محسن غفاری خبرگزاری خبر آنلاین استان چهارمحال وبختیاری ؛تصمیم رئیسجمهور برای تبدیل تمام سیمکارتهای سفید به سیمکارتهای معمولی یا سیاه، تنها یک تغییر فنی در نظام ارتباطی کشور نیست؛ این تصمیم را باید نشانهای از پایان کاپیتولاسیون داخلی دانست؛ امتیازهای پنهان و نابرابریهایی که سالها اعتماد عمومی را خدشهدار کرده بود.
سیمکارت سفید، فقط یک ابزار ارتباطی ویژه نبود؛ نمادی از تبعیض بود. نمادی از اینکه بخشی از جامعه از محدودیتهایی که برای مردم عادی وجود داشت، مصون بود. این شکاف پنهان، نهتنها عدالت را زیر سؤال میبرد، بلکه احساس بیقدرتی و نادیدهگرفتهشدن را در میان مردم تقویت میکرد.
وقتی رئیسجمهور صریحاً میگوید «میخواهیم برخی بفهمند مردم چه میکشند»، در واقع پرده از واقعیتی برمیدارد که سالها در سایه مانده بود؛ اینکه بخشی از ساختار قدرت با امتیازهایی زندگی میکرد که مردم حتی از وجود آن آگاه نبودند. حذف این امتیاز، اگر صادقانه و شفاف دنبال شود، میتواند خلأ بزرگی را در اعتماد عمومی ترمیم کند.
اما این اقدام نباید متوقف بماند. پایان دادن به کاپیتولاسیون داخلی فقط با یک تصمیم عملی نمیشود؛ باید به یک رویکرد پایدار تبدیل شود. یعنی شفافسازی درباره تمام امتیازهای پنهان، حذف رانتهای غیرقانونی و یکسانسازی رفتار حاکمیت با همه شهروندان.
مردم امروز بیش از هر زمان دیگری نسبت به عدالت و تبعیض حساساند. این تصمیم میتواند نقطه آغازی باشد برای پایان دادن به مزایایی که نه قانونیاند و نه اخلاقی؛ مزایایی که تنها دیوار میان مردم و مسئولان را بلندتر میکرد.
اگر این مسیر ادامه پیدا کند، میتوان امیدوار بود که حکمرانی بیش از گذشته با واقعیت زندگی مردم پیوند بخورد و امتیازهای پنهان، که سالها زیر پوست جامعه جریان داشت، برای همیشه پایان یابد.
نظر شما