مطبوعات در همه جای دنیا نقش روشنگری و رسالت پیام‌رسانی به آحاد جامعه را دارند. اصولاً جوامع نظارت بر مسائل سیاسی، اجتماعی و اقتصادی خود را به دست اصحاب رسانه می‌سپارند و توقع می‌روند که اصحاب رسانه با آزادی وصراحت هر چه تمام‌تر مسائل روزمره را در این راستا شفاف‌سازی کنند اما در جامعه‌ای که روزنامه‌نگاران نتوانند آنطور که باید به مسائل سیاسی، اجتماعی و اقتصادی جامعه بپردازند و صرفاً مختص به یک خط فکری شوند نمی‌توان انتظار داشت که در آن جامعه مطبوعات به سمت و سویی که باید می‌رود. جهتی که شایسته یک جامعه است.
چه رسد به جامعه‌ای اسلامی که بر پایه اصول و اخلاقیات بنا شده است. خبرنگاران و روزنامه‌نگاران نیز در این میان باید از اطمینان لازم برای ادامه شغل برخوردار باشند در حال حاضر شاهد هستیم که امنیت شغلی و نیز اطمینان قضایی نیز در این رابطه توانسته تأثیرات شگرف خود را بر اصحاب رسانه بگذارند.
مثبت یا منفی به هر حال در هر دو صورت روزنامه نگاران تحت تأثیر هستند.
نکته دیگری که باز در این میان مهم به نظر می‌رسد آن است که اصحاب رسانه می‌خواهند که از یک شخصیت ثابت در قلم برخوردار باشند و در این راستا اگر با فشار سیاسی روبه‌روشوند، هویت رسانه‌ای و شغلی خود را از دست داده و شخصیت نوشتاری آنها خدشه‌دار می‌شود این در حالی است که از رخدادهایی چون زندانی شدن نیز مصون نخواهند بود.
در این رابطه باید بگویم که این مسئله تنها برای روزنامه‌نگاران نیست بلکه همه اقشار جامعه در صورتی که نتوانند در حیطه شغلی خود به درستی و طبق موازین فعالیت کنند دچار این عدم مصونیت خواهند شد. به هر حال مطبوعات باید اغناکننده نیاز مخاطبین در رابطه با مسائل روز در دنیا و به‌خصوص در کشور باشند مسائلی که قطعاً همه ما می‌دانیم که در زندگی همه ما تأثیرگذار است.
متأسفانه گاهی به اشتباه هر گونه ناهنجاری وبی تدبیری در مسائل مختلف به مطبوعات نسبت داده می‌شود و مطبوعات در این زمینه مورد مؤاخذه قرار می‌گیرند این در حالی است که هر مسئولی باید بداند که در برابر اعمال درست و خطای خود باید مورد مواخذه قرار گیرد و این حق طبیعی مردم است که از طریق مطبوعات موضوعات را پیگیری نمایند . از طرفی دیگر می‌دانیم که در حال حاضر آن فضایی که لازم است در حوزه مطبوعات وجود ندارد.
مطبوعات باید بتوانند نقش ملی و میهنی خود را ایفا نمایند و باید بدانیم که در این حوزه مسئولان هم نقش به سزایی را ایفا می‌کنند. بهتر است باور‌ها تغییر یابد باید مسئولان بدانند که باید پاسخگوی عمل خود باشند وممکن است مطبوعات عاملی برای پیگیری باشد. در ادامه می‌توان این توقع را از مسئولان داشت که فضایی را ایجاد کنند تا مطبوعات بتوانند آزادانه افکار عمومی را اغنا کنند باید در نظر داشت که این مسئله تنها از دست مسئولان سیاسی کشور بر می‌آید و آزادی مطبوعات در هر حد و اندازه بستگی به نظریات و تفکرات این افراد دارد.
از طرفی دیگر در حال حاضر شاهدیم که جامعه به سمت و سویی در حرکت است که مطبوعات دولتی در صدر و اولویت قرار می‌گیرند. به نظر می‌رسد که اصولی‌ترین روش برای داشتن مطبوعاتی آزاد در کشور داشتن مطبوعات آزاد و خصوصی است. با این روش می‌توان ادعا کرد که مطبوعات آزاد وجود دارد. اما اگر قرار باشد مطبوعات دولتی باشند و تنها جهت و سمت و سوی دولت را هواداری کنند نمی‌توان ادعا کرد که مطبوعات منتقدانه در جامعه ایفای نقش می‌کنند.
مطبوعات دولتی هم باید در نظر داشته باشند که در چارچوبی دولتی قدم بر ندارند باید اظهار نظرات خود را وسیع کنند و منعکس کننده همه جریانات باشند. نباید صرفاً حامی دولت باشند و از طرفی دیگر نباید مطبوعات به مطبوعات دولتی مختصر شود. مطبوعات خصوصی هم می‌توانند به اندازه مورد نظر در جامعه تأثیرگذار باشند.
نماینده مجلس شورای اسلامی
نظر شما