به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین روزنامه فرهیختگان نوشت:
اولین انگیزه، تلاش برای حفظ بدنه اجتماعی اصلاح‌طلبان است که در انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۴۰۳ در کمپین انتخاباتی پزشکیان وارد شدند. در آن انتخابات اصلاح‌طلبان با حمایت از پزشکیان توانستند بخشی از رأی‌دهندگان ناراضی از شرایط کشور را پای صندوق بیاورند. اکنون با گذشت زمان و مواجهه دولت با چالش‌های اجرایی ممکن است برخی از این حامیان احساس ناامیدی کنند. تکرار روایت‌های گذشته مانند ادعای تقلب ۸۸ با این هدف صورت می‌گیرد که به‌عنوان ابزاری برای مرزبندی با دولت عمل کرده و این بدنه را به نفع اصلاح‌طلبان رادیکال نگه دارد.
این رویکرد همچنین می‌تواند با هدف تقابل با دولت صورت گرفته و به تلاشی برای براندازی دولت نیز تعبیر شود. جریان اصلاح‌طلب با استفاده از بلندگوی تندروی کروبی می‌خواهد مسیر امتیازگیری از دولت را فراهم آورده و درصورتی‌که دولت پزشکیان به این امتیازات تن ندهد، دامنه رادیکالیسم در کشور را گسترش دهد و بدیهی است که اولین قربانی رادیکالیسم دولت است که متحمل هزینه‌های مختلف سیاسی، اجتماعی و اقتصادی خواهد شد.
دومین انگیزه، مرتبط با درک آن‌ها از فضای اجتماعی کشور است. آن‌ها گمان می‌کنند جامعه ایران پس از اعتراضات مختلف و تغییرات اقتصادی - اجتماعی در سال‌های اخیر به سمت قطبی‌سازی بیشتری حرکت کرده است. در چنین فضایی جریان اصلاح‌طلبی می‌خواهد صدایی داشته باشد تا با لحن تندتر سخن گفته و بدنه‌ای را جذب کند که از راهکارهای میانه فاصله گرفته‌اند. کروبی با سابقه حضور در اعتراضات ۸۸ شخصیتی است که اصلاح‌طلبان رادیکال گمان می‌کنند می‌تواند به‌عنوان چنین صدایی عمل کند.
سومین انگیزه، فشار بر طیف میانه اصلاح‌طلبان منتقد به دولت است. تکرار ادعای تقلب می‌تواند پیامی به میانه‌روها یا منتقدان دولت پزشکیان باشد که اگر با جریان رادیکال همراه نشوند، گزینه‌های رادیکال‌تری برای کنش وجود دارد. این انگیزه‌ها باید در چهارچوب واقعیت‌های فعلی سنجیده شوند، جایی که دولت پزشکیان بر پایه همگرایی شکل‌گرفته و بافت اصلی حاکمیت و جامعه با آن وارد تقابل نشده‌اند. چنین کنش‌هایی اثراتی دارند که برخلاف طراحی‌های صورت‌گرفته می‌تواند به ضرر کل جریان اصلاح‌طلبی تمام شود.
1717
نظر شما