خبرآنلاین استان سمنان- مرتضی دهرویه- صبح روز پنجشنبه ۲۳ مرداد، نسیم ملایمی بر دشت‌های کویری استان سمنان وزید، اما در دل این نسیم، بوی اشک و عطر صلوات پیچیده بود. امروز، اربعین حسینی بود؛ روزی که فاصله‌ها رنگ می‌بازند و قلب‌ها یک مسیر را پیدا می‌کنند. این مسیر، اگرچه روی نقشه از کربلا دور است، اما در جان و دل مردم، فقط چند قدم تا گنبد طلای حسین(ع) فاصله دارد.
اربعین امسال در استان سمنان در ۵۵ نقطه برگزار شد؛ ۱۸ مسیر در قلب شهرهای کوچک و بزرگ، و ده‌ها مسیر دیگر در روستاهایی که شاید نامشان روی نقشه کوچک باشد، اما نام حسین(ع) در قلبشان بزرگ و جاویدان است.
راهپیمایی‌ها از ساعات ابتدایی روز آغاز شد. از خانه‌های ساده و کوچه‌های باریک، از مسجدها و حسینیه‌ها، مردم آرام‌آرام به خیابان آمدند. پیرمردانی که عصا به دست داشتند، با چهره‌هایی که چین و چروک‌شان روضه‌ای نانوشته بود. کودکان خردسالی که با چادرهای کوچک سیاه، به مادرانشان چسبیده بودند و گاهی با دستان کوچکشان علم‌های سبز و مشکی را محکم می‌گرفتند. جوانانی که زیر آفتاب داغ، بی‌پروا قدم برمی‌داشتند و هر گامشان را با ذکر «یا حسین» همراه می‌کردند.
در مسیرها، موکب‌هایی چون چشمه‌های حیات، یکی پس از دیگری برپا شده بود. مردان و زنان خادم، با لبخندی از جنس ارادت، لیوان‌های چای داغ، شربت‌های خنک و خرمای نذری را به دستان زائران می‌دادند. گاهی صدای همهمه کودکان در کنار صدای نوحه مداحان، صحنه‌ای می‌ساخت که دل هر رهگذری را می‌لرزاند. در برخی موکب‌ها، خادمان با ذکرخوانی و مداحی، مسیر را به بخشی از جاده نجف تا کربلا بدل کرده بودند؛ جاده‌ای که هرکس قدم در آن می‌گذارد، با تمام وجود حس می‌کند به کاروان حضرت زینب(س) پیوسته است.
در سمنان، راهپیمایی باشکوه از میدان امام علی(ع) آغاز شد. آفتاب نیمروز گرمای خود را بی‌دریغ بر چهره‌ها می‌ریخت، اما عرقی که بر پیشانی‌ها می‌نشست، بوی عشق می‌داد نه خستگی. صف‌های طولانی عزاداران، آرام و با وقار، مسیر تا مصلی را پیمودند. در میانه مسیر، صدای طبل‌ها و سنج‌ها با نوحه‌های سوزناک درهم می‌آمیخت و گاهی هم‌خوانی جمعیت، بغض‌ها را می‌شکست.
نوای مداحان و اشک‌های زائران، فضایی ساخت که گویی همه در صحن حرم امام حسین(ع) ایستاده‌اند. مادرانی که کودکانشان را در آغوش داشتند، با نگاه به آسمان و زیر لب دعا می‌کردند تا روزی فرزندانشان این مسیر را در خاک کربلا بپیمایند. پیرزنان و پیرمردانی که قامتشان خمیده بود، اما روحشان جوان و پرشور، با هر «لبیک یا حسین» جان تازه‌ای می‌گرفتند.
این تنها سمنان نبود که امروز چنین عاشقانه در سوگ اربعین ایستاد. دامغان، شاهرود، گرمسار، مهدیشهر، آرادان و میامی، هرکدام جلوه‌ای از عشق را به نمایش گذاشتند. در روستاهای کوچک، حتی با جمعیتی اندک، اما با دلی بزرگ، علم‌ها برافراشته شد و نخل‌ها به حرکت درآمدند.
روز پنجشنبه، استان سمنان نه یک پهنه جغرافیایی، که دریایی از اشک و عشق بود؛ دریایی که موج‌هایش با هر قدم به سمت کربلا می‌رفت. و این رسم هر ساله است؛ رسمی که نه خستگی می‌شناسد، نه فاصله و نه گذر زمان. تا حسین هست، این راه ادامه دارد، و تا اربعین هست، عاشقانش هر سال دوباره متولد می‌شوند.
»عکس ها: حسین سالار و علی خرسندی
نظر شما