به گزارش خبرآنلاین، به نقل از روزیاتو، خدمه این هواپیما شامل خلبان، فرمانده هواپیما که خود خلبان آموزش‌دیده‌ای است، ناوبر، اپراتور رادار و افسر جنگ الکترونیک می‌شوند.
بمب‌افکن بی-۵۲ راحت‌ترین هواپیمای نیروی هوایی برای پرواز نیست؛ خدمه مجبورند روی میز کار خود خم شوند، دستشویی‌ها حریم خصوصی کمی دارند و تنوع غذایی بسیار محدود است. این شرایط، زمانی دشوارتر می‌شود که خدمه ناچارند تا ۲۴ ساعت پیاپی در هواپیما بمانند؛ حتی در یک مورد گزارش شده که پرواز بی-۵۲ بیش از ۳۳ ساعت بدون فرود ادامه داشته است.
وقتی بمب‌افکن بی-۵۲ برای نخستین بار به خدمت گرفته شد، توپچی در قسمت انتهایی هواپیما مستقر بود. بعدها او به جلوی هواپیما و در کنار سایر خدمه قرار گرفت، اما در نهایت این جایگاه به‌طور کامل حذف شد و جای خود را به یک سامانه دفاعی کنترل آتش داد. در طراحی فعلی بی-۵۲، خدمه به این شکل مستقر می‌شوند: خلبان و کمک‌خلبان در عرشه بالایی قرار دارند و در عرشه پایینی دو اپراتور سامانه ناوبری بمب و افسر جنگ الکترونیک فعالیت می‌کنند.
این بخش «ایستگاه نبرد» نامیده می‌شود و هر خدمه جایگاه مخصوص خود با تجهیزات مختلفی از جمله نمایشگرهای رادار، سامانه‌های ارتباطی و کنترل‌های متنوع دارند. قرار است در مدل‌های آینده، جایگاه اپراتور رادار نیز حذف شود و تعداد خدمه به چهار نفر کاهش یابد.
در کابین اصلی، فرمانده و خلبان در کنار یکدیگر می‌نشینند، درست شبیه به هواپیماهای مسافربری. آن‌ها از طریق رادیوهای تعبیه‌شده در کلاه‌هایشان به‌طور مداوم با سایر اعضای خدمه در ارتباط هستند. وظایف اصلی آن‌ها شامل رساندن بمب‌افکن به موقعیت هدف، مدیریت پرواز و فرماندهی کل مأموریت است. با وجود این‌که بی-۵۲ یکی از قدیمی‌ترین جت‌های نظامی فعال به شمار می‌رود، همچنان قرار است این هواپیما و خدمه‌اش تا دهه ۲۰۵۰ نیز در خدمت باقی بمانند.
۵۸۵۸
نظر شما