند و ایمان آوردند و خدا هم نپذیرفت.البته قوم یونس هم چنین بودند و ایمان نیاوردند، حضرت هم آنها را نفرین کرد، اما وقتی نشانه‌هایی را دیدند و احساس کردند که می‌خواهد بلا نازل شود، بلافاصله توبه کردند و در لحظات آخر قبل از نزول بلا ایمان آوردند و خدا هم توبه آنها را پذیرفت.

خداوند در این آیات می‌فرماید که ایمان هنگامی با ارزش است که از روی اراده و انتخاب شخص صورت گیرد و نه از روی ترس و هنگام خطر و نزول بلا. حال خدا یه پیامبرش می‌فرماید که اگر مردم را با زور به ایمان دعوت کنی، نه ثواب دارد و نه فایده.اما هدایت از الطاف الهی است و کسی که با اختیار ایمان می‌آورد مورد لطف و عنایت خدا قرار می‌گیرد و کسی که ایمان نمی‌آورد خود را از الطاف خدا دور می‌کند و به درون چاه رجس و پلیدی سقوط می‌کند.یکی از راه‌های اصلی رسیدن به هدایت و معرفت، مطالعه در نظام خلقت است و خدا در این خصوص می‌فرماید که به شگفتی‌های آفرینش با تأمل بنگرید و نظم و نظام خلقت را دریابید، تا بفهمید این همه دقت و نظم و زیبایی آفریدگاری دانا دارد، حال کسی که با این همه نشانه باز هم ایمان نمی‌آورد دیگر قابل هدایت نیست.

آیات پایانی این صفحه به نوعی ناامیدی پیامبر درباره هدایت برخی افراد را نشان می‌دهد زیرا در مواجهه با آنان گفت: من در حقانیت دینم تردید ندارم و هرگز خدایان شما را نمی‌پرستم. خدایی که من می‌پرستم، زندگی و جان همه شما در دست اوست. پس چیزی را که برای شما سود و زیانی ندارد را نپرستید که در غیر این صورت از زیانکاران خواهی بود.در ادامه تلاوت ترتیل صفحه ۲۲۰ قرآن با صدای شهریار پرهیزکار تقدیم می‌شود.