به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، رضا کیانیان در نشستی آموزشی نخستین قدم برای بازیگری را مطالعه تجربیات دیگران دانست و گفت: «یکی از راه‌هایی که می‌توانید بدانید دیگران چگونه وارد سینما شدند، خواندن مصاحبه‌ها و کتاب‌هایی است که درباره مسیرشان نوشته‌اند. من هنوز هم بعد از این همه سال از تجربه‌های دیگران در نوشته‌هایشان استفاده می‌کنم.»
او با اشاره به کتاب «شعبده بازیگری» توضیح داد: «بازیگری سه ستون دارد؛ روایت، کودکانه زیستن و شعبده. باید بتوانی خوب روایت کنی و مخاطب را جذب کنی. مهم‌تر از گفتن، شنیدن است. باید یاد بگیریم خوب بشنویم و خوب ببینیم.»
غلبه بر خجالتی بودن با بازیگری
کیانیان با اشاره به کودکی خود گفت: «من خجالتی‌ترین عضو خانواده بودم و حتی گاهی از شدت خجالت در صندوقچه خانه پنهان می‌شدم. بازیگری کمک کرد بر این ویژگی غلبه کنم.»
او منحصر به فرد بودن را اصل دیگر بازیگری دانست و افزود: «در بازیگری نباید شبیه دیگران باشید. هر کس یگانه است و هیچ دو نفری مثل هم نیستند. باید یگانگی خودت را پیدا کنی. اگر می‌خواهی بازیگر شوی، ابتدا باید خودت را بشناسی و ماسک‌هایی را که سال‌ها بر صورتت گذاشته‌اند برداری.»
کودکانه زیستن در بازیگری
این بازیگر با تأکید بر اهمیت «کودکانه زیستن» گفت: «کودک از کسی نمی‌ترسد، بی‌پرده زندگی می‌کند، خودش است و کنجکاوانه به همه چیز نگاه می‌کند. بازیگر هم باید همین‌طور بی‌پروا باشد و جامعه‌اش را خوب تماشا کند. به نظر من روایت کردن، کودکانه زیستن و شعبده کردن سه اصل اساسی بازیگری هستند.»
تجربه‌های پشت صحنه؛ از مختارنامه تا کیمیا
کیانیان به تجربه‌های خود در طراحی صحنه، لباس و گریم اشاره کرد و خاطره‌ای از سریال «مختارنامه» گفت: «طراح صحنه تختی بزرگ برای نقش من ساخته بود. درباره گریم هم ۱۵ روز با عبدالله اسکندری بحث کردیم تا به نتیجه برسیم. حتی برای کجی بینی‌ام ایده دادم تا یادآور راه راست باشد. ایده دادن بازیگر برای نقش خودش اهمیت دارد.»
او همچنین به فیلم «کیمیا» اشاره کرد و گفت: «قرار بود عزت‌الله انتظامی آن نقش را بازی کند، اما درگیر پروژه دیگری بود و نقش به من رسید. ایده‌هایی که دادم پذیرفته شد و در نهایت برای این فیلم نامزد دریافت جایزه از جشنواره فجر شدم. این را من شعبده‌بازی در بازیگری می‌نامم.»
«نمایش است، زندگی کردن نیست»
بازیگر «روبان قرمز» درباره رویکردش به نقش‌ها توضیح داد: «من نقش یک افغان را بازی می‌کردم اما با لهجه صحبت نکردم. به نظرم اگر لهجه می‌گرفت، مخاطب به او گوش نمی‌داد. بازیگری زندگی کردن نیست، نمایش است. نباید در نقش غرق شد، چون از خود واقعی دور می‌شویم.»
مسیر دشوار ورود به سینما
کیانیان با مرور علاقه کودکی‌اش به تئاتر گفت: «از همان دوران دبستان عاشق بازیگری بودم. اما برای ورود به سینما همه کار کردم؛ از دستیاری طراح صحنه تا طراحی لباس و تولید. حتی زمانی کت دو ستاره سابق سینما را نگه می‌داشتم تا بپوشند. می‌خواهم بگویم ورود به سینما نیاز به تلاش از پایین‌ترین مراحل دارد.»
نقش‌های چندبُعدی و خاطراتی با بزرگان
او علاقه خود را به نقش‌های خاکستری و چندبُعدی چنین توضیح داد: «همیشه تلاش می‌کنم نقش‌هایم تکراری نباشند. مثلاً در آژانس شیشه‌ای، در مقابل حاج کاظمِ پرویز پرستویی که نماد احساسات بود، نقش من نماد عقلانیت شد.»
کیانیان همچنین گفت: «بعد از بازی در کیمیا، ناصر تقوایی و فریدون جیرانی برایم پیام‌های تحسین‌آمیز فرستادند. تفاوت نقش‌ها برایم اهمیت زیادی دارد. هیچ وقت برای دیده شدن بازی نکرده‌ام؛ فقط برای لذت بردن و عشق به نقش روی صحنه و مقابل دوربین می‌روم.»
از «هامون» تا نگاه به سینمای تلخ
او با اشاره به ماجرای انتخاب نشدنش برای نقش علی عابدینی در فیلم هامون گفت: «داریوش مهرجویی باور نمی‌کرد بازیگر نمایش می‌سی‌سی‌پی من باشم. در نهایت هم منصرف شد و نقش به من نرسید.»
کیانیان درباره سینمای تلخ نیز گفت: «از فیلم‌های تلخ متنفرم. این فیلم‌ها به ما القا می‌کنند اوضاع تغییرناپذیر است و فقط حکم محکومیت می‌دهند. من حتی تلخ‌ترین خاطرات زندگی‌ام را طوری تعریف می‌کنم که دیگران بخندند.»
در پایان نشست، رضا کیانیان طی چهار ساعت به پرسش‌های هنرجویان درباره بازیگری در تئاتر و سینما پاسخ داد.
5959
نظر شما