به گزارش خبرآنلاین، موشک غول‌پیکر نیوگلن از شرکت بلو ارجین تقریباً ۱۰ روز پیش نخستین فرود موفق خود را پشت سر گذاشت؛ رویدادی که نه‌تنها نقطه عطفی برای این موشک تازه‌وارد به عرصه پرتابگرهای چندبارمصرف به شمار می‌آید، بلکه به‌دلیل ظاهر غیرمنتظره‌اش نیز بحث‌برانگیز شد.
به نقل از زومیت، برخلاف تصور عمومی از موشک‌هایی که پس از بازگشت از دل آتش و فشار جو زمین معمولاً با بدنه‌ای سوخته، تیره و لکه‌دار دیده می‌شوند، نیوگلن پس از فرود تقریباً بدون آسیب و با بدنه‌ای تمیز و براق خودنمایی کرد؛ ظاهری که بیش از خود فرود، توجه کاربران شبکه‌های اجتماعی و ناظران صنعت فضایی را به خود جلب کرد و پرسش‌هایی درباره دلیل این پاکیزگی غیرمنتظره برانگیخت.
نخستین فرود نیوگلن ۱۳ نوامبر و هم‌زمان با پرتاب دو کاوشگر مریخی ناسا با نام ESCAPADE از ساحل فضایی فلوریدا رخ داد. مرحله اول نیوگلن حدود ۹ دقیقه پس از پرتاب به زمین بازگشت و روی کشتی بدون‌سرنشین جکلین در اقیانوس اطلس فرود آمد.
تصاویر منتشرشده نشان می‌داد بوستر نیوگلن با رنگ‌های سفید، طلایی و آبی خود زیر نور آفتاب همچنان براق و دست‌نخورده باقی مانده است؛ نمایشی کاملاً متفاوت از آنچه معمولاً از فرود موشک‌ها انتظار می‌رود. درمقابل، بوسترهای فالکون ۹ اسپیس ایکس پس از فرود اغلب با لایه‌ای سیاه و دوده‌آلود دیده می‌شوند؛ وضعیتی که برای مهندسان و علاقه‌مندان به نوعی «نشان افتخار» و یادآور سختی مأموریت‌های پرتاب به شمار می‌آید.
تفاوت اصلی میان ظاهر یک بوستر فرودآمده فالکون ۹ و بوستر نیوگلن به نوع سوخت آنها برمی‌گردد. موتورهای مرلین اسپیس ایکس که هر دو مرحله‌ی فالکون ۹ و فالکون هوی را به پرواز درمی‌آورند، با اکسیژن مایع و RP-1 کار می‌کنند که نوعی کروزین (نفت سفید) مخصوص موشک است. سوخت کروزین هنگام سوختن دوده تولید می‌کند و همین باعث می‌شود بوسترهای فالکون هنگام بازگشت، از میان ابرهایی از دوده که خود ایجاد کرده‌اند، عبور کنند و بدنه‌شان سیاه شود.
اما موتورهای BE-4 در مرحله اول نیوگلن از ترکیب اکسیژن مایع و متان مایع استفاده می‌کنند (سوختی که متالوکس نامیده می‌شود). متان هنگام احتراق تقریباً دوده‌ای تولید نمی‌کند؛ به همین دلیل نیوگلن پس از فرود، ظاهری پاکیزه و براق داشت. مرحله فوقانی نیوگلن نیز مجهز به دو موتور BE-3U است که با اکسیژن مایع و هیدروژن مایع کار می‌کنند.
در همین حال، اسپیس ایکس نیز موتور متالوکس مخصوص خود را ساخته است: پیشرانه‌ی رپتور که نیروی محرکه‌ی استارشیپ، موشک غول‌پیکر نسل بعدی این شرکت را تأمین می‌کند.
استارشیپ با هدف کمک به سکونت انسان در مریخ ساخته شده و استفاده از متان برای چنین مأموریتی منطقی است؛ زیرا امکان تولید این سوخت از عناصر موجود در جو مریخ وجود دارد. ایلان ماسک، بنیان‌گذار اسپیس ایکس، این توانایی را برای سفرهای برگشت‌پذیر میان سیارات کلیدی می‌داند.
بوستر نیوگلن اکنون به پایگاه نیروی فضایی کیپ کاناورال و محل پرتاب ۳۶ بازگردانده شده و مهندسان شرکت قرار است آن را از نزدیک بررسی و برای پرتاب بعدی آماده کنند. هدف بلو ارجین این است که این بوستر بارها مورد استفاده قرار گیرد.
5858
نظر شما