ایمان گودرزی؛رضا درویش پس از حدود چهار سال حضور پرحاشیه در رأس مدیریت باشگاه پرسپولیس، بالاخره از این تیم جدا شد؛ پایانی نه‌چندان غافلگیرکننده برای مدیری که روزی با لقب «پرز پرسپولیس» شناخته می‌شد، اما در نهایت با فشار سنگین هواداران و ناکامی‌های پی‌درپی، صندلی‌اش را از دست داد.
درویش در دی ۱۴۰۰ با حکم رسمی وزارت ورزش به عنوان مدیرعامل پرسپولیس منصوب شد؛ مدیری آرام در ظاهر، اما جاه‌طلب در تصمیم‌گیری. او در روزهای ابتدایی ورودش وعده ثبات مالی و بازگشت پرسپولیس به روزهای طلایی را داد، اما در عمل، یکی از پرچالش‌ترین دوران‌های تاریخ باشگاه را رقم زد.
از تیم کهکشانی تا سه‌گانه رؤیایی
شروع دوران درویش با ناکامی در کسب قهرمانی لیگ بیست‌ویکم همراه شد، اما او در اولین تابستان مدیریتی‌اش دست به خریدهایی زد که در تاریخ باشگاه ماندگار شدند. بازگشت علیرضا بیرانوند، جذب مرتضی پورعلی‌گنجی، گئورگی گولسیانی، یورگن لوکادیا و شیخ دیاباته، نوید ساخت تیمی پرستاره را می‌داد.
نتیجه شگفت‌انگیز بود؛ پرسپولیس در فصل بیست‌ودوم با یحیی گل‌محمدی توانست سه‌گانه تاریخی لیگ، جام حذفی و سوپرجام را به دست آورد. درویش در اوج محبوبیت قرار گرفت و برخی رسانه‌ها از او به عنوان «پرزِ پرسپولیس» یاد کردند.
اما این اوج، مقدمه سقوط بود.
جدایی یحیی و آغاز بی‌ثباتی روی نیمکت
اختلافات میان درویش و یحیی گل‌محمدی خیلی زود علنی شد. گل‌محمدی به مدیریت درویش در زمینه پرداختی‌ها و انتقالات انتقاد داشت. در نیم‌فصل بعد، او استعفا داد و مدیرعامل سراغ اوسمار ویه‌را رفت. با وجود قهرمانی مجدد در لیگ، روابط دو طرف به بن‌بست رسید و اوسمار هم پرسپولیس را ترک کرد.
سپس درویش در یکی از جنجالی‌ترین تصمیم‌های دوران مدیریتش، خوان کارلوس گاریدو را روی نیمکت نشاند؛ مربی‌ای که تنها تا هفته سیزدهم دوام آورد و با نتایج ضعیف در آسیا و لیگ، خیلی زود برکنار شد. پس از چهل روز بلاتکلیفی، درویش اسماعیل کارتال، سرمربی سابق فنرباغچه را به تهران آورد؛ گزینه‌ای که در ابتدا با استقبال مواجه شد اما در نهایت دو جام دیگر را از دست داد تا پرسپولیس وارد بحرانی تازه شود. آخرین تیر درویش حضور وحید هاشمیان روی نیمکت این تیم بود که نتایج ضعیف سرخ پوشان؛ هوادران را به یک راه حل رساند؛ رضا درویش، عزیز دلم، برو دیگه! البته نه به این سبک و سیاق!
نقل‌وانتقالات پرانتقاد؛ از ستاره‌های جداشده تا خریدهای بی‌ثمر
درویش هرگز نتوانست ثبات را در بازار نقل‌وانتقالات حفظ کند. جدایی چهره‌هایی چون علیرضا بیرانوند، مهدی ترابی و دانیال اسماعیلی‌فر شوک بزرگی برای هواداران بود؛ مخصوصاً وقتی مقصد بعدی آن‌ها تراکتور تبریز شد.
در مقابل، خریدهایی مثل لوکاس ژوائو، ایوب العلمود و حتی سردار دورسون نتوانستند توقعات را برآورده کنند. هواداران در فضای مجازی درویش را عامل ضعف تیم دانستند و شعار «درویش حیا کن، پرسپولیس را رها کن» در هر بازی به گوش می‌رسید.
درویش در واکنش به انتقادها اعلام کرد که «پرسپولیس برای رعایت قانون سقف بودجه ناچار به جدایی برخی بازیکنان شده است»، اما این توضیح هم نتوانست خشم هواداران را فروبنشاند.
مدیریت پرحاشیه و اتهام به پروژه «قربانی‌سازی»
یکی از انتقادهای اصلی به درویش، نحوه برخوردش با کادر فنی بود. پس از ناکامی‌های اخیر، بسیاری از نزدیکان باشگاه مدعی شدند تیم رسانه‌ای وابسته به اطرافیان درویش، فضایی هدفمند علیه سرمربیان ایجاد کرده تا مدیرعامل از فشار افکار عمومی فرار کند.
این پروژه موسوم به «قربانی‌سازی»، باعث شد هواداران باور کنند مدیرعامل به جای پذیرش مسئولیت، ترجیح می‌دهد با تغییر مربیان زمان بخرد. همین مسئله در هفته‌های پایانی دوران کاری‌اش تبدیل به آتشی شد که کل جایگاه مدیریتی او را سوزاند.
کارنامه درویش در یک نگاه
-
۲ قهرمانی در لیگ برتر
-
۱ قهرمانی در جام حذفی
-
۱ قهرمانی در سوپرجام
در مجموع، رضا درویش طی حدود ۴ سال حضور در پرسپولیس موفق شد کسب کند.
او در همین مدت با پنج سرمربی کار کرد؛ یحیی گل‌محمدی، اوسمار ویه‌را، خوان کارلوس گاریدو، اسماعیل کارتال و وحید هاشمیان.
در کنار ناکامی‌ها، جذب بازیکنانی چون اوستون اورونوف، عبدالکریم حسن و گئورگی گولسیانی از نکات مثبت مدیریتش بود.
اما در نقطه مقابل، از دست دادن ستاره‌ها، بی‌ثباتی نیمکت، اختلافات داخلی و مدیریت ارتباطی ضعیف باعث شد دوران درویش در نهایت با نارضایتی عمومی به پایان برسد.
پایان یک دوران فرسایشی، آغاز یک بازسازی
با برگزاری جلسه هیأت‌مدیره پس از باخت پرسپولیس مقابل خیبر، استعفای رضا درویش پذیرفته شد تا یکی از طولانی‌ترین و جنجالی‌ترین دوره‌های مدیریتی تاریخ پرسپولیس به پایان برسد. حالا همه چشم‌ها به وزارت ورزش دوخته شده تا ببینند مدیرعامل جدید چه کسی خواهد بود و آیا او می‌تواند اعتماد ازدست‌رفته هواداران را بازگرداند یا نه؟
پرسپولیس در آستانه فصلی تازه قرار دارد؛ فصلی که بدون تغییر نگرش مدیریتی، بعید است به روزهای پرافتخار گذشته بازگردد.
۲۵۷ ۲۵۱
نظر شما