در حالی که اداره‌کل هواشناسی چهارمحال و بختیاری با صدور هشدار سطح زرد از افزایش دمای محسوس و ماندگاری هوای گرم در استان خبر داده، شرکت توزیع نیروی برق نیز در همین روزها، از ادامه خاموشی‌ها به دلیل ناترازی تولید و مصرف برق خبر می‌دهد. ترکیبی که برای شهروندان، تنها یک معنا دارد: تابستانی طاقت‌فرسا، بی‌برق و بی‌پاسخگو.
وقتی گرما به بالاترین حد خود می‌رسد، انتظار مردم روشن است: حداقل در این ساعات بحرانی، برق قطع نشود. اما خلاف این انتظار، درست در گرم‌ترین بازه روز (۱۲ تا ۱۸)، بسیاری از مناطق استان با خاموشی مواجه‌اند؛ خاموشی‌هایی که به‌زعم شرکت برق، «ناگهانی» و در شرایط «اضطرار» است. آیا این یعنی ما هنوز در تابستان ۱۴۰۴، برای گرمای تابستان برنامه نداریم؟
این وضعیت، بار دیگر یک واقعیت تلخ را به ما یادآور می‌شود:
مدیریت بحران، جای خود را به عادی‌سازی بحران داده است.
خاموشی، دیگر استثنا نیست؛ قاعده‌ای تکرارشونده است.
و مردم، دوباره همان نسخه همیشگی را دریافت می‌کنند: صبر، همکاری، و صرفه‌جویی.
اما آیا همه مسئولیت متوجه مردم است؟
وقتی هواشناسی هشدار گرمای بی‌سابقه می‌دهد، آیا نباید اولویت قطع برق تغییر کند؟ آیا نباید برنامه‌ریزی‌ها، از پیش با دقت و دلسوزی تدوین شده باشند؟ و از همه مهم‌تر، آیا کسی هست پاسخ دهد اگر در این روزهای داغ، بیمار یا سالمندی بر اثر گرما آسیب دید، مسئولیت با کیست؟
در این میان، تنها چیزی که داغ نمی‌شود، پاسخگویی است.
و تنها چیزی که خاموش نمی‌شود، سکوت در برابر رنج مردم است.
امید آنکه مدیران استان، پیش از آنکه فصل تابستان به پایان برسد، فصلی تازه در مدیریت بحران و احترام به حقوق شهروندان باز کنند.
خاموشی در اوج گرما، یک حادثه نیست؛ نشانه‌ای است از اینکه زمان تغییر رسیده است.
نظر شما