به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین به نقل از برنا، رضا صدیق، منتقد سینما با پیش‌بینی فیلم‌هایی که احتمال دارد گزینه اسکار ۲۰۲۶ سینمای ایران باشند گفت: در پرسش شما سه فیلم «زن و بچه»، «پیرپسر» و «غریزه» مطرح شدند. از بین چند فیلم نام‌برده، پیرپسر هم از نظر روایت سینمایی و هم فضاسازی، قد و قواره سینمایی‌تری دارد؛ به همین دلیل نماینده شریف‌تری برای حضور در اسکار ۲۰۲۶ خواهد بود.
وی ادامه داد: البته این حضورها اهمیت جدی ندارند، چرا که مناسبات سیاسی نقش تعیین‌کننده‌ای دارند. امسال هم قطعا جمهوری‌خواهان برای مخالفت با ترامپ و دموکرات‌ها سعی می‌کنند فیلم‌هایی را که از کشورهای ممنوع‌الورود می‌آیند بیشتر مورد توجه قرار دهند. نمونه‌اش فیلم «فروشنده» اصغر فرهادی بود که دقیقا به همین دلیل در آن سال دیده شد.
مناسبات سیاسی نقش تعیین‌کننده‌ای در اسکار دارند
این منتقد سینما درباره جایگاه آثار ایرانی در جشنواره‌های بین‌المللی عنوان کرد: به طور کلی مناسبات سیاسی در جشنواره‌ها و فستیوال‌های جهانی نقش مهمی دارند و نباید آنها را بیش از اندازه بزرگ کرد. حضور یک فیلم در این رویدادها به تنهایی تفاوتی در وضعیت کلی و نجات سینمای ایران ایجاد نمی‌کند. با این حال، اگر قرار باشد فیلمی از ایران در اسکار شرکت کند، «پیرپسر» به دلیل روایت سینمایی منسجم، دارا بودن استانداردهای جهانی و قابلیت بین‌المللی شدن، انتخاب درخورتری خواهد بود.
شناخته‌شده‌بودن چهره‌ها تضمین انتخاب نیست
صدیق در پاسخ به این پرسش که آیا حضور چهره‌هایی چون پیمان معادی و پریناز ایزدیار می‌تواند شانس فیلم «زن و بچه» را برای اسکار بیشتر کند، توضیح داد: در ابتدا هیچ‌کدام از این چهره‌ها شناخته‌شده نبودند. درست است که در فیلم سعید روستایی حضور پیمان معادی و پریناز ایزدیار را داریم، اما در مقابل لیلا حاتمی نیز حضور دارد که خود یک چهره بین‌المللی و شناخته‌شده است. همان‌طور که اصغر فرهادی با اولین فیلمش توانست توجه‌ها را به شهاب حسینی جلب کند، در حالی که پیش از آن او در سطح جهانی ناشناخته بود. در کل می‌خواهم بگویم حضور چهره‌ها همیشه در این معادلات به‌تنهایی تعیین‌کننده نیست. این حرف‌ها بیشتر نشان‌دهنده ملاحظات غیرسینمایی است که در روند انتخاب‌ها نقش‌آفرینی می‌کنند.
انتخابی که شائبه‌ها را کاهش می‌دهد
این منتقد سینما درباره انتقال مسئولیت انتخاب نماینده ایران در اسکار از بنیاد فارابی به خانه سینما بیان کرد: به نظر من این موضوع کمی تنش را کم می‌کند. وقتی فارابی انتخاب می‌کرد، هر تصمیمی که گرفته میشد شائبه ایجاد می‌کرد. اگر فیلمی نادیده گرفته میشد، می‌گفتند فارابی آن را کنار گذاشته است. هرچند هیئتی که فارابی انتخاب می‌کرد افراد سینمایی بودند، اما همیشه یک دیواری به وجود می‌آمد. حالا که این مسئولیت به خانه سینما سپرده شده، شائبه‌ها کمتر خواهد شد، چون صنف سینما خودش انتخاب می‌کند.
صدیق در پایان درباره روند انتخاب فیلم توسط خانه سینما توضیح داد: به نظرم نوع انتخاب اهمیت زیادی دارد. تفاوت اصلی در این است که آیا خانه سینما قصد دارد هیئتی محدود تشکیل دهد یا مانند آکادمی اسکار، رای‌گیری گسترده‌ای برگزار کند. اگر تنها پنج یا شش سینماگر برای انتخاب فیلم دخیل باشند، همان تک‌سلیقگی گذشته تکرار می‌شود، اما اگر از صنوف مختلف مانند کارگردانان، تهیه‌کنندگان و دیگر گروه‌ها تعداد بیشتری درگیر شوند و رای‌گیری شفاف انجام گیرد، نتیجه بسیار معتبرتر و قابل‌اعتمادتر خواهد بود.
۲۴۲۲۴۳
نظر شما