ریحانه اسکندری: دیروز، دهم شهریور، هتل اسپیناس پالاس تهران میزبان هزاران عاشق دنیای جادویی هری پاتر بود؛ جایی که موسیقی متن هشت فیلم مجموعه هری پاتر، زنده و با ارکستر سمفونیک اجرا شد و سکانس‌های خاطره‌انگیز روی پرده بزرگ سینما به نمایش درآمد. اتفاقی که به دست گروه ارکستر و مسئولان برگزاری این اجرا تجربه‌ای فرهنگی و هنری فراتر از یک کنسرت موسیقی و سینما برای مخاطبان ایرانی خلق کرد.
فضای سالن پر از جزئیات جادویی بود؛ از پاتر هدهای متنوع تا چوب دستی‌های رون ویزلی و هرمینی گرنجر که دست کودکان و بزرگ‌ترها را پر کرده بود. هنگام کنترل بلیت‌ها، گروهی از علاقه‌مندان ورد اکسپکتو پاترونوم را با هم تکرار می‌کردند و لحظات پیش از ورود به سالن، حس یک ماجراجویی واقعی را منتقل می‌کرد. زوج‌هایی با لباس‌های هری پاتری و کودکان کوچک با کلاه‌های نمادین، همه یکپارچه با شور و اشتیاق در سالن حاضر شدند.
اجرای موسیقی توسط یک ارکستر سمفونیک بزرگ با بیش از ۱۰۰ نوازنده و گروه کر انجام شد. رهبر ارکستر سینا خیرآبادی، مدیر هنری سینا صالحی و تهیه‌کننده وحید خالقی با برنامه‌ریزی دقیق، مجموعه‌ای از قطعات نمادین و برجسته چهار آهنگساز هری پاتر، جان ویلیامز، پاتریک دویل، نیکلاس هوپر و الکساندر دسپلا را به نمایش گذاشتند. اجرای قطعه «تم هدویگ» با نمایش سکانس ابتدایی فیلم هری پاتر و سنگ جادو، تماشاگران را به دنیای جادویی بازگرداند و فضای نوستالژیک قدرتمندی خلق کرد.
در طول کنسرت، زمانی که به اجرا به موسیقی قسمت‌های پایانی نزدیک می‌شدیم همه چیز به شدت حماسی و احساسات برانگیز می‌شد. قطعات حماسی که مربوط به نبردهای پایانی هاگوارتز با لرد ولدرمورت است، مانند «Statues» و «Courtyard Apocalypse» حس عاطفی عمیقی ایجاد کرد.
برخی از حضار در لحظات پایانی احساساتی بودند و اشک می‌ریختند و حماسه با دوئل پایانی هری و لرد ولدرموت که هم‌زمان با کشته شدن مار او توسط نویل لانگ باتم است کامل می‌شد.
لحظات پایانی با نمایش یادبود شخصیت‌ها و چراغ قوه‌های روشن شده مخاطبان، یادآور صحنه معروف مرگ دامبلدور، شور و اشک را با هم ترکیب کرد. مخاطبان از تلفن همراه خود به عنوان چوب‌دستی‌های جادویی استفاده کردند و همان‌طور که دانش‌آموزان هاگوراتز در شب مرگ دامبلدور در صحنه‌ای نمادین آسمان شب را با جادو روشن کردند، آن‌ها نیز با چراغ قوه‌ها باعث طلوع نور در سالن تاریک محل اجرا شدند. در میان تمام اسامی که به عنوان یادبود روی تصویر آمد، از مایکل گامبون، رابی کالترین تا مگی اسمیت، وقتی نام آلن ریکمن به نمایش درآمد، صدای جیغ و تشویق به شکل متفاوت‌تری سالن را پر کرد؛ ترکیبی از عشق، احترام و نوستالژی به یکی از محبوب‌ترین شخصیت‌های این مجموعه که هر بیننده‌ای را مبهوت کرد.
این کنسرت نه تنها موسیقی و تصاویر خاطره‌انگیز را ترکیب کرد، بلکه نوستالژی و تجربه جمعی طرفداران را به اوج رساند؛ تجربه‌ای که فراتر از یک رویداد هنری معمولی، به یک سفر احساسی و جادویی برای همه مخاطبان تبدیل شد.
۵۹۲۴۴
نظر شما