کرباسچی هزینه سه میلیاردی کارگزاران برای انتخابات را چطور جور کرد؟

ویژه​نامه «تحزب» هفته​نامه "شما" ارگان حزب موتلفه در گفت​وگو با محمد عطریانفر عضو حزب کارگزاران در این زمینه از او سوالاتی پرسیده است که بخشی از پاسخ های وی را در ادامه می​خوانید:

·         برای تبلیغات انتخابات مجلس پنجم، کارگزاران از شخصیت‌های سرمایه‌دار و پولداری که در حوزه فعالیت اقتصادی نقشی داشتند و با این تفکر به لحاظ سیاسی همسویی داشتند، کمک می‌گرفت. از این طریق تصور می‌کنم حداکثر 3 میلیارد تومان پول جمع شد. منابع تأمینش افرادی به‌خصوص در حوزه صنعت بودند. در این قضیه می‌توانید ایرادی داشته باشید که چه کسی این مذاکرات را کرده؟ مثلاً می‌تواند یکی‌اش آقای کرباسچی باشد.

·         شما می‌خواستید برای تبلیغات انتخاباتی تأمین منابع کنید، از چه کسی پول می‌گرفتید؟ از مثلاً حسین گلگیرساز در خیابان شهر ری که نمی‌گرفتید، اصلاً برای چه به شما پول بدهد؟ ممکن است یک ایراد وجود داشته باشد که آقای کرباسجی یا عضو دیگر شورای مرکزی، شما کی هستید که رفتید صحبت کردید؟‌ آقای کرباسجی که نمی‌رفت از دوستان قم در زمان طلبگی‌اش پول جمع کند! از موقعیتی که به عنوان شهردار تهران داشته احتمالاً 6 تا 10 نفر پیمانکار پولداری را که در فعالیت‌های مدیریت شهری و ساخت‌وساز شهری بودند، صدا می‌کردند و دیگران از طرف آقای کرباسچی مذاکره می‌کردند که شما آمادگی کمک دارید؟ آنها می‌گفتند بله و از این طریق دریافت می‌شود که این تفکر راه افتاده است. فرضاً آقای وزیر صنعت - که یادم نیست چه کسی بوده- فلان صنعتگر پولدار را صدا می‌کرده. آیا طبیعتاً‌ این آقایی که مذاکره می‌کند و آن آقایی که پول را می‌دهد، تحت‌تأثیر شرایطی که این آقا به عنوان موقعیت حاکم دارد نیست؟‌آیا روی این حساب که فردا از آن طرف درخواستی دارد و برای اینکه پاسخ مثبت بدهد کمک می‌کند؟ ‌این عیب قضیه هست و الان هم وجود دارد. کسی هم نتوانسته برایش راهکاری پیدا کند.

·         یادم نمی‌رود آدمی را در شهرری که در انتخابات ریاست جمهوری سال 76، به هر سه کاندیدای رقیب، آقای ری‌شهری، آقای ناطق‌نوری و آقای خاتمی کمک مالی می‌کرد.

·         نوعاً کمک‌هایی که می‌شد از منظر سلبی به امید روزی در آینده نبود. بلکه به این معنا بود که باید این پول را بدهیم، سهم زکات یا خمسی که باید از حقوق‌شان بدهند؛ بعضی‌ها حس می‌کردند در این واجب سیاسی تکلیف‌شان این است که پولی بدهند و فرقی نمی‌کند که کدام یک سرکار بیاید. توقعی هم نداشتند که اینها فردا کمکی به آنها بکنند. کسی که میلیاردها، میلیاردها پول و امکانات اقتصادی داشته با 200 میلیون تومان کمکی که می‌کرده، به جایی که لطمه نمی‌خورده.

/2929